“ปล่อยข้านะ” เขากอดนางไว้แน่น
“ไม่ปล่อย” กลิ่นกายนางช่างหอมเสียจริง
“บุรุษหน้าวอก ปล่อยนะ” ใบหน้างามเงยหน้าขึ้นแล้วมองใบหน้าขาววอกภายใต้แสงจันทร์นวลกระจ่าง
ดวงตาดอกท้อจดจ่อที่ริมฝีปากอวบอิ่มคู่นั้นของนาง เขาคิดอะไรกันแน่ นางด่าเขาว่าบุรุษหน้าวอกอย่างนั้นรึ ดีเลย
เขาจะจัดการนางบัดเดี๋ยวนี้