พรานพิทักษ์หัวใจ
พรานพิทักษ์หัวใจ
หนามดอกงิ้ว
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มู่ลี่หยางใช้ชีวิตเป็นพรานป่าหาของป่าไปขายอยู่หลายปี แต่เข้าป่าครั้งนี้เขาได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งหมดสติอยู่จึงช่วยนางไว้ ทว่าทันทีที่นางลืมตา นางกลับจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องดูแลนาง แต่ที่ทำให้เขาหนักใจ ก็คือนิสัยนอนละเมอของนาง เหตุใดทุกครั้งที่นางละเมอต้องมาอยู่บนเตียงเขาด้วยเล่า! “พี่ลี่หยาง!” “นอนดีๆ อย่าฟุ้งซ่าน คืนนี้เจ้าต้องพักผ่อน” “ข้ารู้ แต่ไม่ต้องมัดข้าขนาดนี้ก็ได้”" “ไม่ได้” เขาสะบัดมือเพียงคราวเดียว เปลวเทียนในห้องก็ดับลง “หากจะนอนเตียงเดียวกับข้าก็อย่าดื้อ อย่าซุกซน” “พี่ลี่หยาง” เสียงหวานเอ่ยขึ้น “นอนเสีย!” เขาตวาดทีเดียวหญิงสาวก็เงียบเสียงไป แม้ได้เห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็มีความสุข ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยอมทำทุกอย่าง แม้จะถูกมัดเป็นบะจ่างก็ยอม. ........... นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ชื่อและตัวละคร สถานที่รวมทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ล้วนเกิดจากจินตนาการของนักเขียนทั้งสิ้น เป็นแนวจีนโบราณที่มีความเป็นแฟนตาซี จักรวาลเดียวกับ ‘ไข่มุกหมื่นปรารถนา’ สามารถอ่านแยกเรื่องกันได้
หนังแลกหนี้
หนังแลกหนี้
วาเลีย
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มีหนี้ก็ต้องจ่าย… ถ้าเงินไม่มีก็ใช้ตัวเข้าแลก… แต่คนอย่างเสี่ยดนัยผลประโยชน์ต้องมาก่อนตัณหาเสมอ กินคนเดียวมันจะไปสนุกอะไร สู้แบ่งปันความสาวความสวยให้หนุ่มๆได้เจริญอาหารทางสายตา ไปพร้อมกับกำไรอื้อซ่าดีกว่า ……………………………………………………………… “หนูต้องทำยังไงบ้างคะ” “แค่ทำตามที่ผู้กำกับบอกแค่นั้นเอง ปล่อยไปตามอารมณ์” “ไม่ต้องกลัวไปนะ เสี่ยจะให้คนมาดูแลหนูอย่างดีเลย” แน่นอนตัวทำเงินเด็ดๆอย่างหนู เสี่ยจะทะนุถนอมเป็นอย่างดี… Trigger warning : คอสเพลย์นักเรียนญี่ปุ่น Trigger warning : พ่อหนุ่มผิวคล้ำ Trigger warning : พระเอกสองคน Trigger warning : ชายแก่ตัณหากลับ
เด็กเอ็นของพ่อ
เด็กเอ็นของพ่อ
วาเลีย
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
โลกมันกลมอย่างที่นักวิทยาศาสตร์ว่าไว้จริงๆ ใครจะไปคิดล่ะ ว่าพ่อของเขาจะเป็นลูกค้าประจำของเธอ ……………………………………………………………… “เรื่องเราสองคน รินอยากเก็บไว้เป็นความลับจะได้ไหมคะ รินมีความรู้สึกดีกับภาคินมาก ไม่อยากทำให้เขาต้องเสียใจ” “ถ้าหนูต้องการแบบนั้น อาเองก็ไม่ได้ว่าอะไร อาจะพยายามเข้าใจนะ” ……………………………………………………………… ความพยายามของคนแก่มันช่างน้อยนิด ใครมันจะไปคิดว่าการแอบดูลูกชายกับเด็กเอ็น จะเสียวได้ขนาดนี้ Trigger warning : กับแฟน Trigger warning : กับลูกค้า Trigger warning : ลูกค้าที่กลายเป็นว่าที่พ่อผัว Trigger warning : กับลูกชายให้พ่อผัวดู Trigger warning : กับพ่อผัวจนลูกเขามาเห็น
บริษัทรั่ว รับกำจัดรัก
บริษัทรั่ว รับกำจัดรัก
นักเขียนร่านสวาท
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
