แม้ใครจะมองว่าเป็นเพียง ‘ดอกดิน’ ไร้ค่า แต่เธอจะไม่ด้อยค่าสำหรับตัวเอง

‘คนปฏิบัติตนอยู่ในความดีงาม แม้จะไปตกอยู่ในที่อบายภูมิ ความดีก็จะหนุนนำให้ตัวเรารอดพ้นสิ่งไม่ดีนั้นได้’

ชีวิตของ ‘หล้า’ ไม่ต่างจาก ‘ดอกดิน’ ที่ไร้ค่า แต่เธอเลือกที่จะยึดมั่นในการทำความดีและไม่มองว่าตัวเองด้อยค่า เธอเลือกที่จะรักตัวเองและไม่ทำให้ตัวเองตกต่ำไปตามหนทางอบายมุขและสิ่งยั่วเย้ายวนใจ เพราะชีวิตคือสิ่งที่เธอลิขิตเอง

การยึดมั่นและเชื่อมั่นในความดีที่ไม่ว่าอย่างไร คนกระทำดีก็ย่อมจะได้รับผลดีตอบแทน

ทุกเส้นทางที่ก้าวเดินสำหรับเธอนั้นแม้จะเจือไปด้วยความขื่นขมปนสุขสมในบางครั้ง แต่นั่นก็เป็นเพียงจังหวะของชีวิตที่งดงามปาน ‘เริงระบำ’