***ชุดset ดาวตกก่อเกิดรัก 4 เล่มจบ*** ไฮไลต์ของปีนี้มาแล้วจ้า... ดาวตกก่อเกิดรัก บทประพันธ์ชื่อดังจากปลายปากกาของคุณอีตู้จวินหัว ผู้เขียนเต้าหู้ไซซี, สุดหัวใจ, ไม่อาจลืม, แนบเนื้อเทวะ และอีกหลายต่อหลายเรื่อง แต่เล่มนี้มาแปลกกว่าทุกเรื่องที่เคยอ่าน เพราะเป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้! อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ จริง ๆ นับเป็นการพลิกโฉมงานเขียนครั้งใหญ่ของนักเขียนท่านนี้เลยก็ว่าได้ เนื้อหาของเล่มนี้เป็นสไตล์เฮฮา จิกกัด ต่อปากต่อคำแบบตลกร้าย แบบไม่ทิ้งลายเซ็นดั้งเดิมของนักเขียนแม้แต่น้อย โครงเรื่องกล่าวถึงสี่เผ่าหลักในโลกใบนี้ ประกอบด้วยเผ่าเทพของพระเอก เผ่าอสูรของพระรอง เผ่าปีศาจ (สัตว์) ของคู่รอง และเผ่ามนุษย์ของนางเอก/นางรอง ทั้งสี่เผ่าผูกพันโยงใยกันอีนุงตุงนังจากการที่เหล่าทายาททั้งหลายกิ๊กกันไปมา สลับคู่ชู้ชื่นกันจนเกิดเรื่อง นางเอกของเรา ‘เย่ถาน’ เป็นแฝดน้องที่หมั้นหมายว่าต้องแต่งไปอยู่ที่เผ่าอสูร ส่วนพี่สาวนาง ‘ชิงขุย’ เป็นแฝดพี่ที่หมั้นหมายกับรัชทายาทของเผ่าเทพ ซึ่งก็เหมาะสมดีอยู่แล้ว เพราะแฝดน้องมีไอมุทินในตัว เหมาะกับอะไรที่ดาร์ก ๆ ส่วนแฝดพี่มีไอพิสุทธิ์อยู่เต็มร่าง นางก็เหมาะกับอะไรที่ดีเลิศประเสริฐศรี แต่ดันเกิดเรื่องขึ้นน่ะสิ วันรับตัวคู่หมั้นของทั้งสองเผ่าดันเป็นวันเดียวกัน เกี้ยวก็เหมือนกัน นัดหมายเวลาเดียวกันเป๊ะ ๆ ทำให้เกิดจับพลัดจับผลูสลับเกี้ยวเจ้าสาวกันซะอย่างนั้น คนพี่ที่เรียบร้อยอ่อนหวาน ต้องไปหนีตายเอาตัวรอดท่ามกลางเหล่าอสูรผู้ฮึกเหิม ขี้หลี ส่วนคนน้องหน้าหนา ขี้งก ปากร้าย ดันสลับไปอยู่กับเผ่าเทพเจ้าระเบียบ สะอาดจัด สารพัดจะผู้ดี พวกนางจะเอาตัวรอดอย่างไร? แล้วคู่เขยทั้งสอง ถ้ารู้ความจริงแล้วจะสลับเมียกันหรือไม่ ชวนเพื่อนๆไปตามอย่างใกล้ชิดกันเลย ไฮไลท์ ** มาแอบกระซิบว่าเรื่องนี้ทำเป็นซีรีส์ด้วยนะคะ แต่ที่เป็นทีเด็ดเฉพาะสำหรับ “สายหนังสือ” ก็คือ ซีรีส์จบปลายเปิด (ถึงประมาณกลางเล่มสาม) แต่หนังสือคือไปต่อไม่รอแล้วจ้า 4 เล่มจบครบถ้วนกระบวนความให้ฟินถึงสุดเขตแดนสวรรค์กันไปเลย!!! ** ปกออริจินอล ถอดแบบมาจากซีรีส์ทั้งสี่เล่มน้า

คิดจะจับเขาเป็นผัว มันไม่ง่ายขนาดนั้น! (รามิล หนุ่มหล่อจากเมืองกรุง) คิดว่าฉันอยากได้คุณเป็นผัวนักหรือไง! (ปาริมา สาวบ้านป่าจากหมู่บ้านดาวคะนึง) +++++++++ “คุณหายไปไหนมา” พอเจอหน้าคู่หมั้นสาวแล้วรามิลก็ยิงคำถามใส่ไปทันที “ฉันก็ทำงานอยู่ในบ้านนี่แหละ แล้วคุณมีอะไรเหรอคะ หรือว่าหิว ถ้าหิวก็กินได้เลย ฉันเตรียมข้าวปลาไว้ให้แล้ว วางอยู่บนโต๊ะ” ปาริมาชี้ไปที่โต๊ะเล็กๆ ริมหน้าต่างที่เธอได้จัดเตรียมข้าวปลาไว้ให้ “ตกลงบ้านคุณมีห้องน้ำหรือเปล่า” รามิลถามกลับเสียงแข็ง เพราะตอนนี้เขาต้องการเข้าห้องน้ำมากกว่า ด้านปาริมาก็ชี้ไปหลังบ้านที่เมื่อคืนรามิลคิดว่าเป็นห้องเก็บของ “นั่นไง คุณเดินไปสิ รับรองได้ว่าห้องน้ำสะอาด” “ไหนเมื่อคืนคุณบอกไม่มีห้องน้ำ” รามิลจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง “ก็ตอนนี้มีแล้ว!” “แสดงว่าเมื่อคืนคุณจงใจออกมาอาบน้ำยั่วผมใช่ไหม” รามิลเดินเข้าไปหาเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้ปาริมาเริ่มไม่ไว้ใจคู่หมั้น ‘ปล้ำ’ คำนี้ผุดขึ้นมาในหัวทันทีทันใด “ใช่ไหม” รามิลถามย้ำและเดินเข้าไปหาคู่หมั้นสาวอย่างเอาเรื่อง “คุณรามิล! คุณอย่าคิดทำอะไรฉันเด็ดขาด ถ้าคุณยังอยากมีชีวิต” ปาริมาหันไปคว้ามีดที่เธอชอบเหน็บไว้ตามที่ต่างๆ ของบ้านออกมาขู่ “เล่นมีดเลยเหรอคุณ” รามิลมองมีดในมือของหญิงสาว มันเงาวับสะท้อนตาเลยแหละ “ก็ถ้าคุณไม่อยากโดนฉันฟันคอขาด ก็ถอยไปห่างๆ ฉัน เพราะคนอย่างฉันขอสู้ตาย ดีกว่าโดนข่มขืน!” ปาริมาตอบกลับเสียงแข็ง ตาคู่สวยก็กร้าวพร้อมสู้ตายอย่างที่พูด “เฮ้ย!”