แนวอีโรติคคอมเมดี้ ความรักผิดบปาป เจได จูดี้ จีด้า คือสามคนพี่น้องที่รวมตัวกันตั้งบริษัทกำจัดรัก งานหลักของพวกเขาคือทำให้คนเลิกรากัน เช่นการว่าจ้างจากเมียหลวงเพื่อทำให้ผัวเลิกกับเมียน้อย งานจ้างจากเมียน้อยทำให้ผัวเลิกกับเมียหลวงก็รับด้วย เรียกได้ว่าทั้งสามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงิน ไม่สนถูกสนผิดขอแค่คนว่าจ้างมีเงินก็เป็นอันจบงาน เจได หนุ่มหน้าใสวัย22ปี หุ่นหล่อล่ำแบบนักกีฬา (อดีตนักเทนนิสทีมชาติ) จูดี้ สาวสวยวัย20ปี เธอมีหุ่นเพรียวบางสูง160 ใบหน้ากลมแก้มโตอย่างกับสาวญี่ปุ่น นอกจากความสวยแล้วยังฉลาดหลักแหลมและเป็นนักวางแผนที่ดี จีด้า เด็กสาววัย8ขวบ เธอตัวเล็กจ้ำม่าตาโตกลมแป๋ว เธอมีญาณวิเศษที่สามารถเห็นอนาคตได้เป็นบางครั้งบางครา เรียกว่าพลังจิตของเธอเป็นหัวใจสำคัญของบริษัทเลยก็ว่าได้ ปล. ทั้งสามคนไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ต่างเป็นเด็กกำพร้าที่มาเจอะเจอและตกลงปลงใจอยู่ด้วยกัน
อ้อมกอดสามี คุณหมอเย็นชา
อ้อมกอดสามี คุณหมอเย็นชา
พันสิงห์
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
นดารินประคองร่างของเพื่อนชายอย่างทุลักทุเล แต่สุดท้ายเธอก็พาเขาขึ้นมาบนห้องได้เป็นผลสำเร็จ ร่างของดรัณแผ่หราลงบนที่นอนเพราะเขาเมาไม่ได้สติ นดารินจึงจัดการหาผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวเขา “หอม หอม รัณรักหอม” ดรัณรั้งร่างของนดารินมากอดพร้อมทั้งซุกใบหน้าเข้าหาอย่างแนบชิด นดารินดิ้นรนในครั้งแรก แต่พอเขาขึ้นคร่อมทับกักเธอเอาไว้ พร้อมดวงตาหยาดเยิ้มที่มองมา แม้ว่าคนที่เขายิ้มให้จะไม่ใช่เธอ แต่เธอก็ยินยอมที่จะตกเป็นของเขา นดารินหลับตา ปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอ แม้จะเจ็บปวด แต่เธอก็สุขสมจนล้นใจที่ได้ตกเป็นของเขา แม้เขาจะมีรักให้แค่ข้าวหอม แต่เธอก็ขอเป็นแค่ตัวสำรองในหัวใจของเขาก็ยังดี ไม่แน่ว่าความดีอาจจะเอาชนะทุกอย่างได้ และสักวันเขาจะรักเธอบ้าง
มหาสงกรานต์บานฉ่ำ
มหาสงกรานต์บานฉ่ำ
มายา
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“คุณปลุกมันให้ตื่นต้องรับผิดชอบทำมันให้ลงด้วย” คัมภีร์จับมือของหญิงสาวไปวางบนความแข็งแรงที่ดันขึ้นมาจนกางเกงตุงคับไปหมด จากนั้นก็พามือบางนั้นนวดวน ขณะที่ตัวเองก็ขยับสะโพกรับพลางทำหน้าเคลิ้มพร้อมกับครางเบา ๆ “อ๊า...” “เอ่อ...” ยังไม่ทันที่โศภิตาจะได้พูดอะไร ชายหนุ่มก็ดึงเธอลงไปบดจูบอีกครั้ง ไม่นานก็ยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะหลับตาลงแล้วเบือนหน้าหนี “เอาเป็นว่าผมขอโทษ ผมไม่ควรบังคับคุณ ผมจะให้เวลาคุณสามวิแล้วออกไปที่หน้าบ้านซะ” พูดจบคัมภีร์ก็เงียบไป ตามเวลาที่ให้ไว้ ทว่าเมื่อหันหน้ามา กลับพบหญิงสาวยังอยู่ที่เดิม ในขณะที่เขากำลังจะอ้าปากต่อว่า แต่เหมือนเพิ่งนึกออกว่าคนที่ควรออกไปไม่น่าจะเป็นเขามากกว่า เพราะข้างนอกเล่นน้ำแถมอากาศร้อนโคตร “โทษทีครับ เดี๋ยวผมไปเอง” ว่าแล้วคัมภีร์ก็ลุกขึ้นจะเดินหนี แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อโศภิตากลับเป็นฝ่ายดึงชายเสื้อเขาเอาไว้ “คุณรู้ใช่ไหมว่าถ้าผมยังขืนอยู่ที่นี่มันจะเกิดอะไรขึ้น” คัมภีร์หรี่ตามองหญิงสาวที่ยังยืนก้มหน้าครู่หนึ่งก่อนเขาจะเปิดยิ้ม เมื่อเธอพยักหน้ายอมรับ เพียงเท่านั้นคัมภีร์ก็จูงมือของโศภิตาขึ้นบนห้อง ปล่อยให้เพื่อนสนุกกับการเล่นสาดน้ำที่หน้าบ้าน แต่เขาขอสนุกกับการสาดน้ำบนเตียงก็แล้วกัน
