“อย่าไปไหนนะนายไม้... ได้โปรด กลับมาหาฉันก่อน...”
ในความฝันแสนเจ็บปวด สิริสรกำลังยืนเคว้งอยู่ท่ามกลางไอหมอกอันหนาวจัด เธอโก่งคอเรียกหาคนรัก ทว่าเขากับไม่แยแส ไม่คิดแม้จะหันกลับมามองเธอ
“นายไม้! กลับมา...อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว...ฮือ...ฮือ...”
คนหัวใจสลายส่งเสียงเว้าวอน ขอร้องให้ชายหนุ่มกลับมาหาเธอ ตอนนี้รอบกายเธอช่างมืดมิดไร้แสงสว่าง พื้นดินด้านล่างเต็มไปด้วยขวากหนามยั้วเยี้ย มันพันเท้าเธอไว้แน่น ขยับไม่ได้ หากนั่นไม่ได้ทำให้เธอหวาดหวั่นใจ ได้เท่ากับการเห็นแผ่นหลังกว้างของชายคนรัก เขากำลังเดินห่างออกไปทุกที
ข้างกายเขามีสาวน้อยแสนสวย เด็กสาวข้างบ้านคนนั้น คนที่เธอเคยเห็น ทั้งสองคอยส่งยิ้มให้กันลึกซึ้ง มือของทั้งคู่เกาะกุมกันไว้ไม่ห่าง ราวกับคนรักที่รักกันมาก ถ้านั่นคือคนรักของสมหมาย แล้วเธอล่ะ? เป็นอะไรกับเขา...
(นิยายลำดับ 2 ภาคต่อ พ่อเลี้ยงเหมราช)