ใครกันหนอสอด หัวใจ...มาให้ในจดหมาย

ตาที่ปรากฏอยู่ด้านหลังของธนบัตรดอลลาร์...คือต้นเหตุบ่วงกรรม

ร่องรอยสุริยเทพแห่งอินคา พาทั้งสองไปค้นหามายาแห่งรักอคติ ไกลถึง...มาชูปิกชู

จาก Casablanca ข้ามขอบฟ้ามายังดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ถึง Gaya เพื่อค้นหาพระเวทลึกลับ

ที่เราเจอะเจอกัน...เมื่อวันนั้น พระองค์ยังอยู่ในใจเราเสมอ ฝันดีนะ...เบล

จากสัญญาที่มัดเธอไว้...จำใจต้องมาอยู่ในปราสาทแห่งความเย็นชา

...Dear Abbie แอบบี้ที่น่ารัก...มีปรัศนีมาช่วยไข

เธอแอบชอบเขามานาน พี่ชายข้างบ้านและอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เธอศึกษาอยู่

เขาเป็นบุรุษเย็นชาไร้ใจแต่นางรักเขาจนหัวปักหัวปำ พอทำใจได้ ไม่คิดรักเหมือนเก่า เขากลับเปลี่ยนแปลงสิ้นเชิง จากบุรุษน้ำแข็งพลันแปรผันเป็นบุรุษหนุ่มผู้ร้อนแรงดุจเพลิง แววตาที่เคยหมางเมินกลับแฝงความโหยหาในตัวนางตลอดเวลา

เธอตกหลุมรักเขามานานหลายปี ถึงเพียรจีบเขาและสารภาพรักกับเขาในวันหนึ่ง

การที่คนสองคนได้มาพบกันโดยบังเอิญแบบนี้ ถ้าไม่เรียกว่าโชคชะตาก็ไม่มีคำอื่นที่เหมาะสมไปมากกว่านี้แล้ว เพราะไม่ว่าจะห่างไกลกันแค่ไหนหรือมีเหตุให้ต้องผลัดพรากจากกันก็ตาม สุดท้ายแล้ว...โชคชะตาก็จะนำพาให้ทั้งสองมาพบกัน "มาซาโตะ" เด็กหนุ่มมัธยมปลายผู้สันโดด เขาได้สอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งและ ได้บังเอิญอาศัยอยู่ในหอพักของโรงเรียนร่วมกันกับ "มิซากิ" เด็กสาวผู้งดงามราวกับดอกซากุระท่ามกลางหิมะโปรยปราย ทว่า! นั่นไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ วันหนึ่งมิซากิ ได้เปิดเผยความจริงอันน่าตกใจบางอย่างให้มาซาโตะได้รู้

