“บอส! ทำอะไรคะ” ชนัญธิดาถามเสียงแข็ง พลางยกมือเช็ดแก้มตัวเองไปพลางๆ ทั้งยังแปลกใจที่เขามาได้แบบเงียบเฉียบมาก
“หอมแก้มไง” เขาตอบหน้าตายียวน
“ให้เจ้านายหอมแก้ม นี่มันหน้าที่ของเลขาเหรอคะ”
“เลขาที่อื่นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำหรือเปล่า แต่สำหรับเลขาของผม จากนี้ไปคุณต้องให้ผมหอมแก้มทุกเช้า แล้วพอผมเบื่อหอมแก้ม ผมก็จะจูบแทน แล้วพอผมเบื่อจะจูบแล้ว ผมก็จะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น”
“คุณไปฝันกลางวันไปหรือเปล่าที่จะทำอะไรแบบนั้น” เลขาคนสวยย้อนถามเสียงเรียบ แม้จะหวั่นๆ ใจอยู่บ้างกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ที่นับจากนี้เธอคงต้องระวังตัวเองทุกวินาที
“ฝันไม่ฝันก็คอยดูต่อไปแล้วกันคุณเลขา” พูดจบก็ฉวยโอกาสหอมแก้มเลขาสาวไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาคนถูกจู่โจมตกใจเป็นรอบที่สอง
“คุณนี่ นักฉวยโอกาสตัวพ่อเลยนะ!” ชนัญธิดากำมือแน่น อยากตะบันหน้าเจ้านายหนุ่มนัก
“งั้นคุณก็เป็นนักฉวยโอกาสตัวแม่สิ ผมจะไม่ว่าเลยถ้าคุณจะหอมจะจูบหรือจะทำอะไรกับผมมากกว่านั้น แต่ถ้าอยากทำมากกว่านั้น ผมขอถุงยางด้วยนะ พอดีผมยังไม่อยากมีลูก”
“คุณพันวา!!”