พระเอกคนอื่นล้วนรายล้อมไปด้วยเหล่าสาวงาม งานหลักของพระเอกหากไม่ใช่ออกไปกู้โลก ก็ต้องออกไปช่วยเหลือนางเอก ซ้ำพระเอกยังถูกหมายปองจากนางรอง นางร้าย และเหล่าตัวประกอบโฉมงามทั้งหลาย แต่... พวกคุณเห็นคำว่าแต่ที่เขียนไว้ตรงนั้นกันไหมเอ่ย? ใช่แล้วครับ แต่ทุกอย่างล้วนมีข้อยกเว้น เพราะจัสตินโฮสต์โฉดจอมมารยาของเรา ดันมีนิสัยไม่เหมือนคนอื่นเขาครับ ตบตีกับนางเอก แย่งงานนางร้ายทำ ยืนเท้าเอวด่ากราดนางร้าย แย่งงานนางเอกทำ นั่นแหละคืองานของโฮสต์โฉด ผู้ซึ่งเป็นพระเอก? ของเรา ตบตีกับนางร้ายแย่งตัวร้ายมาเป็นภรรยา ตบตีกับนางเอกแย่งชิงพระรองมาเป็นภรรยา นั่นก็คืองานของโฮสต์โฉดของเราเช่นกัน นางเอกน้ำตาคลอทำตัวน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ ขอโทษเถอะพระเอกของเราชิงตัดหน้าร้องไห้ และยังสามารถทำตัวได้น่าสงสารยิ่งกว่านางเอกสิบเท่า... นางเอก “...” .......... โอเค ขอยอมแพ้ ขอเชิญนักอ่านทุกท่านสนุกไปกับความเจ้ามารยาของจัสติน ระบบทวงคืนบทพระเอก ภาคจัสตินพระเอกสายดราม่าคิง ได้แล้วครับผม ผายมือ...

คำโปรยปกหน้า เธอคือนางเงือกที่สวยที่สุดในมหาสมุทร...และเขาสัญญาว่าจะกลับมาเมื่อพิธีกวนเกษียรสมุทรเสร็จสิ้น ในเมื่อผิดสัญญา !! จะผ่านกี่ภพชาติ เธอก็ยังรอ! คำโปรยปกหลัง เทวดาแปลงเป็นหนุ่มหล่อ ลงสู่ โลกมนุษย์ ด้วยรูปลักษณ์เทพบุตร เลอโฉม คิ้วคางเข้มสมบุรุษ พร่างผิว สว่างตา ไฟเสน่ห์ดั่งลุกโหม เทวาโลม เลียบเคียงดิน อีกหนึ่งนางมัศยา ดวงหน้า สมสตรี ผิวผาดขาวงามมณี พริ้งเพริด ปากคอแก้มอิ่มวจี ยามยิ้ม เพลินตา เปลือยอกชมพูเชิด บานเบิก ปทุมนรี หากท่อนล่างเป็นปลา เรียงเกล็ด ระยิบระยับ สีแดงเข้มอ่อนสลับ สลักสวย ใสสะท้อนเป็นเงาขลับ เด่นโดด วิบตา ครีบหางยาวอ่อนย้วย ผมสลวย ด้วยคลื่นแรง