สามีท่านประธาน
สามีท่านประธาน
พันสิงห์
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เธอปลอมตัวไปเป็นเลขาของเขาเพื่อจะจับผิดว่าเขานอกใจเธอหรือเปล่า เพราะแท้ที่จริงเขาคือคู่หมั้นของเธอที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ แต่ปลอมตัวอย่างไรไม่ทราบ ดันไปตกเป็นเมียของเขาเสียนี่ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “ต่อไปผมจะมารับคุณไปทำงานทุกวัน” “รับทำไมคะ” พิมพ์พิศาอุทานออกมา กำลังคิดอยู่เชียว เขาเหมือนรู้ว่าเธอคิดอะไรเลยพูดดักคอออกมาแบบนี้ “คุณเป็นเลขา เผื่อผมมีงานด่วนอะไรต้องเรียกใช้คุณ คุณก็ต้องพร้อมทุกสถานการณ์ คุณไปทำงานพร้อมผมน่ะดีแล้ว” “เจ้านายคนอื่นเขามารับเลขาไปทำงานด้วยกันแบบนี้ไหมคะ” เธอประชด “รับ” คำสั้น ๆ ของเขาทำให้เธอค้อนเขาเสียวงใหญ่ “เพิ่งรู้นะคะนี่” “คุณกินอาหารเช้าหรือยัง” เสียงท้องของเธอเป็นคำตอบ ทำเอาพิมพ์พิศาต้องลูบท้องตัวเองอย่างเขินอาย “ผมคงไม่ต้องถามคุณซ้ำหรอกนะว่าคุณหิวหรือไม่หิว” ระยะทางที่ขับรถมาถึงคอนโดฯ ของเขาไกลพอสมควร เธอเหลือบมองเขาพลางคิดในใจว่าเขาขับรถจากคอนโดฯ มารับเธอไกลขนาดนี้เชียวหรือ พิมพ์พิศารีบเสไปมองข้างทางเมื่อเขาหันมาสบตากับเธอเข้าพอดี เธอกำลังมองเขาเพลินเชียว เวลาอยู่กับเปรม เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองพอสมควร สมบูรณ์จอดรถหน้าคอนโดฯ หรูของเปรม ก่อนจะรีบลงไปเปิดประตูให้คนทั้งสอง ในขณะที่พิมพ์พิศากำลังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่นั้น เปรมก็แตะข้อศอกของเธอเบา ๆ ทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง “ตามผมมาสิ” เขาเอ่ยกับเธอก่อนจะเดินนำเข้าไปด้านใน พิมพ์พิศาเริ่มลังเลว่าจะตามเขาขึ้นไปดีไหม เธอเป็นผู้หญิงจะขึ้นห้องไปกับผู้ชายมันก็ดูไม่ดี “เร็วสิคุณ เดี๋ยวไปทำงานสายนะ เรามีเวลาไม่มาก” เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เร่งเร้าให้เธอเดินตามเขาไป พิมพ์พิศาจึงต้องรีบตามเขาขึ้นไปบนห้องพัก “เชิญครับ” เขาเปิดประตูห้องให้เธอ ก่อนจะผายมือให้เธอเข้าไปด้านในก่อน เธอยืนอึ้ง ๆ ทำตัวไม่ถูกอยู่หน้าประตู แต่ก็โดนเขาดันร่างเข้ามาภายในห้องโดยไม่ทันตั้งตัว เพียงแค่ประตูปิดลง เปรมก็กดร่างของเธอไปกับผนังห้อง ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะบดจูบเข้าหาปากของเธออย่างเร่าร้อน “อื้อ... ท่านประธานทำอะไรคะ” พิมพ์พิศาดิ้นรน แต่มือหนาของเขากดมือเธอไปกับผนังห้องไม่ยอมปล่อย “ผมหิว” “หิวอะไรคะ อื้อ... พอก่อนค่ะ” ถามอีกก็ถูกจูบอีก จูบจนปากแทบช้ำ “หิว” เขาตอบสั้นน้ำเสียงอ้อยอิ่ง มองริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอไม่วาง สายตาของเธอนั้นทำให้ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนยิ่งนัก “ท่านประธาน อย่าค่ะ” เธอเบี่ยงหลบเมื่อเขาทำท่าจะประทับจุมพิตลงมาอีกครั้ง “ทำไมเรียกพี่เสียห่างเหินแบบนั้นล่ะ” “คะ” พิมพ์พิศาหลุดอุทานออกมา มองเขาตาปริบ ๆ พลางกัดปากตัวเองด้วยความรู้สึกใจสั่นสะท้าน อย่าบอกนะว่าเขารู้ความจริงหมดแล้ว “อุตส่าห์นั่งรถไปตั้งไกล เหนื่อยไหม”