“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย” หญิงสาวขอร้องตัวสั่นงันงก “ตัวเธอหอมดีจริงๆ ปางสิริน” คนที่ร้างราเรื่องบนเตียงมานานเพ้อออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ขยับเบียดร่างกายชิดกับร่างหอมกรุ่น “อย่าทำอะไรฉันเลย” “ฉันไม่ทำก็ได้ แต่เธอจะโดนลูกน้องของฉันทำแทน” ปากหยักร้ายกระตุกยิ้ม เมื่อเห็นหน้าสวยๆ ซีดเผือด “ว่าไง โดนฉันเอาคนเดียว หรือจะโดนลูกน้องฉันเรียงคิว” ทางเลือกไม่มีเลยสำหรับปางสิริน เธอก้มหน้า น้ำตาคลอเบ้า ใจสั่นระรัวอย่างหวาดกลัว และอยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้จับเธอมาทำแบบนี้เพื่ออะไร เธอทำอะไรผิด? “ว่าไง” “ฉัน...ฉันทำผิดอะไร” “เธอไม่มีสิทธิ์ถาม ปางสิริน เลือกมาว่าจะโดนฉันเอา หรือโดนลูกน้องฉันเอา” “ฉัน...” น้ำตาของปางสิรินร่วงหล่นราวกับสายฝน “ฉัน...ฉันเลือกแก” บอกออกไปด้วยเสียงสั่นเครือ “พูดอีกที” “ฉันเลือกคุณ” อึดใจต่อมาร่างของเธอก็ถูกพามายังเตียง คนเลวจับให้เธอนั่งลงบนเตียง แล้วเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้า ปางสิรินก้มหน้านิ่ง น้ำตาคลอเบ้า “ถอดเสื้อผ้า” “ฉัน...ฉันไม่ได้ใส่อะไร” “หมายถึงเสื้อผ้าผม” “ก็ถอดเองสิ” เพราะเธอตอนนี้ใช้มือปิดร่างกายเอาไว้อยู่ แม้จะปิดได้ไม่มากก็เถอะ แต่ก็ดีกว่าเปิดโล่งให้คนชั่วเห็นทุกสัดส่วน เธอเหลียวมองไปที่ประตูอย่างมีความหวังว่าจะหนีออกไปก่อนจะถูกย่ำยี “ถ้าเธอก้าวพ้นห้องนี้ไป คงไม่ต้องบอกนะว่าจะโดนอะไร” เสียงพร่าข่มขู่ แล้วเริ่มปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก ไม่นานเสื้อเชิ้ตก็ถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี มือใหญ่เลื่อนมาปลดกระดุมกางเกงยีนแล้วตามด้วยซิป เสียงรูดซิปนั่นทำให้หัวใจของคนบางคนเต้นกระหน่ำ

“ฉันไม่แต่ง....ว้าย!” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อมือใหญ่เอื้อมมากระชากตัวเธอทีเดียวก็ลอยเข้าไปปะทะกับอกกว้าง “ถ้าไม่อยากแต่ง แล้วไปเสนอตัวอยากแต่งงานกับคุณพิมพ์พรรณทำไม คุณก็รู้ว่าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้หมั้นหมายผมไว้กับใคร!” เสียงห้าวห้วนเอ่ยถาม “ฉันเปล่าทำนะ” “คุณนี่...โกหกเก่งจริงๆ” “ฉันไปโกหกคุณตอนไหน” “นอกจากโกหกเก่งแล้ว ยังตีหน้าซื่อได้แนบเนียนอีกด้วย” ชายหนุ่มแค่นยิ้มใส่ “คุณเป็นบ้าหรือเปล่า ถึงได้มาตัดสินว่าฉันเป็นแบบนั้นแบบนี้ ทั้งที่คุณไม่เคยรู้จักฉันมาก่อน ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” ธาวิตาดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการที่ยึดแน่นของเขา “ไม่รู้จัก แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นคนยังไง” “แต่ฉันเชื่อว่าคุณรู้มาผิดแน่ๆ” “ฮึ!” ชนวีร์บีบแขนเล็กแน่นขึ้น “ปล่อยฉันนะ” “เสนอตัวอยากแต่งงานเอง แล้วจะมาร้องให้ปล่อยทำไม แต่ผมบอกไว้เลยว่าก่อนที่เราสองคนจะแต่งงานกัน ผมต้องได้พิสูจน์ว่าคุณเก่งเรื่องบนเตียง!

