เรื่องราวของหญิงสาวผู้อ่อนโยนต่อโลก อ่อนน้อม ถ่อมตนเป็นที่สุด 'ณัฐริกา มณีกุล' ถูกแม่เลี้ยงที่ติดการพนันจนต้องเป็นหนี้คาสิโนนับร้อยล้านในลาสเวกัสโดยเสนอร่างกายของเธอให้กับ 'คริปโตส คิงส์ วูล์ฟ' หนี้สวาทจึงทำให้เธอกลายเป็นนางบำเรออย่างจำยอม ทั้งที่หนี้มากมายเจ้าหล่อนไม่ได้เป็นคนก่อแต่ต้องชดใช้ด้วยหัวใจ...

"ฉันเกลียด ได้ยินไหมฉันเกลียดคุณ ฮื้อๆ”แผดเสียงใส่ก่อนที่ร่างบางจะทรุดฮวบลงพื้นด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มนวล ในสภาพที่ดูไม่จืดนักโซ่เส้นใหญ่ยังคงคล้องข้อเท้าเอาไว้ต่างจากนักโทษ
“ฉันไม่ได้ขอให้มารักนิ”คริปโตสสวนคำพูดกลับแล้วกัดกรามแน่น ด้วยความรู้สึกหลายหลายปะปนกันออกมา ไม่ว่าจะเป็นสงสาร ที่เขาทำให้เธอเลือดตกยางออก หรือจะเป็นความรู้สึกเสียใจที่หญิงสาวพูดว่าเกลียดเขากันแน่ก็ยังไม่แน่ใจ
“ปล่อยฉันจากไอ้โซ่บ้าๆ นี่สักที!!”เขาจะรู้บางหรือเปล่าว่าข้อเท้าของเธอถลอกและอักเสบมากแค่ไหน บางครั้งที่อยากจะเดินไปรับลมตรงระเบียงห้องก็ไม่สามารถไปได้ มิหนำซ้ำมันยังทำให้เกิดการเสียดสีทุกครั้งที่ย่างก้าวไปข้างหน้าอีกต่างหาก
“ไม่!! เธอต้องเป็นนางบำเรอของฉันอย่างเต็มรูปแบบสักที”คริปโตสพูดพร้อมกับผลักร่างบางสู่พื้นกระเบื้องห้องน้ำอย่างแรง
“โอ๊ย! เจ็บ”เจ็บทางกายไม่เท่าไหร่แต่เจ็บปวดหัวใจเพราะคำว่า ‘นางบำเรอ’ ที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอจนรวดร้าวนี่สิ
“ผลักนิดเดียวอย่ามาสำออย”ไร้ซึ่งความเห็นใจกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นยืน
“อาบน้ำซะ!! ฉันให้เวลาสิบนาที ฉันจะนอนรอเธอบนเตียง อย่าให้ฉันรอนาน ไม่งั้นเธอเจอดีแน่!!!!”เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็เดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่ถูกพับเป็นระเบียบเดินไปอาบน้ำที่ห้องทำงานของตัวเองที่อยู่อีกห้องทันที
“ทำไมๆ ฉันต้องมาอยู่กับคนแบบนี้ด้วย อื้อ อื้อๆ”ณัฐริการ้องไห้ออกมาอย่างอดสูกับชีวิต ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้