"เมื่อมหันตภัยมาเยือน โลกที่เคยเป็นของมนุษย์... กำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล" อุกกาบาตปริศนาตกกระทบโลก นำพาความหายนะที่ไม่มีใครคาดคิด น้ำท่วมสูงกลืนกินทุกพื้นที่ แต่ฝันร้ายที่แท้จริงยังมาไม่ถึง... มนุษย์ต้องดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด จากภัยธรรมชาติ... และจากกันเอง ขณะที่สิ่งมีชีวิตใต้ทะเล วิวัฒนาการกลายเป็นนักล่าไร้ปรานี สามารถขึ้นบกได้ และเริ่มล่ามนุษย์ราวกับเป็นเหยื่อรายต่อไป ในโลกที่ทุกชีวิตมีค่าเป็นศูนย์... มนุษย์ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่จะมีที่ให้พวกเขาหรือไม่ ในโลกที่ไม่ใช่ของพวกเขาอีกต่อไป? "คุณแน่ใจหรือว่า... สิ่งที่คุณเรียกว่าความหวัง มันยังคงมีอยู่จริง?"

เจ้าเล่ห์ รอบจัด กัดไม่ปล่อย ลองได้หมายหัวใคร จะต้องบรรลัยทุกคน! สตรีโหดร้ายเช่นข้าใช่ว่าเป็นกันได้ง่ายๆ ข้าสร้างรอยยิ้มจากความแค้น สร้างเสียงหวานใสจากคำเยาะเย้ยถากถาง สร้างท่าทางเคารพนบนอบจากความดูหมิ่น ดูแคลน ข้าคือหานเยี่ยน... บุตรีผู้ฉาวโฉ่ของขุนนางขั้นห้า ทั้งโง่งม และไม่เป็นที่โปรดปราน ข้าคือหานเยี่ยน... สตรีที่สร้างคลื่นลม โค่นล้มไม้ใหญ่ตั้งแต่ยอดยันโคน!

เจ้าเล่ห์ รอบจัด กัดไม่ปล่อย ลองได้หมายหัวใคร จะต้องบรรลัยทุกคน! สตรีโหดร้ายเช่นข้าใช่ว่าเป็นกันได้ง่ายๆ ข้าสร้างรอยยิ้มจากความแค้น สร้างเสียงหวานใสจากคำเยาะเย้ยถากถาง สร้างท่าทางเคารพนบนอบจากความดูหมิ่น ดูแคลน ข้าคือหานเยี่ยน... บุตรีผู้ฉาวโฉ่ของขุนนางขั้นห้า ทั้งโง่งม และไม่เป็นที่โปรดปราน ข้าคือหานเยี่ยน... สตรีที่สร้างคลื่นลม โค่นล้มไม้ใหญ่ตั้งแต่ยอดยันโคน!

เจ้าเล่ห์ รอบจัด กัดไม่ปล่อย ลองได้หมายหัวใคร จะต้องบรรลัยทุกคน! สตรีโหดร้ายเช่นข้าใช่ว่าเป็นกันได้ง่ายๆ ข้าสร้างรอยยิ้มจากความแค้น สร้างเสียงหวานใสจากคำเยาะเย้ยถากถาง สร้างท่าทางเคารพนบนอบจากความดูหมิ่น ดูแคลน ข้าคือหานเยี่ยน... บุตรีผู้ฉาวโฉ่ของขุนนางขั้นห้า ทั้งโง่งม และไม่เป็นที่โปรดปราน ข้าคือหานเยี่ยน... สตรีที่สร้างคลื่นลม โค่นล้มไม้ใหญ่ตั้งแต่ยอดยันโคน!

หวังอี้หยางเมื่อเติมสติปัญญาเข้าไป เขามิใช่เด็กไร้เดียงสาโง่เขลาคนเดิม คาดเดาเรื่องราวต่าง ๆ ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ใช้เล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อยก็สามารถจับผิดพี่สาวทั้งสองคนได้อย่างง่ายดาย

หลังเติมสติปัญญาให้น้องชาย หวังเว่ยซินก็เข้าร่วมการประลองขัดขวางการชิงตำแหน่งเจ้ายุทธภพกับฝ่ายตรงข้ามกับองค์รัชทายาท ในขณะเดียวหลีเซียวหยวนก็จับพิรุธของนางได้แล้ว