“ขัดคนเวลาหิว รู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้น” “ไม่ทราบค่ะ” “ผมจะกินคุณแทน” “กินฉัน?” “ใช่” “กินยังไง” คนคิดไม่ทันถามกลับ หน้าซื่อๆ วาริศยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม แล้วจ้องหน้าหญิงสาว “ไม่รู้จริงๆ หรือกำลังแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา เพื่อเรียกร้องค่าตัวเพิ่ม” “คุณ!” ธนิดาโกรธมากทีเดียวที่ถูกกล่าวหา “คุณก็คงเหมือนน้าสาวของคุณ ที่หลอกเอาเงินผมไปปรนเปรอผู้ชายคนอื่น” วาริศบอกเสียงเย็น “คุณวาริศ!” “แต่ผมขอเตือนคุณด้วยความหวังดีว่าอย่าทำแบบน้าสาวของคุณเด็ดขาด เพราะผู้ชายไม่ได้ใจเย็นเหมือนผมทุกคน” “คุณหยุดปากเสียได้แล้ว คุณวาริศ” “รับความจริงไม่ได้หรือไง” “ความจริงบ้าบอคอแตกอะไรของคุณ” “แสดงว่าคุณไม่เคยรู้พฤติกรรมน้าสาวของตัวเองเลย” “คุณวาริศ! คุณหยุดพูดจาให้ร้ายน้าของฉันได้แล้ว น้าฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้น ส่วนคุณ คิดว่าตัวเองดีนักหรือไง มีคู่หมั้นอยู่แล้วแท้ๆ ยังแอบซุกเมียไว้ในบ้าน แบบนี้ใครกันแน่ที่เลว!” เพราะเหลืออดเต็มทนแล้วธนิดาจึงตอบกลับไปเสียงดัง

“คุณจะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่สำคัญ เพราะยังไงเรื่องนี้คุณก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบ” “คุณว่าไงนะ!” พลิตาตกใจเมื่อจู่ๆ ก็ต้องมารับผิดชอบในสิ่งที่ได้ก่อ แล้วเขาจะให้เธอชดใช้ด้วยอะไร เงินงั้นเหรอ? “คุณต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น” “ฉันเกี่ยวอะไรด้วย” “คุณเกี่ยวเต็มๆ” พลิตาถอนหายใจแรงและพยายามระงับอารมณ์โทสะที่เริ่มปะทุขึ้นกลางอกแล้วถามอีกฝ่าย เพื่อจะได้จบเรื่องที่เกิดขึ้น “คุณต้องการเงินจากฉันใช่ไหม งั้นบอกมาเลยว่าคุณต้องการเท่าไหร่” บอกอย่างใจป้ำ ทั้งที่ตอนนี้เธอมีเงินแค่หลักแสนเท่านั้น เรอัลฟังแล้วก็ยกยิ้มเล็กน้อย “หน้าตาผมดูหิวเงินมากขนาดนั้นเลยหรือที่รัก” “ฉันจะไปรู้ไงล่ะ ก็เห็นคุณเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบ แต่ฉันไม่เงินเป็นล้านมาให้คุณหรอกนะ” “ถ้างั้นคุณก็เข้าใจซะใหม่ว่าที่ผมเอาตัวคุณมา ผมไม่ได้ต้องการเงิน แต่ผมต้องการอย่างอื่น” “ต้องการอย่างอื่น?” “ใช่!” สายตาคนตอบมองไปยังร่างเล็ก มองเหมือนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายเล็ก ทำเอาผิวหน้าของพลิตาร้อน

**เล่ห์ตะวันฉาย (ภาคต่อทะเบียนสวาท)** “ไอ้บ้า ! ไอ้โรคจิต! ไอ้...ไอ้คนสมองกลวง อย่าคิดว่าจะกักขังฉันไว้ที่นี่ได้ ไม่มีวันซะหรอก” “ปากจัดขนาดนี้ คงหายเจ็บแล้ว งั้นก็ลุกไปอาบน้ำ แล้วไปกินข้าวให้อิ่ม ผมจะได้พาไปทำงาน” “ทำงาน!” “ใช่ ทำงาน หรือคุณคิดว่าผมจะพาคุณมาอยู่ด้วยฟรีๆ” บัวชมพูอยากด่าคนตรงหน้าให้สาแก่ใจนัก แต่ดูจากสีหน้าเขาแล้ว ด่าอะไรไปเขาไม่รู้สึก! “ฉันไม่ได้อยากมาอยู่กับคุณ แต่คุณนั่นแหละพาฉันมาเอง เพราะงั้นฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น!” “แต่ถ้าผมไม่เอาตัวคุณมา คุณคิดเหรอว่าคุณจะมีโอกาสมานั่งปากดีใส่ผมอยู่แบบนี้” “ตายซะได้ก็ดีสิ ฉันจะไม่ได้ต้องมาเจอคุณ” “คุณยังตายไม่ได้ที่รัก ตราบใดที่ผมยังไม่ได้เป็นผัวคุณ”