คำโปรยปกหน้า : เธอผู้เป็นนักลอบสังหารมือวางอันดับหนึ่งกลับพลาดท่าให้แมวจรตัวอ้วน ได้สติขึ้นมาอีกทีกลายเป็นคุณหนูจวนเสนาบดีไปเสียแล้ว! คำโปรยปกหลัง : ไป๋หลิวอิงนักลอบสังหารมือวางอันดับหนึ่งวัยยี่สิบหกปี ที่ไม่ขึ้นตรงกับองค์กรใด เธอถูกเพื่อนในวงการตั้งฉายาให้ว่า ‘ไร้เงา' เนื่องจากไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ และไม่ว่าภารกิจจะเป็นอย่างไร ไป๋หลิวอิงก็ไม่เคยทิ้งร่องรอยให้สาวไปถึงตัวได้เลย ทว่าใครจะรู้เล่าว่าวันหนึ่งเธอกลับหายหน้าไปจากวงการอย่างลึกลับ สาเหตุกลับไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพียงแมวจรอ้วนๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น! เมื่อความตายเป็นเพียงจุดเริ่มต้นให้ไป๋หลิวอิงไปสิงร่างของคุณหนูแห่งจวนเสนาบดีที่ขึ้นชื่อว่าร่างกายอ่อนแอ บอบบาง ยามลมพัดก็แทบจะปลิวตามลม แท้จริงแล้วใครเล่าจะล่วงรู้... "ร่างกายอ่อนแอ บอบบางอะไรกัน เห็นทีคนทั้งเมืองหลวงจะถูกคุณหนูจวนเสนาบดีหลอกเข้าซะแล้ว!" มิใช่ว่าสิ่งที่คุณหนูจวนเสนาบดีทำลงไปจะเพื่อความสบายเพียงอย่างเดียว แต่มันยังเป็นข้ออ้างในการหลบหน้าชินอ๋องเฉินเฟยหลงคู่หมั้นที่ขึ้นชื่อว่าตายด้านคนนี้นี่สิ!

เว่ยชีเยว่ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางรองที่แสนโง่งม ในนิยายของตัวเองหลังเธอสิ้นอายุขัยในวัยเบญจเพส ทั้งๆ ที่พยายามหลีกเลี่ยงพวกตัวเอกเพื่อเปลี่ยนแปลงเส้นเรื่อง ทว่ากลับกลายเป็นพัวพันไม่สิ้นสุด

“แฟนคุณไปไหน” “ผมยังไม่มีแฟน” “แต่ผู้หญิงคนนั้นประกาศต่อหน้าฉันว่าเป็นแฟนคุณ” “ผมก็ประกาศต่อหน้าคุณไปเหมือนกันว่าโสภิตาไม่ใช่แฟนผม” “แต่เธอ...” “ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น แล้วคุณก็รู้เอาไว้ด้วยว่าผมยังโสด ส่วนใครจะมาอ้างเป็นแฟนผม คุณก็อย่าไปใส่ใจ” “ถ้าคุณไม่มีใจให้เธอ เธอคงไม่กล้าประกาศตัว” “ผมไม่เคยมีใจให้โสภิตา แต่ถ้าเป็นคุณ ผมคิดว่าผมจะลองพิจารณาดู เพราะคุณนี่ก็...” ธรัฐหยุดพูดไว้แค่นั้น แล้วก็มองสำรวจว่าที่เจ้าสาว ที่บิดาหาใส่พานมาเสิร์ฟให้ถึงบ้าน “คนบ้า! ฉันไม่สินค้านะ อย่ามามองฉันแบบนี้” “ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่สินค้า” “งั้นก็เลิกมองฉันสิ” “เลิกไม่ได้ เพราะคุณจะมาเป็นแม่พันธุ์ให้ผม ผมก็ต้องเลือกบ้าง ไม่ใช่คลำดูว่ามีแค่ตรงนั้น แล้วก็จับทำพันธุ์ได้เลย” “ไอ้คนลามก!” ฐิตาภาหน้าแดงระเรื่อ ทั้งโกรธทั้งอายกำลังคำพูดของเขา

สาวแว่นนั้นโดนใจ ยิ่งครูใส่โคตรโดนเลย

ติวเตอร์หนุ่มที่อุทิศแรงกาย แรงใจในการสอนอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้เห็นแก่เงิน แต่เขาเห็นแก่ความสุข…ความสุขจากการร่วมรัก