เธอตายเพราะแรงระเบิดจากหนอนบ่อนไส้ในองค์กร ทำให้ต้องลงนรกไปชดใช้กรรม ขณะกำลังจะดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีดวงวิญญาณที่ยังไม่ถึงฆาตข้ามสะพานไปเกิดใหม่ ทำให้เธอซึ่งเป็นดวงวิญญาณสตรีเพียงหนึ่งเดียวต้องถูกเจ้าหน้าที่ในนรกใช้แก้ไขเรื่องราว เธอลืมตาตื่นอีกครั้งในยุคโบราณ สถานที่ซึ่งสามารถฝึกยุทธ์ได้ แต่เหตุใดสวรรค์จึงไม่ให้ร่างที่ดีกว่านี้เล่า มาเฟียสาวเจ็บใจถึงขีดสุด แต่ด้วยตนเป็นคนโฉดชั่วหาที่ดีมิได้ จึงตั้งมั่นว่าจะทำความชั่ว กระทั่งวันหนึ่งได้พบบุรุษผู้สูงส่ง หัวใจที่ด้านชาพลันเต้นระรัว ความชั่วที่ตั้งมั่นจะทำให้ได้ มิรู้จะไปถึงฝั่งฝันหรือไม่

นักฆ่าเกิดใหม่ครั้งที่สองในร่างหวังเย่วซินที่ย่าแท้ ๆ ขายให้กับพ่อค้าทาส นั่นไม่ใช่ปัญหานางมีเงินที่ซ่อนไว้ ไถ่ตัวเองแล้วสร้างฐานะใหม่ เป้าหมายในชาตินี้คือขัดเกลาส่งเสริมน้องชายให้เป็นจอหงวน

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ !

การเป็นฮูหยินแม่ทัพนั่นไม่ง่าย เพราะต้องคอบคุมอารมณ์ไม่ชักกระบี่ฟาดฟันใคร

บางอย่างในเนื้อเรื่องอาจจะไม่สมจริงไปบ้าง เมืองแคว้นประเพณีวัฒธรรมแต่งขึ้นทั้งหมด เนื้อหาอาจจะออกทะเลแต่ไม่มากค่ะ โดยรวมจะเป็นเรื่องเบา ๆ สบาย ๆ ผ่อนคลาย ไม่รุนแรง ไม่หยาบคายและฉากวาบหวิวน้อย ตัวละครกู้เฉียวจิงเดิมไม่มีความสำคัญ ทว่าเมื่อเปลี่ยนเป็นกู้เฉียวจิงที่เป็นสายลับและนักฆ่าจากศตวรรษที่ 25 เนื้อหาก็จะเปลี่ยนไป

สามีไม่รักนางไม่มีทางจะทน หย่าออกไปใช้เงินแก้ปัญหา ความรักของบุรุษนางก็จะซื้อ

การเพิ่มพลังลมปราณวิธีได้มาถึงขีดจำกัด เพิ่มเงื่อนไขเข้ามาใหม่ที่นางมารน้อยล้วนจำใจยินยอม

นางมารน้อยเกิดใหม่ในยุคศตวรรษที่ 21 เจอกับบทขัดแย้งการฟื้นฟู่พลังลมปราณคือต้องทำความดี เพื่อเป็นหนึ่งในใต้หล้าอีกครั้ง สิ่งอื่นใดนางมารล้วนยินยอม

น้ำเมาทำให้คนอื่นเสียคน แต่มันทำให้หล่อนเสียตัว! โดนจิ้มครั้งเดียวยังถือว่าทำบุญให้หมามันกิน แต่เด็กในท้องที่ติดกลับมาด้วยนี่... เอาเถอะ! ยุคนี้ผู้ชายเฮงซวยมีเยอะ มองไปทางไหนก็เจอแต่คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แน่นอนว่าหล่อนไม่เอาแน่ เรื่องอะไรต้องมานั่งเลี้ยงเด็กให้ลำบากคนเดียว ใครมาเสกเข้าท้องไว้ ก็เอากลับไปเลี้ยงด้วยแล้วกัน!