คนหนึ่งก็ดูรั่วๆ เพี้ยนๆ มาเจอคนดีๆ แต่กำลังจะเพี้ยนตามเธอในเร็ววัน เมื่อเจ้าสาวคนสวยนางนี้ก็ขอไปอยู่กับเขาแบบดื้อๆ +++++++++++++++++++ ปราบหาญจ้องหน้าคนบนเตียงแล้วพูดขึ้น “ผมว่าเราเลิกพูดอะไรไม่เข้าท่าดีกว่านะ” “แล้วพูดอะไรดีล่ะ ที่มันเข้าท่า” นรียาย้อนถามตาแป๋ว ด้านคนฟังก็ถึงกับถอนใจออกมาเบาๆ แล้วจ้องหน้าหญิงสาว “ตกลงว่าคุณจะไปเชียงใหม่กับผมจริงๆ ใช่ไหม” “ไปสิ ฉันอยากไป” “แล้วคุณจะไม่บอกกล่าวใครสักคนเลยหรือไง เช่นญาติพี่น้อง” เพราะเขากลัวจะโดนตำรวจแจ้งจับทีหลัง แล้วเขาก็ท่าจะบ้าเหมือนกันนั่นแหละ ที่จะพาหญิงสาวคนนี้ไปอยู่ด้วย พาไปอยู่ ทั้งที่ไม่รู้จักกัน “ฉันจำไม่ได้” นรียาตอบเสียงอ่อยๆ และไม่กล้าสบตาด้วย ปราบหาญถึงกับเครียด เขาจ้องหน้าหญิงสาวอย่างตัดสินใจ(อีกที) “ถ้าคุณจะไปกับผม คุณก็บอกชื่อมาก่อน ผมจะได้เรียกถูก” “จำไม่ได้” นรียาตอบกลับเสียงอ่อยๆ เช่นเดิม และก็ยังไม่กล้าสบตากับเขา เพราะกลัวโดนจับได้ว่ากำลังโกหก “เวรกรรม!” “แค่จำชื่อไม่ได้ถึงกับต้องเวรกรรมเลยเหรอคุณ” “ไม่เวรไม่กรรมก็ได้ แต่ผมจะตั้งชื่อให้ใหม่แล้วกัน” “ชื่ออะไรเหรอ” “ผมจะเรียกคุณว่าบุญทิ้งแล้วกัน” “ตั้งชื่อเหมือนฉันเป็นหมาโดนทิ้งเลยนะคุณ” เจ้าของเสียงทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจกับชื่อใหม่

เมื่อเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิต ทำให้เธอตัดสินใจละทิ้งศักดิ์ศรีที่กินก็ไม่ได้ รักษาชีวิตไว้ก็ไม่ได้ บากหน้าไปเสนอตัวเป็นเมียนายหัวหนุ่ม เพื่อหวังให้เขาช่วยปกป้องเธอให้พ้นภัย +++++++++++++++++++ “ปาสิตา!!” เสียงห้วนกระด้างที่ร้องเรียกนั่นทำให้ใจของปาสิตาหล่นไปอยู่ตาตุ่ม แข้งขาที่สั่นอยู่แล้วก็ยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่ “บัว บัวกำลังไปค่ะ” ปาสิตาก้าวขาสั่นๆ ของตัวไปตามขั้นบันได กว่าจะผ่านขึ้นมาได้แต่ละขั้น ก็ชั่งใช้เวลายาวนานมากๆ สำหรับนายหัวหนุ่ม ที่ตอนนี้เปิดประตูอ้าซ่ารออยู่ “ถ้ามาแล้ว ก็เข้ามาเร็วๆ” คนพูดยื่นหันหลังให้ประตู หน้าแดงจัดเมื่อถูกไฟราคะครอบงำมากขึ้นเรื่อยๆ แต่คนจะช่วยดับไฟกลับชักช้าไม่ทันใจเอาซะเลย “มาแล้วค่ะ” ปาสิตาส่งเสียงบอก แต่ตัวยังเดินไม่ถึงประตูห้องที่เปิดอ้าซ่าเลย เพราะขามันสั่นจนแทบก้าวไม่ได้ แล้วที่สั่นก็เพราะคำว่าดูตัวของเขา เขาจะดูประมาณไหน ‘คงไม่ถึงขนาดแก้ผ้าหรอกนะ’ “ปาสิตา! เธอเข้ามาหรือยัง ถ้ามาแล้วก็ปิดประตูด้วย” นายหัวหนุ่มเอ่ยเตือนอีกครั้ง แล้วหันมาทางลูกหนี้สาว ร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดจึงอวดสายตาคู่สวย “นายหัว!!” ปาสิตาหน้าแดงจัด เมื่อสายตาปะทะกับบางอย่างที่ตั้งโด่ เธออยากหนีไปให้พ้นๆ ห้องนี้ แต่สองเท้ากลับไม่ขยับสักนิด ราวกับโดนใครมาดึงเอาไว้ “ปาสิตา เธออย่าเอาเปรียบ รีบถอดเสื้อผ้าออก จะได้ดูตัวกัน” นายหัวหนุ่มบอกเสียงแหบพร่า เขาต้องการร่างกายลูกหนี้สาว!

“คุณหนูของพี่โตแล้วนะเจ้าค่ะ” “โตแล้วอย่างไรเล่าพี่ฮุ่ยเจียง” “คุณหนูก็สมควรออกเรือนได้แล้วอย่างไรเจ้าค่ะ แล้วคุณชายลู่ก็ดูสนใจคุณหนู คุณหนูชอบคุณชายลู่หรือไม่เจ้าคะ” “พี่ฮุ่ยเจียง ท่านห้ามถามข้าเช่นนี้อีก” “ทำไมหรือเจ้าคะ เอ๊ะ! หรือคุณหนูไม่มีใจให้คุณชายลู่” “ข้าน่ะหรือมีใจให้คุณชายลู่” “ก็...” “ก็อะไรพี่ฮุ่ยเจียง” “ก็ถ้าคุณหนูสึกเขินอาย เวลาเจอคุณชายไงเจ้าคะ อย่างที่พี่เคยเป็นสมัยสาวๆ เมื่อพี่เจอคนที่ชอบ ผิวหน้าของพี่จะร้อนราวกับมีใครเอาไฟมาอังที่หน้าเลยนะเจ้าค่ะ” “ขนาดนั้นเลยหรือพี่ฮุ่ยเจียง” “ใช่เจ้าค่ะ หรือคุณหนูไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาเจอคุณชายลู่” “ข้าเฉยๆ” “เช่นนั้นคุณหนูคงมิได้มีใจให้คุณชายลู่” หมิงฮวานึกถึงคำพูดของพี่เลี้ยงสาว ที่มักจะชวนพูดคุยเรื่องรักใคร่ให้ฟังบ่อยๆ นับตั้งแต่นางอายุครบสิบแปดปี แต่พี่ฮุ่ยเจียงโชคร้ายไม่ได้สมหวังกับชายที่รัก เมื่อชายที่รักถูกฆ่าตาย ‘ถ้าเช่นนั้น อาการที่ข้าเป็นก็หมายความว่าข้ามีใจให้...’ “หมิงฮวา!”