ไม่ต้องเป็นแล้วครูฝึกสอน มาเป็นครูฝึกหนูดีกว่า

เมียเก็บของพ่อ ขอเคลมต่อได้มั้ย “มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก” โปรย.... เมียเก็บของพ่อ ที่ตอนนี้กลายเป็นเมียเก็บของฉัน! ผ้าแพร อายุ 22 ปี นักศึกษา คณะเศรษฐศาสตร์ ภาคอินเตอร์ ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวง พันไมล์ อายุ 18 ปี นักเรียนโรงเรียนนานาชาติชั้นปีสุดท้าย ทายาทนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ เรื่องย่อ................. “มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก” พันไมล์กอดอกคุยกับหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนรถคันหรู ที่คนขับรถของบ้านเธอกำลังนำพายานพาหนะดังกล่าวแล่นออกจากที่แห่งหนึ่ง “พี่ไม่เข้าใจ” ผ้าแพรขมวดคิ้ว “อย่าคิดว่าเราไม่รู้ว่า พ่อเราพาเธอเข้าบ้านในฐานะอะไร” พันไมล์ไม่มองหน้าผู้ฟัง “พี่เป็นลูกบุตรธรรมคุณอาภิวัฒน์ มีศักดิ์เป็นพี่สาวของเธอนะ” ผ้าแพรพูดอย่างมีมารยาท แม้ในใจออกจากรำคาญท่าทีเย่อหยิ่งลูกสาวอาภิวัฒน์เหลือเกิน “อย่ามาทำเป็นเรื่องยาก ทำให้มากความเลยน่ะ เรารู้หรอกนะ คุณมันแรดขนาดไหน” สวัสดีค่ะ มาพบกับเรื่องใหม่ของไรท์นะคะ อีกเรื่องยังไม่ทันได้กี่ตอน เรื่องใหม่ก็ออกมา ฮ่า ๆ ๆ อยากเขียนคู่กันไปค่ะ เพื่อที่ตัวไรท์เองจะได้รู้สึกว่า ตัวเองมีอะไรที่ต้องทำ นอกจากนี้ มันเป็นนิสัยด้วยมั้งคะ ของไรท์น่ะ ถ้าลองสังเกตดู ไรท์ชอบเขียนควบคู่กันไปสองเรื่อง บางทีการเขียนเรื่องเดียวหัวมันจะไม่ไบร์ท (พูดไปนั่น ฮ่า ๆๆ) ฝากติดตาม เรื่องนี้ด้วยนะคะ ชื่อเรื่องอาจจะดูเสี่ยว ๆ เฉิ่ม ๆ ไปนิด แต่คิดว่าทุกคนน่าจะชอบ ขอเกริ่นไว้ก่อนว่า มีหลากหลายครบทุกรสชาติ ฝากด้วยค่ะ #เมียเก็บของพ่อ #พันไมล์ผ้าแพร

“อ๊า! คุณชอบเอเลี่ยนอย่างผมไหม อืม..” เสียงแหบพร่ากล่าวถาม พลางมองไปยังใบหน้าของหญิงสาว ที่กำลังมีความสุข ก่อนที่เขาจะใช้ลิ้นอันใหญ่โตเลียเข้าไปที่ใบหน้า รวมไปถึงนมสองเต้าของหญิงสาวด้วยเช่นกัน จ๊วฟ! จ๊วฟ! จ๊วฟ! แผล็บ! แผล็บ! แผล็บ! เขาได้นำริมฝีปากของเขาดูดเลียเข้าไปที่เต้านมของบีบี ซึ่งปากของเขา ดูดเต้าของเธอได้ทั้งเต้า จนเธอร้องครวญครางออกมาอย่างชอบใจด้วยใบหน้าที่มีความสุข “ชะ ชอบ อ๊า! ฉะ ฉันไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย อ๊าสสส ดะ ได้แต่ใช้ของปลอม อ๊ะ!” หญิงสาวเปิดเปลือกตาและจ้องมองไปยังเขา ที่กำลังใช้ริมฝีปากกลืนกินเต้าของเธอ

"นี่คุณกำลังทำอะไร คิดว่าเงินมันซื้อได้ทุกอย่างหรือไง อย่ามาดูถูกมนุษย์ด้วยกันแบบนี้ เป็นผู้ชายซะเปล่า ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เกิดจากท้องพ่อท้องแม่ ไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้ที่ไหน แล้วไอ้คนที่นั่งอยู่ในรถ มันวิเศษวิโสมากหรือไง ถึงได้แต่นั่งมองเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ"