เมื่อความรักกลายเป็นความแค้น ความเจ็บปวดครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ - หากต้องพินาศ ก็จงย่อยยับไปด้วยกัน ! -

เจินไป๋เจียเกิดไปชดใช้กรรม โดนหลอกกลายเป็นเมียน้อยทั้งที่นางทำความดีมาตลอดก่อนสิ้นใจจึงขอให้สวรรค์ชดเชยให้กับนาง ได้กลายมาเป็นฮูหยินเอกแม่ทัพมากอนุภรรยา สวรรค์ชดเชยเช่นนี้ นางกลับไม่เข้าใจ เพราะจดจำได้เพียงหนึ่งภพชาติ

'ไปอยู่กับข้าไหม' คำถามของนาง เขายังจำได้ขึ้นใจ เขาในตอนนั้น ไม่รีรอที่จะยื่นมือตอบรับนางในทันที คิดเพียงจะให้เขาเป็นทาสรับใช้ก็ยินดี ขอเพียงชีวิตนี้ได้หลุดพ้นจากที่เป็นอยู่ก็พอ ทว่าทุกอย่างกลับไม่ใช่อย่างที่เขาคาดคิดไว้ หนิงลี่แบ่งปันทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงขั้นรับเขาเป็นน้องชายบุญธรรม แม้จะเพิ่งเคยได้พบหน้ากันก็ตาม นางไร้บิดามารดา ไร้ครอบครัว ไม่ต่างจากเขา ในขณะนั้น เขาจึงกลายเป็นครอบครัวคนเดียวที่นางมีในทันที หนิงลี่มีเรือนหลังใหญ่โตที่บิดาสร้างไว้ให้ มีเงินทองที่มารดาเก็บซ้อนไว้ ก่อนที่ทั้งสองจะจากไป จึงทำให้ชีวิตในแต่ละวันของนาง เป็นอยู่อย่างสุขสบาย แต่กระนั้น นางก็ยังคงทำงาน ทั้งยังหาเงินทองได้เพิ่มเป็นกอบเป็นกำจากงานที่ทำ แม่สื่อ เป็นอาชีพในการหาเงินของนาง

เพราะต้องการลูกเป็นเหตุ หล่อนถึงต้องหาตัวช่วยโดยการหลอกล่อให้เสือมาเข้าถ้ำ แต่ใครจะไปรู้ว่านั่นจะเป็นกับดักของพ่อเสือแผนสูงที่หลอกให้หล่อนมาหลอกกิน งานนี้ก็ไม่รู้ว่าใครจะเป็นฝ่ายตกหลุมพรางจนโงหัวไม่ขึ้นเสียเอง! - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - “เมื่อคืนพวกเราไม่ได้ป้องกัน” ราชสีห์ว่าเบา จ้องมองหล่อนคล้ายจะจับกินอยู่รอมร่อ นับดาวหัวเราะออกมา “ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เรื่องแบบนี้มันพลาดกันได้ เดี๋ยวเราแยกกันฉันค่อยไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมา...” ยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยคด้วยซ้ำ เสียงทุ้มนุ่มของเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน “ไม่ต้องหรอกครับ” ชายหนุ่มยิ้มใส่ตาหล่อนครั้งหนึ่งในขณะที่อีกฝ่ายขมวดคิ้วมองด้วยความพิศวงราวกับเขาเป็นสัตว์ประหลาด! อย่าบอกนะว่าเขาก็ต้องการลูกแต่ไม่ต้องการแม่ของลูกเหมือนกันน่ะ? “ผมมีลูกไม่ได้ วาจาทุ้มเบาๆ แต่ซึ้งกินใจไปจนคนฟังขนลุก! มิน่าล่ะเขาถึงไม่ยอมมีครอบครัว ไม่สนใจผู้หญิง ที่แท้ก็เพราะปมด้อยเรื่องนี้นี่เอง! แล้วหล่อนล่ะ? แบบนี้ไม่เสียซิงฟรีเหรอ!?

เย่อวี๋หรานสาวออฟฟิศอายุสามสิบกว่ายังไร้คู่ตุนาหงัน ทว่าโชคชะตาดันเล่นตลกให้นางย้อนเวลามาเป็นแม่ในยุคโบราณ แถมยังมีสามีที่ได้มาเปล่า ๆ แต่ช้าก่อน เจ้าของร่างเดิมจะหัวสมัยใหม่ไปไหม? ครอบครัวอื่นอยากได้ลูกชาย แต่นางกลับอยากได้ลูกสาว หลังพยายามอยู่หลายครั้งในที่สุดก็ได้ลูกสาวสมใจ แต่เพราะแบบนี้ถึงได้ตามใจจนเสียคน ลูกสาวเอาแต่ใจ ลูกชายก็โง่ทึ่ม เท่านี้ไม่พอยังให้โบนัสนางเป็นลูกสะใภ้อีกห้าคน สะใภ้ทั้งแต่ละคนก็ไม่ธรรมดา ครอบครัวจนกรอบจนวัน ๆ ได้กินแต่โจ๊ก สามีพึ่งพาไม่ได้ แถมเจ้าของร่างเดิมยังเป็นคนแปลก ได้ชื่อว่าเป็นสตรีดุร้าย ‘ขาใหญ่ประจำหมู่บ้านสกุลจู’ เย่อวี๋หรานกุมศีรษะ เพื่อไม่ให้ใครจับได้ว่านางไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม นางได้แต่อาศัยความทรงจำของเจ้าของร่างเลียนแบบกลบเกลื่อนไปก่อนแล้ว เอาเถอะ ในเมื่อมาแล้วก็ต้องอยู่ให้ดี