ซีรีส์ชุด พ่ายรักภรรยาสัญญาจ้าง ลำดับที่ 2 (ทุกเรื่องจบในเล่มค่ะ) ++++++++++++++ “ถ้าคุณลำบากใจกับข้อเสนอของผม ผมก็มีอีกข้อเสนอมาให้คุณลองพิจารณาดู ถ้าคุณสนใจ เราก็มาทำสัญญากันได้เลย” “ฉันขอถามได้ไหมว่าข้อเสนอที่สองของคุณคืออะไร” “เป็นนางบำเรอของผม” “คุณ!” “ผมว่าตำแหน่งนี้ก็น่าสนใจมากเลยนะ คุณไม่สนใจบ้างหรือไง” “น่าสนใจตรงไหนเหรอคะ” คริษฐาย้อนถามเสียงขุ่น “ก็น่าสนใจตรงที่ตำแหน่งนางบำเรอไม่ต้องอุ้มท้อง เพราะเราจะเน้นแค่สนุกกันอย่างเดียว” ไบรอันย้ำคำว่าสนุก และมุมปากก็ขยับยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้เห็นสีหน้าของเอกสาวเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

ซีรีส์ชุด พ่ายรักภรรยาสัญญาจ้าง ลำดับที่ 1 (ทุกเรื่องจบในเล่มค่ะ) ++++++++++++++ “คุณหมอ! นี่ดื่มมาด้วยเหรอคะ” พอเข้ามาใกล้ๆ หมอแล้วอรพินท์ถึงกับหน้าเบ้ เพราะกลิ่นเหล้าฉุนมากๆ ไม่รู้หมอดื่มหรืออาบมากันแน่ “ผมดื่มแค่นิดหน่อยครับ แต่ผมไม่ได้ขับรถกลับมาเองนะครับ” “พินเห็นแล้วค่ะ แต่คุณหมอเข้าบ้านก่อนนะคะ เปียกหมดแล้ว” คนพูดก็ช่วยพยุงและกางร่มบังฝน แต่ด้วยร่มที่ไม่ได้ใหญ่มากและฝนก็ตกหนักเลยทำให้เปียกทั้งคนมารับและหมอ “บรรยากาศดีมากเลยว่ามั้ย” “หมอว่าอะไรนะคะ” “เปล่าครับ” บุพกรปฏิเสธแต่ซ่อนรอยยิ้มไว้ ทว่าอีกคนไม่ทันเห็นเพราะหันมาดูของในมือ ด้านอรพินท์ก็คิดว่าตัวเองอาจหูฟาดไป เพราะตอนนี้มีทั้งฝนทั้งฟ้าร้อง เลยไม่ไม่ได้ถามเซ้าซี้ แล้วหันมาสนใจกับร่มในมือ “ว้าย! หมอทำอะไรคะ”

“คุณภวินท์!” “ไปซื้อน้ำที่ซุปเปอร์มาเก็ตมาหรือไง ถึงไปนานขนาดนั้น” “คุณภวินท์ ปละ…ปล่อยพลอยก่อนนะคะ” คนถูกสวมกอดและตอนนี้ก็ถูกปากหยักร้อนไล่จูบบอกเสียงสั่นๆ “ทำไมต้องปล่อย” “ก็…ก็พลอยง่วงแล้ว พลอยขอตัวไปนอนก่อนนะคะ” “แต่ผมยังไม่ง่วง” ภวินท์หอมแก้มนุ่มแล้วก็จับภรรยาหันมาเผชิญหน้า ด้านพันธิภาก็หน้าแดงระเรื่อ เมื่อหันมาเจอสามีอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียว “เอ่อ…” “ไม่เคยเห็นผู้ชายใส่ผ้าเช็ดตัวหรือไง” เขาถามแล้วก็ยิ้มมุมปาก แววตาแพรวพราวดูไม่น่าไว้ใจ ยิ่งทำให้พันธิภาหวาดหวั่น ที่ใจก็คิดค้านกันไปมา เมื่อใจหนึ่งก็รักเขา แต่อีกใจก็บอกให้ตัดใจแล้วจบเรื่องราวที่ผูกมัดกันด้วยสัญญาเสีย ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ และเธอคงจะถอนตัวถอนใจไปจากอาหนุ่มของเพื่อนรักไม่ได้ “คุณภวินท์ เอ่อ…” หญิงสาวเรียกสามี ขณะที่สามีกำลังจูบหน้าผากของเธอ “มีอะไรก็พูดมา ไม่งั้นผมจะจูบต่อ”

