จากนางโลมสู่อนุเถ้าแก่ค้าเกลือ ความร่ำรวยที่ปรนเปรอให้ หรือจะสุขเท่าโลกีย์ที่นางโหยหาอย่างไม่สิ้นสุด

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ ! .................................................................... “ผมยกห้องนอนให้คุณ ส่วนผมจะนอนในห้องหนังสือ เพราะมีบางวันที่ผมต้องทำวิจัยจนดึก” เขาพยายามคิด และทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก จื่อชิงเลิกคิ้วสูง “...........” ซุนหมิงจึงรีบพูดต่อว่า “ห้ามคุณเข้าไปในส่วนที่เป็นพื้นที่ของผมโดยเด็ดขาด” “ถ้านายฝันร้ายแล้วเอะอะโวยวาย ฉันก็ควรเข้าไปปลุก” “ไม่ต้อง” เขาตอบกลับแทบจะทันที จื่อชิงเลิกคิ้วสูงถามด้วยเสียงกวน ๆ ว่า “แล้วถ้านายเป็นลมฉันต้องไปช่วยไหม” “ไม่ต้อง” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างอดทน “แล้วถ้านายหัวใจวายตาย ผีบีบคอตาย ถูกโจร.....” “นี่คุณแช่งผมเหรอ !” เขาโพล่งออกมาอย่างเหลืออด นึกสาปแช่งนรกอยู่ในใจ เหตุใดถึงปล่อยให้เธอหลุดรอดขึ้นมาได้ “เปล๊า” จื่อชิงเสียงสูงหน้าตาย “ฉันไม่ได้แช่งนายเสียหน่อย แค่ถามเผื่อเอาไว้ เวลานายตายขึ้นมาจริง ๆ คนอื่นจะไม่ต้องมาโทษฉันว่า เป็นภรรยาไม่ดูแลสามี” “เธอนี่มัน” ซุนหมิงได้แต่แยกเคี้ยวใส่เธอ หมดปัญญาที่จะโต้ตอบ