เกิดใหม่ครั้งนี้สิ่งที่ต้องการ คือ ความเรียบง่าย สุขตามสถานะ

เจินไป๋เจียเกิดไปชดใช้กรรม โดนหลอกกลายเป็นเมียน้อยทั้งที่นางทำความดีมาตลอดก่อนสิ้นใจจึงขอให้สวรรค์ชดเชยให้กับนาง ได้กลายมาเป็นฮูหยินเอกแม่ทัพมากอนุภรรยา สวรรค์ชดเชยเช่นนี้ นางกลับไม่เข้าใจ เพราะจดจำได้เพียงหนึ่งภพชาติ

“ที่รัก อย่าโวยวายเสียงดัง เดี๋ยวคนข้างบ้านก็แห่กันมาหรอก” “คุณก็หยุดทำแบบนี้กับฉันสิ” “ทำแบบไหน” “อีตาบ้า ยังจะมาย้อนถามฉันอีกเหรอ” “ก็ตอนนี้สมองผมเบลอๆ เลยไม่รู้ว่าทำอะไรบ้าง” “อย่ามาแกล้งสมองเบลอ ฉันไม่เชื่อคุณเจ้าเล่ห์อย่างคุณหรอก ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน!” ภวิสาดิ้นจะออกจากอ้อมกอดที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ ทว่า! แทนที่เขาจะปล่อยตามที่สั่ง แต่กลับกอดรัดเธอแน่นกว่าเดิม “บอกก่อน ว่าคิดถึงผมหรือเปล่า” “ทำไมฉันจะต้องคิดถึงคุณด้วย ฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” “เราเป็นแฟนกันแล้ว แล้วคุณตาของคุณก็รับรู้และอนุญาตให้เราคบกันแล้วด้วย” “อย่ามามั่ว! ฉันไม่เคยตกลงจะเป็นแฟนคุณ” “คุณเป็นแฟนผมแล้ว ตั้งแต่คืนนั้นในห้องวีไอพี ผมทำสัญญาไว้แล้ว จำไม่ได้หรือไงว่าคืนนั้นผมจูบคุณไปกี่ครั้ง แต่ถ้าจำไม่ได้ งั้นผมว่าเรามารื้อฟื้นความหลังกันดีไหม” “ยะ...”

คำโปรย : หากการทรมานข้ามันทำให้เพลิงแค้นในหัวใจเจ้ามอดดับลงได้ ข้าก็ยินดีจะอยู่เป็นเชลยเยี่ยงนี้เพื่อชดเชยทุกสิ่งให้กับเจ้า...ลี่หมิง เรื่องย่อ : แค้นนี้มันเริ่มต้นจากผู้เป็นบิดา ทว่าคนที่ต้องรับเคราะห์กรรมนั้นกลับเป็นธิดาของเขาแทน 'หม่าเหินเยว่' พลั้งมือทำเรื่องเลวร้ายที่มิอาจให้อภัย จนสร้างไฟแค้นขนาดใหญ่ให้กับ 'จ้าวลี่หมิง' องค์ชายเก้าแห่งแคว้นเฉิง บุรุษผู้ซึ่งใครๆ ต่างเลื่องลือว่ามีคุณสมบัติครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งสิบสองคน ที่จะเป็นรัชทายาทสืบต่อบัลลังก์มังกร แต่แทนที่คนลงมือกระทำจะได้รับการลงโทษ ผลกรรมนั้นมันดันไปตกอยู่ที่ 'หม่าเยว่ซิน' ธิดาของเขาแทน การสั่งลงโทษหม่าเหินเยว่ด้วยการประหารมันดูมีเมตตาเกินไปเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาก่อขึ้น ในเมื่อกล้าพรากสิ่งที่จ้าวลี่หมิงรักที่สุด บุรุษผู้นั้นก็ควรถูกพรากสิ่งหวงแหนที่สุดเหมือนกัน!! อยากตายก็ตายไม่ได้ มีชีวิตอยู่ก็ยิ่งกว่าตายทั้งเป็น เกียรติยศศักดิ์ศรีถูกย่ำยีจนย่อยยับ จากคุณหนูหม่าผู้เพียบพร้อมมีทุกสิ่งเหนือใคร ร่วงหล่นสู่หุบเหวกลายเป็นเชลยแค้นในกำมือของจ้าวลี่หมิง กล้ำกลืนฝืนทนใช้ชีวิตเพื่อชดใช้หนี้แค้นแทนบิดา เฝ้าหวังภาวนาว่าสักวันไฟกองนั้นจะมอดดับ ทว่า...สุดท้ายแล้วทุกสิ่งก็เป็นเพียงแค่การวาดฝันลมๆ แล้งๆ