ใครๆ ก็รู้ว่ามู่หุ่ยหลงรักเสิ่นเหยียนเพื่อนร่วมชั้นเรียนมานาน เธออดทนต่อการล้อเลียนของผู้คน และคำปฏิเสธจากเขา ทนจนกระทั่งวันหนึ่ง เขาเย้ยหยันเธอด้วยการขว้างลูกบาสกระแทกใส่หัว เธอล้มลง ลุกขึ้น แล้วเดินจากไป หลังจากนั้นก็ไม่เคยหวนกลับไปตอแยผู้ชายเช่นเขาอีก ใครจะรู้ว่า 'เธอ' ในวันนี้คือเธอในอีก 16 ปีข้างหน้า! ดวงวิญญาณของมู่หุ่ย ตอนอายุสามสิบย้อนกลับมาเข้าร่างตัวเองเมื่อครั้งยังวัยรุ่น เธอ… ในชาติที่แล้วมีชีวิตที่ดี อนาคตสดใส ทั้งที่ในมือมีไพ่ดีแต่กลับถูกตัวเองถล่มเล่นจนเละเทะ การตามตื๊อเสิ่นเหยียน ผู้ชายเห็นแก่ตัวที่มองความรักของเธอเป็นของไร้ค่าทำให้คนในตระกูลพากันรังเกียจ มู่หุ่ยถูกโลกทั้งใบทิ้งขว้าง ต้องรักษาตัวอยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ตามลำพังจนในที่สุดก็เสียชีวิตลงจากอาการป่วย สำหรับตัวเธอแล้ว ชาติที่ผ่านมาเธอไม่ติดค้างใครเลย นอกจากผู้ชายคนนั้น… เสิ่นเลี่ยน! เสิ่นเลี่ยน... เจ้าพ่อผู้เงียบขรึมแห่งแวดวงธุรกิจ คุณน้าของชายที่เธอเฝ้ารัก ชาติที่แล้วเขาเข้ามาโอบอุ้มเธอ มอบความเห็นใจ ปกป้องทุกการทำร้ายของคนรอบข้าง เธอยังไม่เคยขอบคุณเขาสักคำ ไม่เคยมองเห็น เพราะในสายตามีแต่เสิ่นเหยียน จนกระทั่งเขาคนนั้นเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เธอก็ยังไม่เคยบอกรักแม้แต่คำเดียว เสิ่นเลี่ยน... ชาตินี้ฉันกลับมาเพื่อคุณ ได้โปรดรอด้วย รอคำว่า 'รัก' ที่คุณอยากได้ยินด้วย!

ใครๆ ก็รู้ว่ามู่หุ่ยหลงรักเสิ่นเหยียนเพื่อนร่วมชั้นเรียนมานาน เธออดทนต่อการล้อเลียนของผู้คน และคำปฏิเสธจากเขา ทนจนกระทั่งวันหนึ่ง เขาเย้ยหยันเธอด้วยการขว้างลูกบาสกระแทกใส่หัว เธอล้มลง ลุกขึ้น แล้วเดินจากไป หลังจากนั้นก็ไม่เคยหวนกลับไปตอแยผู้ชายเช่นเขาอีก ใครจะรู้ว่า 'เธอ' ในวันนี้คือเธอในอีก 16 ปีข้างหน้า! ดวงวิญญาณของมู่หุ่ย ตอนอายุสามสิบย้อนกลับมาเข้าร่างตัวเองเมื่อครั้งยังวัยรุ่น เธอ… ในชาติที่แล้วมีชีวิตที่ดี อนาคตสดใส ทั้งที่ในมือมีไพ่ดีแต่กลับถูกตัวเองถล่มเล่นจนเละเทะ การตามตื๊อเสิ่นเหยียน ผู้ชายเห็นแก่ตัวที่มองความรักของเธอเป็นของไร้ค่าทำให้คนในตระกูลพากันรังเกียจ มู่หุ่ยถูกโลกทั้งใบทิ้งขว้าง ต้องรักษาตัวอยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ตามลำพังจนในที่สุดก็เสียชีวิตลงจากอาการป่วย สำหรับตัวเธอแล้ว ชาติที่ผ่านมาเธอไม่ติดค้างใครเลย นอกจากผู้ชายคนนั้น… เสิ่นเลี่ยน! เสิ่นเลี่ยน... เจ้าพ่อผู้เงียบขรึมแห่งแวดวงธุรกิจ คุณน้าของชายที่เธอเฝ้ารัก ชาติที่แล้วเขาเข้ามาโอบอุ้มเธอ มอบความเห็นใจ ปกป้องทุกการทำร้ายของคนรอบข้าง เธอยังไม่เคยขอบคุณเขาสักคำ ไม่เคยมองเห็น เพราะในสายตามีแต่เสิ่นเหยียน จนกระทั่งเขาคนนั้นเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เธอก็ยังไม่เคยบอกรักแม้แต่คำเดียว เสิ่นเลี่ยน... ชาตินี้ฉันกลับมาเพื่อคุณ ได้โปรดรอด้วย รอคำว่า 'รัก' ที่คุณอยากได้ยินด้วย!