"ช่วยพาเราหนีที" "หนีไปไหน?" "ไปเป็นเมียท่านก็ได้" "เมีย!" เขาออกมาช่วยตามหาน้องสาวที่ถูกจับตัวไปแต่กลับได้เมียกลับบ้านแทนเสียนี่ ดวงตะวันในม่านจันทรา เรื่องใหม่ในซีรีส์ "ลิขิตรักแห่งผืนทราย" มาแล้วค่ะ มาช้าไปนิดแต่ก็มานะคะ  เป็นเรื่องราวของภูตะวัน พี่ชายของหยาดฝน นางเอกในเรื่อง "ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย" เรื่องสุดท้ายของซีรีส์นี้ค่ะ มีทั้งหมดสามเรื่องด้วยกัน หวามรักในฮาเร็ม (ชีครามิล x วิรสา) ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย (ชีคมาคี x หยาดฝน) ดวงตะวันในม่านจันทรา (ภูตะวัน x ลูน่า) ---------------------------------------------------------------------------- ปึก! “โอ๊ย” “ข~ขอโทษครับ” ขณะที่กำลังจะถึงห้องน้ำอยู่รอมร่อก็มีผู้หญิงสวมชุดพื้นเมืองสีเขียวน้ำทะเลมีผ้าคลุมหน้าคลุมผมสีชมพูปกปิดเอาไว้เผยให้เห็นเพียงดวงตากลมโตหวานซึ้งโผล่มาจากไหนไม่รู้ชนเข้ากับร่างใหญ่ของภูตะวันอย่างแรง ชายหนุ่มรีบคว้าร่างอรชรของเธอเอาไว้กล่าวคำขอโทษเป็นภาษาอังกฤษให้อีกฝ่ายที่ไม่ทันได้ระวังตัวทว่าร่างแกร่งของเขาก็ถูกดึงเข้าไปหลบในซอกแคบ ๆ ที่อยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็วจนแทบจะล้มทับกัน “คุณ...” “ชู่ว์” “คุณ…อื้อ” ภูตะวันที่กำลังจะบอกอีกฝ่ายว่าเธอเหยียบเท้าของเขาต้องเบิกตากว้างเมื่อถูกรั้งลำคอตรงท้ายทอยให้โน้มหน้าลงมาปิดปากให้เงียบด้วยริมฝีปากรูปกระจับจิ้มลิ้มที่เขาทันเห็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นตอนที่หญิงสาวดึงผ้าปิดหน้าขึ้นก่อนจะประกบปากจูบขึ้นมา หญิงสาวนิรนามแนบจูบอันเงอะงะลงบนริมฝีปากหยักบางสีกุหลาบของภูตะวันพลางตลบชุดคลุมสีดำของเขาขึ้นมาคลุมทั้งสองร่างเอาไว้ ความเจ็บที่ถูกเหยียบเท้าหายไปปลิดทิ้ง รู้สึกเบาหวิวราวปุยเมฆที่ลอยคว้างกลางอากาศ ตุบ ๆ ตุบ ๆ ตุบ ๆ เสียงหัวใจสองดวงเต้นระบำตุบตับอยู่ในอกของคนทั้งคู่ ภูตะวันได้สติพยายามจะถอนริมฝีปากออกทว่าอีกฝ่ายกลับตรึงท้ายทอยของเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มรับรู้ถึงอาการมือสั่นตัวสั่นที่แรงขึ้นของคนในอ้อมกอดเมื่อได้ยินเสียงห้าวของกลุ่มชายฉกรรจ์ห้าคนซึ่งคุยกันใกล้ ๆ เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นคุยอะไร แต่อาการของคนที่แนบชิดจนร่างแกร่งของเขาแทบระเบิดอยู่นี้สั่นเทาเป็นเจ้าเข้าจึงเดาเอาว่าเจ้าหล่อนน่าจะกำลังหนีกลุ่มผู้ชายพวกนั้นอยู่ “หายไปไหนแล้ว ตามหาให้พบ อย่าให้หลุดหนีไปได้ ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าทุกคนหัวหลุดออกจากบ่าแน่ ๆ” เสียงเหี้ยมของคนที่คาดว่าเป็นหัวหน้าดังขึ้นก่อนที่เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนพวกนั้นจะวิ่งห่างออกไป แรงบีบของคนในอ้อมกอดจึงผ่อนคลายลงก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนริมฝีปากออกพลางชะโงกหน้าออกไปมองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังทำให้ทุกส่วนด้านหน้าของร่างกายบดเบียดกับร่างสูงบึกบึนของภูตะวัน “ฟู่ ไปได้เสียที” หญิงนิรนามเปิดผ้าคลุมหน้าออกหลังจากดึงตัวเองกลับมา ภูตะวันตัวแข็งทื่อกะพริบตาปริบ ๆ ยืนนิ่งเป็นก้อนหินให้คนแปลกหน้ากอด ดวงตาคู่คมจับจ้องมองใบหน้าหวานที่เกลี้ยงเกลาปราศจากผ้าคลุมหน้าด้วยหัวใจเต้นถี่รัว รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจนสะท้านไปทั้งร่าง “ช่วยพาเราหนีที” เสียงหวานเสนาะหูดังขึ้นเมื่อเงยหน้ามาสบสายตาคู่คมของคนในอ้อมกอดที่ยังแนบชิดกันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่างให้อากาศลอดผ่านมีเพียงเนื้อผ้าของทั้งสองฝ่ายกางกั้นเอาไว้เพียงเท่านั้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกร้อนวูบวาบราวกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วจนจับทิศทางไม่ถูก “หนีไปไหน?” คำอ้อนวอนแว่วหวานนั้นทำให้ภูตะวันถึงกับสะดุดลมหายใจของตัวเองถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวคนละเมอ ถ้าหากหญิงสาวตรงหน้าวิ่งหนีโจรหรือคนร้ายกลุ่มเมื่อครู่จนพลัดหลงกับครอบครัวเขาจะให้ทหารองครักษ์ของชีคมาคีช่วยพาเธอไปส่งที่บ้านหรือจุดที่พลัดหลงกับครอบครัวของเธอ ทว่าชายหนุ่มถึงกับอุทานเสียงดังเมื่อได้ยินคำตอบ “ไปเป็นเมียท่านก็ได้” “เมีย!” ภูตะวันอุทานเสียงหลงเมื่อคนตรงหน้าบอกว่าจะไปเป็นเมียของเขาพลางกวาดตามองทั่วดวงหน้าหวานจนหัวใจที่ยืนหยัดแกร่งกล้าต้านทานทุกอารมณ์ยามอยู่ใกล้ผู้หญิงทุกคนอ่อนยวบทันทีเมื่อสบสายตาคู่สวยซึ้งที่กำลังมีน้ำตาคลอ ทำไมเขาถึงเห็นแต่ความร้าวรานในดวงตาคู่นี้ ใบหน้าสวยของเธอเหมาะกับรอยยิ้มพิมพ์ใจประดับไว้มากกว่าความโศกเศร้าโศกาเช่นนี้ “อายุเท่าไหร่?” แม้จะไม่ได้คิดจะเอาคนแปลกหน้าไปเป็นเมียตามที่อีกฝ่ายขอแต่ก็อดที่จะถามไถ่ถึงอายุของเธอไม่ได้ “ท่านถามเราเหรอ?” “อยู่ด้วยกันสองคนจะให้ไปถามใครครับ?” ชายหนุ่มยียวนอย่างไม่รู้ตัวจนอีกฝ่ายหน้ายู่ใส่ “ยี่สิบ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบพลางก้มหน้างุดบีบมือเข้าหากันแน่นร่างกายเริ่มสั่นเทาขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกกังวลและหวาดกลัว หากผู้ชายตรงหน้าปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเธอคงต้องหนีไปตายเอาดาบหน้าด้วยตัวเอง ส่วนภูตะวันนั้นเมื่อได้รับคำตอบถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจึงนิ่งเงียบใบ้รับประทานไปนาน “เอ่อ ขออภัยเราคงรบกวนท่านมากไป ขอบคุณที่ช่วยเหลือเราเมื่อครู่ ชาตินี้เราจะไม่ลืมพระคุณ” ลูน่า เงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่คมของคนที่ช่วยชีวิตและมอบจูบแรกให้เมื่อครู่อย่างพยายามจะจดจำเครื่องหน้าที่หล่อเหลาจนคนครึ่งประเทศอิจฉาเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะจดจำเขาไปตลอดชีวิต พลางเอ่ยลาก่อนจะรีบผละออกมาและวิ่งหนีกลุ่มชายฉกรรจ์พวกเดิมที่วิ่งวกกลับมาอีกครั้ง “อยู่ทางนั้นจับตัวมา อย่าให้หนีไปได้ วิ่งเร็วชะมัด” ภูตะวันหัวใจวูบโหวงเมื่อสาวน้อยดวงตาหวานคนนั้นวิ่งหนีออกไปแบบไม่ทันตั้งตัว เสียงเหี้ยมของชายฉกรรจ์คนเดิมนั้นบาดลึกถึงหัวใจที่ด้านชามานานนับสิบปีของภูตะวันก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว เธอกำลังถูกตามล่าอย่างนั้นเหรอ ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บตรงอกข้างซ้าย ก้อนเนื้อข้างในกระหน่ำเต้นแทบหลุดออกมานอกอกเมื่อคิดว่าร่างอรชรนั้นถูกจับตรึงและถูกทำร้าย ชายหนุ่มออกแรงวิ่งตามหลังคนร้ายกลุ่มที่วิ่งตามสาวน้อยที่ทำให้ใจกระตุกสั่นไหวไปอย่างรวดเร็ว ทว่าร่างใหญ่ที่เหนื่อยหอบของเขาต้องหยุดวิ่งรีบโกยลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับทรุดกายนั่งเข่าอ่อนหมดแรงเมื่อเขาตามกลุ่มคนร้ายพวกนั้นไม่ทัน ดวงตาคู่คมร้อนผ่าวเมื่อคิดไปว่าหญิงสาวอาจถูกพวกชายฉกรรจ์ลากตัวไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้ว “โธ่โว้ย” ------------------- โหลดตัวอย่างมาอ่านดูก่อนได้นะคะ IOS ซื้อผ่านหน้าเว็บถูกว่าค่ะแล้วค่อยมาอ่านในแอปทีหลังนะคะ ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนค่ะ ด้วยรักจากหัวใจ เพชรรุ้งพราย

