แรกคือความไม่เต็มใจ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดและรู้จักกันมากขึ้นจึงกลายเป็นความผูกพันอย่างไม่รู้ตัว
และปรินทรทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเป็นเมียของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่เมียคั่นเวลาอีกต่อไป
........
“ยังไงพั้นซ์ก็จะหาเงินมาคืนคุณให้ได้” เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างทรนงในศักดิ์ศรี แม้มันจะน้อยนิดก็ตาม “พั้นซ์ทำงานให้คุณก็ได้นะ”
“ทำงาน?” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก
“ค่ะ”
“งานอะไรก็ได้เหรอ”
“เอ่อ...”
“ได้ซิ คุณมาทำงานใช้หนี้หกแสนให้ผม”
“คุณจะให้พั้นซ์ทำอะไรคะ” พยายามคิดในทางที่ดีปลอบใจตัวเองไว้ก่อน แต่ไม่ชอบรอยยิ้มแบบนั้นของเขาเลย
“ก็ทำงานแบบที่เมียทั่วไปเขาทำกันนั้นแหละ”
“คุณ!” พิชญนรีอยากร้องกรี๊ดๆ ออกมา “คุณจะเอาอะไรกับพั้นซ์อีกนะ”
“ก็ผมยังไม่อิ่มนี่” เขาหัวเราะในลำคอ เรื่องนี้เขาไม่ได้โกหก เขายังไม่อิ่มในตัวเธอจริงๆนั้นแหละ
หญิงสาวทั้งโกรธทั้งอายในเวลาเดียวกัน
“แล้วฉันต้องเป็นเมียคุณไปถึงเมื่อไหร่กันล่ะ”