“ปออยากทำงานค่ะ” “ฉันจะเลี้ยงดูเธอเอง ส่วนค่าบ้าน ฉันจะจ่ายให้ทั้งหมด เธอไม่ต้องห่วง ส่วนข้าวของ ถ้าอยากกลับไปเอาอะไรมาเพิ่ม ก็บอกโยธิน เดี๋ยวโยธินจะพาไป” ปณิตาตกใจกับคำบอกกล่าว ‘เลี้ยงดู’ หมายความว่าอย่างไรกัน หรือเขาจะเลี้ยงดูเธอเหมือนที่เพื่อนบางคนของเธอ มีเสี่ยเลี้ยง? “ปอขอบคุณนะคะที่คุณจะจ่ายค่าบ้านให้ปอ แต่ปอไม่ต้องการรับความช่วยเหลือจากคุณค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธเมื่อคิดว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอในฐานะอะไร “ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว อย่าเรื่องมาก!” ภากรดุแล้วหันไปสนใจกับเครื่องดื่ม เขาดื่มราวกับน้ำเปล่า ด้านปณิตาก็ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม “ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำนอน” “ก็ปออยากกลับไปอยู่บ้าน” “กลัวที่ต้องอยู่กับฉันหรือไง หรือหน้าตาฉันมันเหมือนพวกหื่นกาม เธอถึงอยากกลับไปอยู่บ้านนัก ทั้งที่เธอก็รู้ว่าที่บ้านมีอันตรายรออยู่” “อยู่กับคุณก็อันตรายเหมือนกัน” ปณิตาแย้งเบาๆ ก่อนจะรีบถอยหลังหนี เมื่อเขาเดินเข้ามาหา “ฉันอันตรายตรงไหน” “เอ่อ…” “ตอบมาสิว่าฉันอันตรายตรงไหน หรือเธอกลัวฉันจะบุกไปขืนใจเธอในห้อง” ภากรยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อพูดจบ สายตาของเขาก็มองใบหน้าของหญิงสาวนิ่ง

"ฉันหิว...ไม่ได้กินมาหลายวันแล้ว" คำว่า"หิว" ที่ไม่ได้หมายถึงอาหาร ทำให้หญิงสาวยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ เสียงออดอ้อนของมาเฟียหนุ่มเอ่ยกับแม่ของลูก

อีอี สาวงามผู้ถูกเสนอชื่อให้เป็นพระสนมแต่ถูกฮ่องเต้ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เพื่อแก้แค้นจึงปลอมตัวเข้าวังหลวงไปเป็นจิตรกรหนุ่ม...ความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นจากตรงนี้ ทั้งปลอมตัวเข้าวังไปเป็นจิตรกรหนุ่ม ลุ้นให้ไม่โดนจับได้ก็ว่าเหนื่อยแล้ว ยังต้องลุ้นไม่ให้โบ๊ะบ๊ะต่อหน้าหนุ่มๆหล่อๆนี่ขั้นสุด (ผู้ชายหล่อดูดีมีสไตล์ แซ่บทุกคน) ลำบากจะห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวยังไงก่อน ก็ฝ่าบาททรงหล่อแบบวัวตายควายล้มขนาดนั้น  ส่วน 'ฝ่าบาท'ผู้สูงส่งเหมือนเหาะเหินเดินอากาศได้ เก่งทุกอย่างยกเว้นเรื่องหาสนมมาเคียงข้างกาย เหนื่อยพวกขุนนางทั้งหลายต้องหาสาวๆมาให้เลือกแทบพลิกแผ่นดิน ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าชีวิตฮ่องเต้จะสบาย งานก็เยอะ คนก็แยะ ไหนจะน้องชายที่ขยันสร้างเรื่องไม่หยุด ยังมีตัวป่วนมาเพิ่มอีกหนึ่ง(นางเอกที่ปลอมตัวเข้าวัง)ความบันเทิง ความหัวจะปวด ความคลั่งรักก็มาแบบจัดเต็ม

(ชุดลิขิตรักแห่งวังหลวง เล่ม 2 ถึงเล่ม 5(จบ))ลด 10% แถมหมู 10000 ตัว อีอี สาวงามผู้ถูกเสนอชื่อให้เป็นพระสนมแต่ถูกฮ่องเต้ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เพื่อแก้แค้นจึงปลอมตัวเข้าวังหลวงไปเป็นจิตรกรหนุ่ม...ความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นจากตรงนี้ ทั้งปลอมตัวเข้าวังไปเป็นจิตรกรหนุ่ม ลุ้นให้ไม่โดนจับได้ก็ว่าเหนื่อยแล้ว ยังต้องลุ้นไม่ให้โบ๊ะบ๊ะต่อหน้าหนุ่มๆหล่อๆนี่ขั้นสุด (ผู้ชายหล่อดูดีมีสไตล์ แซ่บทุกคน) ลำบากจะห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวยังไงก่อน ก็ฝ่าบาททรงหล่อแบบวัวตายควายล้มขนาดนั้น  ส่วน 'ฝ่าบาท'ผู้สูงส่งเหมือนเหาะเหินเดินอากาศได้ เก่งทุกอย่างยกเว้นเรื่องหาสนมมาเคียงข้างกาย เหนื่อยพวกขุนนางทั้งหลายต้องหาสาวๆมาให้เลือกแทบพลิกแผ่นดิน ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าชีวิตฮ่องเต้จะสบาย งานก็เยอะ คนก็แยะ ไหนจะน้องชายที่ขยันสร้างเรื่องไม่หยุด ยังมีตัวป่วนมาเพิ่มอีกหนึ่ง(นางเอกที่ปลอมตัวเข้าวัง)ความบันเทิง ความหัวจะปวด ความคลั่งรักก็มาแบบจัดเต็ม