ผีเจ้าที่ยุคนี้มีวิธีไล่ผู้อาศัยด้วยวิธีแปลกไปจากยุคก่อน พอเราทนไม่ไหวจนตัดสินใจย้ายออก กลับบอกให้เราอยู่ต่อไม่งั้นจะติดตามไปทุกที่ซะงั้น ตกลงติดใจจนอยากให้อยู่หรืออยากขู่ให้รีบย้ายไปกันแน่

ว่าแต่ว่า น้องอยากจะให้พี่ตรวจฉี่ หรือตรวจกีดีครับ?

เมื่อคุณแม่กับพ่อเลี้ยงเลิกรากันมินตราเลือกที่จะอยู่กับพ่อเลี้ยงเพราะว่าคุณแม่ติดเหล้าและหนีไปมีผัวฝรั่งที่ต่างประเทศ สาวน้อยสนิทสนมกับคุณพ่อที่ไม่ใช้แม้แต่สายเลือดของเธอ นานวันเข้าความหวั่นไหวก็ก่อเกิดขึ้นในใจของเด็กสาว แต่ที่น่าตกใจคือพ่อเลี้ยงของมินตราเป็นสามพี่น้อง นั่นหมายความว่าก่อนหน้านี้คุณแม่ของเธอมีสามผัวนั่นเอง

แนวรักผิดบาป พระเอกหลายคน 3p 4p สุชาดาเป็นสาวมั่นที่จู่ๆก็ตกงานกระทันหัน เธอต้องไปอาศัยบ้านเพื่อนหลับนอนแทนคอนโดที่เพิ่งจะถูกยึด ทุกอย่างดูเหมือนจะดีแต่ความหรรษากลับบังเกิดเมื่อเพื่อนสาวมีลูกชายถึงสามคน แถมแต่ละคนก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวน้าสาวอย่างชาดาชนิดที่ไม่เกรงอกเกรงใจ

ที่เขาว่ากันก็คงจะจริงที่ผู้หญิงทะเลาะกันก็ไม่พ้น...ทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าใครก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น...ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันก็ตาม

"ผู้ชายอย่างนาย! เคยรักใครเป็นด้วยเหรอ" "ก็รักเธอไง ยัยบ๊อง!"

หญิงสาวผู้มีหน้าตาสะสวยปานเทพอัปสรทำสารพัดงานเพื่อหาเงินไปช่วยพ่อใช้หนี้ อยู่มาวันหนึ่งคล้ายมีกามเทพสื่อรักนำพาเศรษฐีวัยกลัดมันมาพานพบ เขาตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกพบหน้าห้องน้ำบนเครื่องบิน...

++ คำโปรย ++ เธอ 'เชลซามีน' เป็นเด็กนั่งดริ้ง เขา 'เฮย์เดน' เป็นลูกค้าที่มาใช้บริการ และเธอก็บริการเขา จนเขาต้องวกกลับมาอีกครั้ง แต่แล้วเธอก็ต้องแอบเล่นเสียวกับเพื่อนสาว ซึ่งเธอมีอารมณ์ค้างจากการบริการ ความแซ่บ ความเสียว ระหว่างเขาและเธอและหล่อน จะเป็นอย่างไร สามารถติดตามอ่านกันได้ค่า ** เนื้อหาบางส่วน ** “อึก อ๊อก อ๊อก อึก” เขาซอยแก่นกายเข้าไปในโพรงปากอย่างเร่าร่อน จนหญิงสาวเหลือกตามองเขาและปิดตาลงอีกครั้ง แค่เพียงไม่นาน เชลซามีนก็ได้ย้ายร่างออกมาอีกครั้ง พร้อมกับใบหน้าและแววตาที่ยั่วยวนเขา “ทำหน้าแบบนี้ ต้องการใช่ไหม” กล่าวพลางคว้าคนตัวเล็กเข้ามาในวงแขน จนทำให้แก่นกายของเขาชนเข้ากับหน้าท้อง “ได้เหรอคะ” น้ำเสียงหวานกล่าวอย่างนุ่มนวล นัยน์ตาของคนทั้งสองจ้องกันไปมา และประกบริมฝีปากเข้าหากันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง

โล่กำบังที่มีความรู้สึก แต่คุณไม่รู้เลยว่าภายใต้เงื่อนไขทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะ... 'รัก' ___________________ “คุณภรีม” หญิงสาวลืมตาพลางขานชื่อด้วยเสียงหวานมือเล็กยกตะปบใบหน้าเขาแล้วผงกศีรษะขึ้นจุมพิตตรงแก้มเขาเบาๆ หนหนึ่งก่อนนอนลงเช่นเดิมแต่ใบหน้าแต้มรอยยิ้มน่ารัก ยัยบ๊องของเขาเมาแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ภัทรกรโน้มตัวลงจุมพิตตรงหน้าผากคนลืมตาหากแต่ไม่ใสแจ๋ว ดูคล้ายจะถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานอย่างหนักหน่วง “คุณดื่มไปเยอะขนาดไหนเนี่ย” หญิงสาวกะพริบตาเชื่องช้าเหมือนสมองถูกลดความสามารถลงต้องใช้เวลาคิดทบทวนนานกว่าปกติ “4 ค่ะ” “แค่ 4 แก้วก็เมาขนาดนี้แล้วเหรอ” เขาคิดว่าภรรยาคออ่อนแต่ต้องปรับความเข้าใจเสียใหม่ “ไม่ค่ะโซจู 4 ขวด” เธอทำ 4 นิ้วให้เขาดูประกอบ “4 ขวด!” อื้อออ!! คนขี้เมาพยักหน้า น่าตีให้ก้นลายชะมัด ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยความเอ็นดู ก่อนกระซิบถามเรื่องที่ยังคาใจด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “ประจำเดือนคุณมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” “อื้อ ไม่รู้” หญิงสาวตอบห้วนๆ พลางสั่นใบหน้าไปมาบนหมอน ผู้หญิงอะไรเนี่ยไม่รู้ว่าประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ “เดือนนี้มาหรือยัง” ปลายเดือนแล้วถ้าตลอดทั้งเดือนยังไม่มาเขาอาจมีลุ้น แต่ก็ลุ้นด้วยความเป็นกังวลเล็กๆ เพราะสาวเจ้าเล่นกระดกเหล้าไปตั้ง 4 ขวดนั่นแหละ กณิกนันท์ทำท่าคิด ...คิดตั้งนาน

เธอคือ ‘หลินเหยาซื่อ’ ที่มีชีวิตอยู่ในปีค.ศ.2023 แต่เพราะอุบัติเหตุรถบัสตกเขาลงไปในแม่น้ำ ทำให้เธอลืมตาอีกครั้งและพบว่าตัวเองอยู่ในร่าง ‘หลินเหยาซื่อ’ อายุยี่สิบสอง และยังเป็นคุณแม่ลูกแฝดที่ใช้ชีวิตอยู่ในปี ค.ศ.1980 เหตุการณ์บางอย่างทำให้ 'กั๋วคังเหริน' หายสาบสูญ เมื่อกลับมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองมีลูกฝาแฝดวัยสามขวบ ผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วยจำสามีตัวเองไม่ได้ “คุณต้องการพูดอะไรกันแน่” “เอ่อ...ก็...ก็...เผื่อคุณอยากจะหย่า...อุ๊บ!” ยังไม่ทันพูดจบประโยค ริมฝีปากของเขาก็ปิดปากเธอไว้สนิท มือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยเธอไว้ไม่ให้หลบหนี “ห้ามพูดเรื่องหย่าอีก” เขาทำตาดุใส่แต่สายตามองที่ริมฝีปากหวานที่เพิ่งลิ้มรส “ระหว่างคุณกับผมจะไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” - จบสุขนิยม Happy ไม่ดราม่า ไม่หน่วง นิยายรักอ่านเพลินๆค่ะ-

หมอจะฉีดยาแก้คันให้ แต่ว่ามันน่าจะจุกนิดนึงนะครับ

"พายุคือลูกของพี่ใช่มั้ย"ร่างสูงย่างกายเข้ามาถาม ทำให้เธอต้องถอยกรู่ไปข้างหลังเพื่อตั้งตัว "ไม่ใช่! บอกแล้วไงว่าพายุไม่ใช่ลูกของพี่!!"