"ถ้าจับไม่ได้คาหนังคาเขา ก็คงไม่ยอมรับสินะ" ร่างบอบบางที่สั่นเทาจนตัวโยนเช่นนั้นทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเส้นเลือดบริเวณหน้าผากปูดโปนขึ้นมาด้วยความโกรธ เขาไม่รู้ว่าเขารำคาญเสียงร้องไห้อย่างไร้เดียงสาของหล่อนหรือเพราะโกรธตัวเองที่ใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอ "เลิกทำเป็นใสซื่อเสียทีเพลงพนา! ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว!" เพราะแววตาที่ใสซื่อเช่นนั้นทำให้เขาหลงหัวปักหัวปำ หลงใหลคลั่งใคร่ถึงกับคิดทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ด้วยกันตลอดไป เสียงเข้มกล่าววาจาด้วยความกรุ่นโกรธ มองร่างอรชรที่ตัวสั่นอยู่บนเตียงด้วยแววตาน่ากลัว หญิงสาวส่ายหน้าไปมาน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว นายเหมืองเมฆา...สามีที่อ่อนโยนคนนั้นของเธอหายไปไหน "ฤทัยไม่รู้เรื่องจริงๆ นะนายเหมือง...ฤทัยไม่รู้" เธอไม่รู้ว่าตัวเองพร่ำบอกประโยคนี้กับเขาไปกี่ครั้งกันแน่ และแน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจ! "งั้นฉันจะทำให้ระลึกได้ว่าเธอทำเรื่องเลวระยำแค่ไหน!" ชายหนุ่มก้มลงหยิบโซ่ตรวนเส้นยาวขึ้นมาถือไว้ในมือด้วยความป่าเถื่อนจนหญิงสาวถอยกรูดจนชิดหัวเตียง หากแต่มือแข็งแรงที่ไวกว่ากระชากข้อเท้าหล่อนอย่างแรงจนร่างบางไถลลงมาใกล้ตัว "ฉันจะจองจำเธอไว้ในขุมนรกนี่จนกว่าเธอจะคายออกมาว่าในหัวสวยๆ ของเธอยังมีแผนชั่วอะไรอีก!!" "กรี๊ดดด" เสียงหวานกรีดร้องออกมาดังเมื่อเขาใช้โซ่เส้นหนาพันรอบขาของหล่อนเอาไว้ก่อนจะล็อกกุญแจอย่างแน่นหนา ---------------------------------------------------------------------- "น้องเพลง เจ็บตรงไหนไหม พี่มาหาแล้ว" ห้วงอารมณ์ที่ดูเหมือนจะสิ้นหวังหมองหม่นเมื่อครู่ถูกทดแทนด้วยความหึงหวงจนทำให้ใบหน้าของเมฆาดำคล้ำขึ้นมา แววตาคมคู่นั้นมองดูไอ้หมอหน้าจืดที่เดินผ่านเขาเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมกับจับมือของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น "น้องเพลงเป็นอะไรหรือเปล่า" อะไรคือจับมือ? อะไรคือน้องเพลง? "เพลงไม่เป็นอะไรค่ะ แค่ปวดหัวกับปวดตัวนิดหน่อย" มิหนำซ้ำเพลงพนายังตอบออกมาเสียงหวาน ไม่ดึงมือนุ่มๆ นั่นกลับมาเหมือนกับที่ปฏิบัติต่อเขาอีกด้วย มันเป็นใครวะ! "พี่บอกแล้วว่าวันนั้นให้เดินทางมารายงานตัวพร้อมกับพี่จะปลอดภัยกว่า แต่น้องเพลงก็ไม่เชื่อ" ร่างสูงใหญ่ที่สวมใส่เสื้อยืดสีกรมท่ายืนเท้าสะเอว มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าตาเขียวไปหมด แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมองเห็น เจ้าที่ ที่ยืนอยู่ตรงนี้สักนิด เมฆามองดูคนทั้งสองที่พูดคุยกันอย่างสนิทสนมแล้วก็หางตากระตุกขึ้นมา ไอ้หมอตัวขาวตาตี๋คนนี้มันใครกัน เหตุใดหญิงสาวถึงได้ยอมให้หมอนี่จับมือ? นานแล้วยังไม่ปล่อยเลยนะ! "คุณเป็นใคร" "ผมเหรอ" ชายร่างสูงโปร่งสวมใส่เสื้อกาวน์สีขาวตัวยาวหันมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ตัวเองเมื่อได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นทางด้านหลัง "ผมเป็นหมอครับ คุณล่ะเป็นใคร มาทำอะไรที่ห้องของน้องเพลง" สายตาคมอ่านป้ายชื่อที่ติดอยู่กับกระเป๋าเสื้อนั่นอย่างขะมักเขม้น นพ.ชลธาร เดี๋ยวเราได้เห็นดีกัน เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ตอบ ชลธารก็หันไปทางเพลงพนาแล้วถามขึ้นมาเสียงสูง "เพื่อนน้องเพลงเหรอครับ พี่ไม่เห็นรู้เลยว่าน้องเพลงมีเพื่อนที่ต่างจังหวัดด้วย" คนเรามันต้องรู้ทุกเรื่องเลยหรือไงวะ ผัวเขายืนอยู่ทนโท่แท้ๆ ยังไม่รู้เลย! "เปล่าค่ะ เขาแค่จำคนผิดน่ะ" ---------------------------------------------------------------------- นิยายแนว Feel good น่ารักหนุบหนับหัวใจ อาจจะมีดราม่านิดหน่อย (?) เพื่อเพิ่มอรรถรสของเรื่อง แต่นายเหมืองของไรท์คือพ่อไมโครเวฟ (ที่ร้อนจนไหม้ในบางฉาก) อย่างแน่นอน รับรองว่าคุณผู้อ่านจะต้องหลงรักนายเหมืองเมฆาแน่นอนค่ะ

เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร! (เล่ม 1 ตอนที่ 1-30)

ณ หอหนังสือเมตาเบต้า มหาวิทยาลัยจำปาสัก สู่บรรณาลัย สำนักคัมภีร์ปุราณะอันศักดิ์สิทธ์ของยอดภวาลัย เธอคืออดีตของเจ้าชายน้อยแห่งล้านช้างซะวา ยาน้อยผู้พลัดถิ่นมากับข้อยข้าบ่าวนางสู่อาณาจักรขอมศรียโสธรปุระ

เมื่อใจสองหนุ่มตกบ่วงเสน่หานางเดียวจากแดนฟาโรห์ บอลลูนแห่งดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์จะช่วยดลบันดาล…

ฤดูวสันต์แห่งยอดเขาเหมยฮัว...ส่งเสียงให้หัวใจไปหาฝันไกลถึง...มอสโคว์

เธอเดินทางไปที่เกาะเพื่อไปดูแลลูกชายเจ้าหนี้

เธอหนีตามหัวใจ ไปล่าฝัน...กลับมา C'est pas normal... non non non!!!

ด้วยพลังใจที่เหลืออยู่...จะเป็นแสงแห่งแรงนั้น

มิใช่ไร้ซึ่งหัวใจ มิใช่ไร้ซึ่งเสน่หา มิใช่ฉันที่เย็นชา...แต่ทว่า...มิใช่เส้นทางระหว่างเรา

ขอมอบดวงใจดวงเดียวนี้...แม้ไกลห่าง

เธอเป็นลูกติดของมารดาเลี้ยงของเขา เขาเกลียดแม่ของเธอจึงพานเกลียดเธอไปด้วย แล้วเขาก็ข่มเหงเธอเพื่อระบายความโกรธเกลียดที่มีแต่แม่ของเธอ แต่คนแบบเธอไม่ใช่ผู้หญิงไร้ศักดิ์ศรีที่จะให้ใครมาย่ำยีได้ง่าย ๆ