หลิวหลิว สาววัย 28 ที่รักการอ่านนิยาย ขณะเดินอ่านหนังสือนิยายที่เช่ากลับมาอ่านต่อที่บ้าน เธอเดินอ่านนิยายเรื่องโปรดอย่างอารมณ์ลุ้นทุกตัวอักษรที่ผ่านตา กลับถูกใครบางคนชนเข้าเต็มแรงจนเซถลาตกลงสู่แม่น้ำ เมื่อโผล่มาอีกทีร่างเธอก็มาอยู่ในนิยายโบราณย้อนอดีตเล่มนั้น แต่ที่น่าเจ็บใจคือเธอโผล่มาอยู่ในร่างของสนมซูเฟย ถึงจะเป็นบทที่ดีแต่ก็เป็นนางร้ายปลายแถวที่จบชีวิตลงเพียงไม่กี่หน้ากระดาษ แทบเรียกได้ว่าเป็นตัวประกอบที่ชักนำให้พระนางมาต้องตาต้องใจกันเลยก็ว่าได้ แล้วเธอจะทำอย่างไรในเมื่อนางร้ายปลายแถวอย่างเธอกลับไม่เป็นที่ต้องตาต้องใจฮ่องเต้จอมเอาแต่ใจนั่นด้วย ' จะขอใครช่วยได้หรือฉันต้องช่วยเหลือตัวเองก่อนดี '

ความตายมิอาจพรากความรักไปจากเธอได้ ด้วยแรงอธิษฐานทำให้เธอกลับมาหาเขา เพื่อทวงความยุติธรรมและเปิดเผยตัวคนร้ายที่ฆ่าเธอให้ตายอย่างเลือดเย็น

กานต์จะว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มก็ได้ ชายหนุ่มวัยขบเผาะก็ไม่ผิด เมื่อเขากลายเป็นค่าตอบแทนชดเชยการล้างแค้น อันแสนเร้าใจ ให้กับ คุณเชอร์รี่ พี่สาวที่จะปรากฎตัวในชุดรัดรูปอวดส่วนเว้าส่วนโค้ง ต่อหน้าเขา... เอือก!...เสียงลูกกระเดือกขยับเมื่อกานต์พยายามกลืนน้ำลายไม่ให้ไหลออกมา

เมื่อพี่สะใภ้อย่างเวย์ ดันเกิดอะไรกับน้องผัวอย่างทอฝันจนทั้งสองเลยเถิดได้เสียกันเท่านั้นยังไม่พอ ยังมีเพื่อนของเวย์ที่ร่วมวงอีดด้วยจึงเกิดเป็นความต้องการของหญิงสาวทั้งสาม

หลังจากประสบอุบัติเหตุ... ภรรยาของเขาต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรานานถึง 6 เดือน ในระหว่างนั้นเขาได้พบเธอ...แพรวพรรณ เธอหน้าตาเหมือนภรรยาของเขาไม่มีผิด และนั่นทำให้ไฟราคะในตัวเขาปะทุขึ้น เขาหยุดมันไม่ได้ และเขาต้องการเธอ