Trigger warning: 3P ++ คำโปรย ++ เมื่อตำรวจซึ่งเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ กลับต้องมาพิสวาทกับผู้ต้องหาที่ทำผิดกฏจราจร แบบนี้ผู้ต้องหาจะโดนล้วง ลึก ไปถึงไหนกันหนอ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “ว้า! แย่จัง” ใบหน้าและน้ำเสียงของธิญาบ่งบอกว่าเสียดายสุด ๆ ก่อนจะขยับร่างไปหาตำรวจสาวทั้งสอง “แบบนี้ผู้ต้องหาควรจะทำยังไงดีค่า ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” กล่าวพลาง ก็ได้ใช้ปลายลิ้นเลียเข้าไปที่หน้าท้องอันแบบราบของยุ้ยและอัญ ซึ่งเธอนั่งอยู่ระหว่างกลางของคนทั้งสอง “ดะ เดี๋ยว ๆ ขอให้ตำรวจพักหายใจก่อนไม่ได้เหรอ” ยุ้ยเปิดปากกล่าว พร้อมกับลมหายใจที่รวยริน ใบหน้ามีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น “ชะ ใช่ ๆ เสียวจะแย่แล้ว อืม...” อัญเสริมทัพ และนำฝ่ามือปิด “ถ้าอย่างนั้น เชิญพักกันตามสบายเลยนะคะ เดี๋ยวผู้ต้องหาคนนี้ขอไปทำธุระส่วนตัวก่อนค่ะ” ใบหน้าหื่นกระหาย พลางขยิบตาให้ตำรวจสาวทั้งสอง ก่อนจะสาวเท้าเดินจากไป และไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ติดตัวมาด้วย เพื่อที่จะขอลางานสักสองถึงสามวัน

ใครๆ ก็อยากเป็นนางเอกในนิยาย แต่ฉันเป็นได้แค่เพื่อนสนิทของนางเอก ที่สุดท้ายดันกลายเป็นแม่ของลูกของพระเอก!? “อย่ากัดริมฝีปากค่ะ” พี่คิงกระซิบริมหู ก่อนจะจูบเม้มลงไป “พี่อยากฟังเสียงเรา”

“นายอย่าโทษฉันนะ นายเองที่เป็นคนยั่วฉันเอง” ชายหนุ่มดึงเกลเข้ามาประกบริมฝีปากแล้วมอบจูบสุดร้อนแรงให้กับเจ้าตัวทันที เสื้อของเขาถูกร่างบางเป็นคนถอดให้ ส่วนเขาก็เป็นคนจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้า ทุกอย่างดำเนินอย่างไม่รีบร้อนนัก ราวกับว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน “นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?” “ได้สิ ฉันจะทำให้คืนนี้ นายมีความสุขที่สุดรับรอง” สิ้นคำพูดซานมอบจูบให้เกลอีกครั้ง มันร้อนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก จนร่างบางเคลิ้มตามรสสัมผัสที่ได้รับ สองมือของร่างหนาเริ่มที่จะหยอกเย้ากับยอดอกอย่างเบามือ ปากของเขาไล่ลงมายังซอกคอระหง กลิ่นกายของเกลช่างยั่วยวนชายหนุ่มมากขึ้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้

จากนิลไสยเวทต้องห้ามถูกนำมาร่ายด้วยความริษยาอาฆาตของเหล่าสนมนาคี เป็นเหตุให้ ‘มณีพชร’ หรือเพชรสายฟ้าของพญานาคิน ต้องแสงอสุนีทำให้ดวงจิตของพระคู่หมั้นต้องดับสูญไปในทันที องค์นาคินตามหาพระนางอย่างยาวนาน

หนุ่มอ้วนพบสาวร่างบอบบางที่สร้างแรงบันดาลใจให้เขา เรื่องการออกกำลังกาย ควบคุมอาหาร และทำให้หนุ่มอ้วนหันมารักสุขภาพ ฟิตหุ่นจนกลายเป็นชายรูปงาม แต่ความดีของเธอกลับกลายเป็นเชื้อไฟริษยาของแฟนสาว