(ชุดเซ็ทเล่ม 1 ถึงเล่ม 5(จบ)) ลด 10% แถมหมู 10000 ตัว อีอี สาวงามผู้ถูกเสนอชื่อให้เป็นพระสนมแต่ถูกฮ่องเต้ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เพื่อแก้แค้นจึงปลอมตัวเข้าวังหลวงไปเป็นจิตรกรหนุ่ม...ความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นจากตรงนี้ ทั้งปลอมตัวเข้าวังไปเป็นจิตรกรหนุ่ม ลุ้นให้ไม่โดนจับได้ก็ว่าเหนื่อยแล้ว ยังต้องลุ้นไม่ให้โบ๊ะบ๊ะต่อหน้าหนุ่มๆหล่อๆนี่ขั้นสุด (ผู้ชายหล่อดูดีมีสไตล์ แซ่บทุกคน) ลำบากจะห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวยังไงก่อน ก็ฝ่าบาททรงหล่อแบบวัวตายควายล้มขนาดนั้น  ส่วน 'ฝ่าบาท'ผู้สูงส่งเหมือนเหาะเหินเดินอากาศได้ เก่งทุกอย่างยกเว้นเรื่องหาสนมมาเคียงข้างกาย เหนื่อยพวกขุนนางทั้งหลายต้องหาสาวๆมาให้เลือกแทบพลิกแผ่นดิน ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าชีวิตฮ่องเต้จะสบาย งานก็เยอะ คนก็แยะ ไหนจะน้องชายที่ขยันสร้างเรื่องไม่หยุด ยังมีตัวป่วนมาเพิ่มอีกหนึ่ง(นางเอกที่ปลอมตัวเข้าวัง)ความบันเทิง ความหัวจะปวด ความคลั่งรักก็มาแบบจัดเต็ม

สวัสดีค่ะ ช่วงต้นเดือนแบบนี้ ห้องสมุดจัดเอาเล่มสบายๆ ฮาๆ อย่าง ‘กุ้ยเฟยขี้นินทา’ มาฝากทุกคน กุ้ยเฟยขี้นินทาเป็นผลงานของนักเขียน ‘เมียหลวงยืนหนึ่ง’ อันเลื่องลือ แต่เล่มนี้มาแนวตลกและค่อนข้างทันสมัยในภาษาพูดของตัวนางเอกที่เป็นสาวยุคปัจจุบัน เรียกว่าเป็นงานแนวโบราณที่เลือกใช้ภาษาทันสมัย ถึงพริกถึงขิง และแหวกแนวกว่าเล่มอื่นๆ ของห้องสมุด นางเอกของเราค่อนข้างสำมะเลเทเมา เกเร ตีหมาด่าคนแก่ แต่ดันต้องเข้าวังแทนน้องสาวที่หนีตามผู้ชายไป นางต้องกลายเป็นพระสนมชั่วคราวให้ฮ่องเต้สายโหด ความสุขในโลกวังหลังอันแสนจะน่าเบื่อของนางก็คือการนินทาฮ่องเต้ในใจโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยิน–ทุก–ประโยค และจดบัญชีหนังหมาเอาไว้แล้ว แต่พอถึงวันจะเอาคืน... เอ้า! หมดโปร น้องสาวดันกลับมา สรุป ‘เต้’ จะได้เอาคืน ‘กุ้ย’ ไหม? เกมนี้ใครรักก่อน... คนนั้นแพ้ใช่หรือเปล่า? เปิดหน้าถัดไปเพื่อติดตามเรื่องราวของทั้งคู่กันได้เลย ละมุนหัวใจมากค่ะเล่มนี้ โปรย เธอคนนี้ ‘กุ้ยเฟย’ ลือกันว่าใต้หล้านี้ จะหาหญิงใดมั่นคงในรักเทียบเท่ากุ้ยเฟยเป็นไม่มี ความรักของนางแว่วหวานดุจเสียงลม มั่นคงยิ่งภูผา อุ่นละมุนกว่าแสงแดดในยามเช้า ยืนหยัดเคียงข้างฮ่องเต้ที่ประชาราษฎร์ล้วนสาปแช่ง แต่นางหาได้ใส่ใจ เพราะนางคือรักเดียว รักแท้ ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป เขาคนโน้น ‘เกาจิ้น’ เพื่อขึ้นครองบัลลังก์ ฮ่องเต้เกาจิ้นหักหลังบิดา สังหารพี่น้อง แม้แต่ฟ้าดินได้ยินชื่อเขายังปวดใจ ถึงกับส่งสายฟ้าฟาดลงกลางม้าศึกที่เขาควบฝ่าสายฝน แต่คนเลว แม้แต่นรกยังไม่ต้องการ เขา—ไม่ตาย แล้วมันทำไม? กองทหารม้าคุ้มกันฮ่องเต้ที่บาดเจ็บสาหัสเข้าสู่วังหลวง พวกรู้ดีรีบส่งข่าวไปตำหนักของกุ้ยเฟย นางถลามาเฝ้าดูพระอาการราวกับนกน้อยปีกหัก ร่ำไห้ใจจะขาด เกาจิ้นเห็นดังนั้นพลันรู้สึกหวั่นไหว ยื่นมือลูบแก้มเนียนนุ่มของนาง “เราไม่เป็นไร เจ้าไม่ต้องห่วง” แต่หูกลับได้ยินเสียงแว่วตอบกลับ ‘ไอ้ลูกหมา ใครห่วงกัน’ เกาจิ้นตะลึงค้าง มองกุ้ยเฟยที่กำลังช่วยประคองอยู่ด้านข้าง ริมฝีปากนางปิดสนิท มิได้พูดสิ่งใด แล้วเมื่อครู่... ใครพูด?

