ในวันที่ฝนโปรยปราย นิยายเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในร้านกาแฟอบอุ่นเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับความทรงจำของวันวาร
‘ชาเลต’ หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อกับสาว ‘จูน’ ที่แต่เดิมนั้นเป็นพี่น้องร่วมคณะ
แต่เพราะความรู้สึกในใจไม่ชัดเจน
จึงทำให้ต้องห่างเหินกันไป
จนกระทั่งได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
.....
“พะ...เพื่อนกัน เขาไม่จูบกันหรอกนะ”
ชาเลตยิ้มให้กับท่าทีเก้อเขินของอีกฝ่าย
เขายกมือขึ้นประคองใบหน้าของหญิงสาวไว้แล้วประทับริมฝีปากลงอีกครั้ง
ขบเม้มริมฝีปากเบาๆ เมื่อริมฝีปากนุ่มยอมเผยอขึ้น
จูนไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนต่อโลก แต่เพราะมุ่งมั่นกับการทำงานจนไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านี้
เธอทุ่มเทกำลังกายและสมองเพื่อให้คนอื่นยอมรับเธอ ยอมรับความคิดและตัวตนของเธอ
จากที่เคยมั่นใจว่าตัวเองสามารถต้านทานกับอารมณ์อ่อนไหวนี้ได้
เวลาเธอรู้แล้วว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นท่า
ปล่อยให้รสหวานจากปลายลิ้นปลุกเลือดในกาย
เขาถอนริมฝีปากแล้วกระซิบ
“คิดเกินเพื่อนมานานแล้ว”