“คืนนี้อยู่กับผมนะครับที่รัก” ใบหน้างามของรสสุคนธ์แดง ดวงตาหรี่ปรือกำลังอิ่มเอมกับเพลิงกระสันต์ที่เพิ่งบรรลุจุดสุดยอดไปเมื่อครู่ปากงามส่งเสียงคราง.. “ฮื้อ...ทั้งวันแล้ว ยังไม่พออีกหรือปวิน รสจะขาดใจตายอยู่แล้ว” “เหนื่อยแล้วก็ค้างที่นี่สิครับ จะกลับไปทำไมล่ะ”

ฮ่องเต้แคว้นฉีปฏิเสธการสู่ขอองค์หญิงเป็นพระชายาขององค์ชายรัชทายาท ทำให้เขาต้องได้รับความอับอาย องค์ชายจอมทมิฬจึงบุกชิงตัวเจ้าสาว จับนางมาลงทัณฑ์ให้หายแค้น ! ----------------------------------------------------------- “ทะ... ท่านคิดจะทำอะไร” กู่ชิงเอ่ยเสียงสั่น หัวใจเต้นกระหน่ำแรงด้วยความหวาดกลัว “ข้าก็จะขยำ... ขยี้เจ้าจนไม่เหลือสิ้นดีนะสิ ฮ่า ๆ” เขาหัวเราะออกมาราวกับคนบ้า ขณะที่กระชากข้อมือนางอย่างแรง จนร่างของนางลอยขึ้นมาจากพื้น “โอ๊ย ! คนบ้า ข้าเจ็บนะ” แรงกระชากนั้นทำให้นางรู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งแขน น้ำตาแทบเล็ด “เจ็บเท่านี้ยังน้อยไป เจ้าต้องเจ็บกว่านี้อีกร้อยเท่าให้สาสมกับความอับอายที่ข้าได้รับ” กล่าวจบ เขาก็กระชากเสื้อคลุมตัวนอกของนางให้ขาดออกจนเหลือเพียงเอี๊ยมตัวใน แคว่ก ! “กรี๊ดดดด ป่าเถื่อน ! สารเลว !” --------------------------------------------------------------------------- *** ซื้อในระบบ บน Web / Android ถูกกว่านะคะ **** --------------------------------------------------------------------------

บุรุษในตระกูลสามีล้วนรังแกข้า ! ข้าไม่เป็นแล้ว.. ภรรยาที่ดีของสามี ข้าจะเป็นสตรีแพศยาให้สาสมแก่ใจพวกท่าน ! ----------------------------------------------------------------------------- “โอ้... น้องสะใภ้ข้า งดงามยิ่งนัก มิน่าเล่า น้องชายข้าถึงได้อยู่ในเรือนหอถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน อ่า.... เยี่ยเหมย” เขาพึมพำชื่อนางราวกับต้องมนต์ ลูบฝ่ามือไปเรือนร่างนุ่มเนียน แล้วรีบถอดอาภรณ์ของตนออกอย่างว่องไว “เยี่ยเหมย.... น้องสะใภ้ของข้า” เขาเรียกนางเสียงแหบพร่า ขณะก้าวขึ้นเตียง ทาบทับร่างนางไว้ แล้วใช้มือข้างหนึ่งตรึงสะโพกนางไว้แน่นไม่ให้ขยับหนี เยี่ยเหมยพลันเห็นภาพใบหน้าของสามีผุดขึ้นในหัวของนาง น้ำตาไหลพรากออกมา “ไม่... อย่า...” เยี่ยเหมยส่ายหน้าไปมา พยายามขยับสะโพกหนีจากการรุกราน แต่มิอาจเคลื่อนไหวได้ “ไม่ต้องกลัว... ข้าจะมอบความสุขให้เจ้ายิ่งกว่าน้องชายไม่เอาไหนของข้าเสียอีก” สิ้นคำเขาก็บรรเลงเพลงสวาทถาโถมเข้าใส่นางอย่างดุดันไม่ออมแรงแม้แต่น้อย