คำโปรย... หากคุณแอบชอบใคร แต่ไม่ยอมบอก คุณคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง อาจคิดเอาว่า... จะได้ไม่ต้องเสียใจเวลาถูกปฏิเสธ หรือ... คุณอาจไม่ได้รักกับเขากันแน่ บางครั้ง...มันอาจทำให้คุณคาดจากเขาไปทั้งชีวิต และนั่นคือเรื่องราวของ ตริณญ์ และ พิมพ์ฝัน หนึ่งหนุ่มหล่อผู้เย็นชาที่ใครๆ ต่างกล่าวหาว่าเขานั้นหยิ่งเกินไป กับ... หนึ่งสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมัธยัสถ์หลังจากสมบัติของพ่อและแม่ถูกใครบางคนล้างผลาญไปจนหมดแล้วฆ่าตัวตายหนีความผิดพลาดของตัวเอง แต่จุดเริ่มต้นไม่ได้อยู่ที่การแอบชอบกันของพวกเขา แต่อยู่ที่การชิงทุนไปฝึกอบรมแพทย์ที่ต่างประเทศของมหาลัย และศิลป์ผู้อยากได้ทุนในครั้งนี้ คือตัวต้นเหตุของปัญหาใหญ่หลวงที่เกิดขึ้น พวกท้ายตามติดมาด้วย ประกายดาวน้องสาวบุญธรรมที่อยากได้พี่ชายอย่างตริณญ์มาเป็นคนคู่กาย และความเข้าใจมากมายที่เกิดขึ้น เพียงเพราะพวกเขาไม่พูดความจริงต่อกันอยากเปิดเผยใจ ** ** ** ฝากติดตามความชุลมุนวุ่นวายที่มาพร้อมกับความเศร้าแสนอบอุ่นของพวกเขากันด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนค่ะ ** ** **

อดีตกลายเป็นเรื่องฝั่งใจ ที่ทำให้เจ้าของโรงแรมอย่าง 'แอนดิว สมิธโจนส์' มองผู้หญิงทุกคนว่าหิวโหยเงินตรา และอำนาจมากกว่าความรักที่มีให้ต่อกัน แต่... เมื่อพบ 'พิมล' แม่บ้านที่เพิ่งเข้ามาทำงานในโรงแรม นอนทอดกายหลับพริ้มอยู่บนที่นอนนุ่มของเขา เธอทำเอาเขาเพ้อตามไปจน... ไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างไรติดตามได้ในเล่มนะคะ

เธอกลับบ้านมางานแต่งพี่สาว ไไงไปๆ มาๆ ดันกลายเป็นเธอที่ต้องแต่งงานแทนพี่สาวซะเอง แต่เพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว เธอมุ่งมั่นสุดชีวิต ส่วนเขายอมตกลงแต่งกับคนน้องเพื่อรักษาหน้าตัวเอง แต่ไงคนน้องก็น่าขบเคี้ยวไม่แพ้คนพี่ไปได้ล่ะ แถมบรรยากาศในไร่ก็เป็นใจ ทั้งยังมีเหตุการณ์สารพัดที่เข้ามาลองใจกันไม่เว้นอีก หากม่หลงรักคนนี้ แล้วจะไปรักคนไหนได้

เธอถูกไล่ล่า เพื่อหนีเอาชีวิตรอดจึงแอบคนรถคนอื่น โผล่มาอีกทีตัวเองก็ถูกช่วยไว้ที่สวมส้ม เพื่อตแบแทนบุญคุณเธอจึงอยู่ทำงานที่นี้เป็นเวลาหลายปี ทว่าความสงบของเธออยู๋ได้ไไม่นาน ผู้ชายคนหนึ่งก็กลับมาที่นี่ คนที่เธอเคยมีความสัมพันธ์ทางร่างกาย ผู้ชายที่แสนร้ายกาจเดินเข้ามาในชีวิตเธอ แล้วนับแต่นั้นความสงบสุขก็หาไม่ได้อีกเลย