นกน้อยในกรงทอง นั่นคือสิ่งที่คนภายนอกมองเข้ามา ชีวิตที่สุดแสนจะสุขสบายของหญิงสาวคนหนึ่ง แต่จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่าภายใต้ความสุขสบายนี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอยู่ทุกเวลา
“ลิตา ย่ารู้ดีว่ามันเห็นแก่ตัวและยากมากที่จะขอหนูเรื่องนี้ แต่ย่าไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ย่าไม่อาจปล่อยให้ตระกูลศิริไพศาลต้องมาสิ้นสุดลงในรุ่นของย่าได้”นั่นคือน้ำเสียงอันโศกเศร้าของของหญิงชราที่กำลังมีเรื่องทุกข์อยู่เต็มอก
“ลิตาไม่เป็นไรค่ะ ลิตาสัญญาค่ะว่าลิตาจะช่วยคุณย่าเอง ลิตาจะไม่ทำให้คุณย่าผิดหวัง ลิตาจะมีลูกกับคุณภูให้ได้ค่ะ”ชาลิตาเอ่ยออกสัญญาออกไปด้วยความมุ่งมั่น เธอรู้ดีว่าภูตะวันคงจะเกลียดเธอมากกว่าเดิม แต่เธอก็ไม่อาจเห็นคนตรงหน้าโศกเศร้าได้เหมือนกัน
“เธออย่าคิดนะถึงเธอจะท้อง ฉันก็ไม่มีวันรักเด็กที่เกิดมาจากเธอ ในเมื่อเธออุตส่าห์ลงทุนกระโดดลงมาหาฉันเอง ฉันก็จะให้เธอได้ลิ้มรสและสัมผัสกับคำว่าความทรมาน ดูซิว่าคนอย่างเธอจะทนได้นานแค่ไหน”
“ถึงคุณภูจะพูดอะไรลิตาก็ไม่สนใจหรอกค่ะ เพราะตอนนี้ลิตาคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ และถึงคุณจะไม่รักลูกที่เกิดจากลิตาก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถึงยังไงเค้าก็คือสายเลือดของตระกูลศิริไพศาล”ลิตาเอ่ยออกมาด้วยดวงตากร้าว เธอต้องเก็บซ่อนความอ่อนแอทั้งหมดเอาไว้ เพราะต่อจากนี้เธอจะต้องเผชิญหน้ากับอสูรร้ายตรงหน้าอีกยาวนาน
“ชาลิตา!!! เธอกำลังท้าทายฉันอยู่ ดีในเมื่อฉันเตือนเธอแล้ว แต่เธอยังดื้อด้าน ต่อไปนี้เธอก็เตรียมตัวนับความเจ็บปวดได้เลย และอย่าหวังนะว่าคุณย่าจะช่วยเธอได้ เพราะถึงเธอจะเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน แต่สำหรับฉันเธอก็เป็นได้เพียงนกน้อยอยู่ในกรง ที่ฉันเลี้ยงไว้ดูเล่นแค่นั้นเอง”ภูตะวันเอ่ยขึ้นด้วยแววตาวาวโรธ