นางคือบุปผา ให้ความรู้สึกเย็นตา เปรียบดั่งดาราแห่งรัตติกาลมืดดำ ประดุจจันทร์ฉายในคืนค่ำนภาหม่น คนผู้หนึ่งชั่วชีวิตมิเคยขาดแคลน กลับรู้สึกแร้นแค้นเพียงใกล้ชิดนาง

ความรักเหนือกาลเวลา ชาติภพ มิอาจขวางกั้น ด้ายแดงไม่อาจสะบั้น ด้วยเงื่อนไขของสองดวงใจที่ยังคงผูกพัน เหนือลิขิตแห่งโชคชะตา *** หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวในอดีตชาติ ก่อนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ในภพปัจจุบันของเรื่องชะตารักผูกใจ (ตกหลุมรักยัยแกล้งเฉิ่ม) *** ปล.มีฉากเลิฟซีนค่ะ

คำโปรย : เมื่อคนที่เข้าใจว่าตัวเองไร้ค่ามาโดยตลอด กลับเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเหลือประชาชนทั้งแผ่นดินได้ เมื่อเขาดันทะลุมิติไปยังอีกดินแดนหนึ่ง เรื่องย่อ : 'ทุกคนล้วนมีคุณค่า เพียงแค่ต้องอยู่ให้ถูกที่ถูกเวลาก็เท่านั้น อย่าได้คิดด้อยค่าตัวเองเลยหลานรัก' นั่นคือคำที่ปู่เขาย้ำให้ฟังเสมอตั้งแต่เด็กจนโต ในที่สุดจินหลงก็เข้าใจความหมายของมันเสียที หลังเกิดเหตุการณ์เกือบถึงแก่ชีวิต แล้วดันโผล่ไปอีกมิติที่เขาไม่รู้จักแต่ลึกๆ กลับรู้สึกคุ้นเคยด้วยความบังเอิญ การผจญภัยและมิตรภาพค่อยๆ ก่อกำเนิด จากเด็กหนุ่มที่ถูกตราหน้าว่าไร้ค่าไร้ประโยชน์ กลับกลายเป็นความหวังเดียวของผู้คนทั้งแผ่นดิน เมืองทั้งสามต้องการความช่วยเหลือจากเขา เพื่อหวังหลุดพ้นจากภัยความแห้งแล้งที่เผชิญมาร่วมห้าปีเต็ม สุดท้ายแล้วจินหลงจะสามารถใช้พลังของตนช่วยเหลือใครได้หรือไม่ หรือท้ายที่สุดเขาต้องกลับโลกเดิมโดยที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเดียว

เมื่อหญิงสาวถูกภรรยาของท่านประทาน หรือภรรยาเจ้านายของตน ขอให้หญิงสาวเป็นแม่อุ้มบุญ แล้วแบบนี้พู่กันจะทำอย่างไร เธอจะยอมเป็นแม่อุ้มบุญให้หรือไม่ ** เนื้อหาบางส่วน ** “คะ คุณนทีไม่กลัวว่าคุณปวิมลจะรู้เรื่องนี้เหรอคะ” เสียงแหบพร่ากล่าวถาม เพราะเขาออกมานาน กลัวว่าภรรยาจะสงสัยเอาได้ “นั่นมันเรื่องของอนาคต” กล่าวพลาง ก็หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ “วันนี้ฉันมารับเธอไปดูห้อง ปิ่นได้จัดเตรียมห้องไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว” เขาชำเลืองมองไปที่หญิงสาว ที่กำลังจัดแจงตนเองด้วยเช่นกัน “ห้องเหรอคะ ทำไมต้องเตรียมห้องให้พู่ด้วย” หัวคิ้วยกขึ้นสูงอย่างไม่เข้าใจ เพราะเธอแค่ตั้งท้องให้พวกเขา ทำไมถึงต้องเตรียมห้องไว้ให้เธอด้วย “ใช่ ภรรยาของฉันจะเตรียมทุกอย่างและขอดูแลเธอเอง เมื่อเธอตั้งท้องลูกของฉัน” คำว่าภรรยาออกมาจากปากของเขา ทำให้หญิงสาวรู้สึกอิจฉาผู้หญิงอีกคน ซึ่งมีสิทธิ์ในตัวเขาที่ถูกต้องตามกฎหมาย