ทักทายจากห้องสมุด^^ สวัสดีค่ะ ปีนี้เราจบ ‘ฮ่องเต้สุนัข’ จาก ‘กุ้ยเฟยขี้นินทา’ สาย dog lover ไม่มีเหงาใจ เพราะห้องสมุดจัด “หมาป่าแทนคุณ” มาต่อกันแบบไม่มีสะดุด มันคือฉายาพระเอกเหมือนเรื่องที่แล้วใช่ไหม? ไม่ใช่ค่ะ พระเอกเรื่องนี้เป็นหมาป่าจริงๆ！ ร่ำลือกันว่าอสูรเผ่าหมาป่าสวรรค์ ซึ่งนับว่าเป็นราชันแห่งเหล่าปีศาจที่น่ะสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่หารู้ไม่ว่าในโลกนี้ยังเหลืออีกหนึ่ง ซึ่งก็คือ 'หนานเหอ' ที่เป็นทายาทตัวสุดท้ายของเผ่าที่ใช้ชีวิตไม่ง่ายเลย เขาต้องหนีหัวซุกหัวซุนจากการตามล่าของกลุ่มนักล่าอสูร หมาป่าสวรรค์เหล่านี้มีจุดบอดเฉพาะตอนที่พวกมันยังเล็ก ถ้ายังไม่ผ่านกระบวนการผลัดขนเปลี่ยนกระดูก จะอ่อนแออย่างมาก จึงมักบาดเจ็บล้มตายก่อนจะโตเต็มวัย แต่ถ้าได้โตเมื่อไหร่ล่ะก็ แม้แต่มังกรก็ไม่อยู่ในสายตา เจ้าตัวสุดท้ายที่เกือบจะขิตอยู่แล้ว บังเอิญโชคดีจริงๆ ที่เกิดจับพลัดจับผลูได้รับการช่วยเหลืออย่างงงๆ จาก 'หยวนเซียงเอ๋อร์' จอมเวทฝึกหัดที่คิดแค่อยากจับปีศาจเล็กๆ สักตัวมาเป็นภูตรับใช้ เจอลูกหมาก็คิดว่าน่ารักดี เลยหอบกลับไปเป็นหมาบ้าน ตั้งชื่อชื่อใหม่ที่แสนจะน่ารักว่า ‘เสี่ยวหนาน’ เนื้อเรื่องจะเป็นยังไงต้องตามอ่านกันเองนะคะ แต่บอกได้คำเดียวว่าละมุนหัวใจมาก พลอตสไตล์ความรักระหว่างมนุษย์กับปีศาจงานจีนเขาทำได้ดี แถมเรื่องนี้ยังมีคู่ของเทพหุบเขากับสาวน้อยจิ้งจอกเก้าหาง, มังกรสาวกับมนุษย์หนุ่มที่นางเลี้ยงไว้ และคู่ของปีศาจปลามาเฉลยในตอนจบด้วย เรียกว่าน่ารักอบอุ่นทุกคู่ เป็นอีกเรื่องที่คุ้มค่ากับการนอนอ่านในวันหยุดค่ะ ทีมงานห้องสมุด --------------- โปรยหลังปก 'หนานเหอ' ทายาทตัวสุดท้ายของเผ่าหมาป่าสวรรค์ต้องหนีหัวซุกหัวซุนจากการไล่ล่าแทบเอาชีวิตไม่รอด เขาเป็นลูกหมาป่าที่ยังไม่ผ่านกระบวนการผลัดขนเปลี่ยนกระดูก อ่อนแออย่างยิ่ง ฝูงหมาป่าสวรรค์มักบาดเจ็บล้มตายในวัยที่ยังไม่แข็งแกร่งเต็มที่ ไม่มีใครยอมให้ราชันแห่งปีศาจที่แม้แต่มังกรก็ไม่อยู่ในสายตา ได้มีโอกาสเติบกล้าขึ้นมาได้ ทว่าวันหนึ่ง... “อ๊ะ ลูกหมานี่นา น่ารักจังเลย” ระหว่างที่ซุกซ่อนตัวอย่างหวาดระแวง ขนร่วง เลือดอาบร่าง หนานเหอก็พบกับสาวน้อยนางหนึ่ง “เอากลับไปเลี้ยงดีกว่า” ไม่... ไม่นะ หลังจากวันนั้น หนานเหอที่เย่อหยิ่งเป็นที่สุด ก็มีชื่อใหม่ที่น่ารักว่า ‘เสี่ยวหนาน’ ทั้งยังถูกลูบหู ลูบหาง ลวนลามตลอด รู้สึกอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน หมาป่าสวรรค์เช่นเขา อยากเอาหัวโขกกำแพงตายซะให้รู้แล้วรู้รอด! 'หยวนเซียงเอ๋อร์' จอมเวทฝึกหัดที่อยากจับปีศาจเล็กๆ สักตัวมาเป็นภูตรับใช้ แต่ด้วยความที่ฝีมือไม่เอาไหน แม้แต่กระต่าย กระรอก ก็ยังไม่ยอมทำพันธสัญญากับนาง วันหนึ่งนางพบลูกหมาใกล้ตายจึงเก็บกลับบ้าน คิดจะฝึกให้เชื่องเสียหน่อย แต่มันเย่อหยิ่งซ้ำยังดุร้าย สุดท้ายนางจึงปล่อยเข้าป่าไป หลังจากวันนั้นก็มีของขวัญแปลกๆ วางกองหน้าประตูบ้าน ส่งมาทุกวี่ทุกวัน ยิ่งส่งยิ่งเยอะ ใครกันนะ อวดรวยจริง!

อีเรียมผู้น่าสงสาร ผัวมาตายจากตั้งแต่ลูกยังคาท้อง ไอ้แก้วพ่อผัวก็ช่างแสนดี ดูแลลูกสะใภ้อย่างดีจนน้ำนองเชียว....

หนุ่มโสดแถมซิงดันมาตายเพราะข้าวเหนียวติดคอ แต่พระเจ้าเมตตามอบชีวิตใหม่ให้เขาอีกครั้ง ในโลกที่อย่างกับหนังแฟนตาซี เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหุ่นล่ำพร้อมสกิลนักดาบเลเวล99 ทีแรกก็คิดว่าตัวเองเก่งที่สุด แต่ดันมีคนเจ๋งกว่า นั่นก็คือผัวเขา ใช่ผัว!!! พระเจ้าให้เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหล่อล่ำ...แต่ดันมีผัว!!!