เพราะความผิดพลาดของยมทูตฝึกหัด จึงทำให้สาวน้อยสุดแสนจะไร้เดียงสา ผู้ไม่เคยสัมผัสแม้กระทั่งมือบุรุษ ต้องข้ามภพไปอยู่ในร่างของปีศาจสาวล่าสวาทที่ดำรงชีพด้วยกามตัณหาของบุรุษ !
(3P 4P หลบไป เรื่องนี้แม่จัดให้เป็นกองทัพ )
..............................................................................

“อูยยย หิวจังเลย คอก็แห้ง”
บุษบาในร่างของอี๊หลาน เดินเข้ามาในตลาด นางดึงเอาผ้าคลุมสีทึบ ๆ ทึม ๆ ของชาวบ้านมาคลุมเรือนร่างที่นางประเมินในใจแล้วว่าเย้ายวนเกินไป

“ซาลาเปาร้อน ๆ จ้า”

“หมั่นโถวลูกใหญ่ ๆ”

“บะหมี่ บะหมี่ต้นตำรับสูตรเง็กเซียนเจ้าเดิม”

อี๊หลานมองซ้ายที มองขวาที ลอบกลืนน้ำลายลงคออยู่หลายครั้งหลายครา นางรู้สึกว่าร่างกายนี้น่าจะถูกขังมานานแล้วแน่ ๆ เพราะเพียงแค่นางใช้พลังเหาะมาถึงที่หมู่บ้านนี้ก็หิวจนตาลายแทบจะหมดแรงเลยทีเดียว

“หลบหน่อย ๆ”
ช่างร่างยักษ์สามสี่คนแบกข้าวสารผ่านมา อี๊หลานหลบไม่ทันจึงถูกกระแทกเข้าเต็มแรง ร่างสวยล้มลงพื้นอย่างไม่เป็นท่า

“อ๊ายยยยยยย”

“แม่นาง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
บุรุษแบกข้าวสารหยุดยืนตรงหน้าของสตรีที่เขาชนล้มลงไป เขาไม่สามารถก้มมองนางได้เพราะต้องแบกข้าวสารหนักถึงร้อยกิโลเอาไว้บนบ่า

“ข้าไม่เป็นไร ขะ ข้า”
อี๊หลานเงยหน้าขึ้นมาแล้วต้องชะงักไปเมื่อสายตาของนางปะทะเข้ากับร่างกายกำยำ ท่อนบนเปลือยเปล่าอวดกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ เหงื่อเกาะพราวไหลเยิ้มจนน่าเลีย
- ไม่ ๆ ข้าหิวข้าว ไม่ได้หิวผู้ชาย –
อี๊หลานสะบัดศีรษะเพื่อขับไล่ความคิดอันชั่วร้ายออกไปจากสมอง
“แม่นางมีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่”
บุรุษผู้นั้นขมวดคิ้วมองร่างในผ้าคลุมสีทึบทึม ที่ไม่ยอมลุกขึ้นจากพื้น ซึ่งตัวเขาก็ไม่อาจก้มพยุงให้นางลุกขึ้นได้เพราะยังแบกข้าวสารอยู่บนบ่า
อี๊หลานลืมตาขึ้นอีกครั้ง แล้วก็เห็นส่วนนูนใหญ่ตรงหน้าขาของบุรุษคนนั้น คราวนี้นางแลบลิ้นเลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว
“ขะ ข้าอยากกิน”

“ท่านหิวเหรอ ข้ามีหมั่นโถวติดตัวแค่ชิ้นเดียว รับไว้เถอะถือเป็นการไถ่โทษที่ข้าชนท่าน”
บุรุษแบกข้าวสารล้วงหมั่นโถวก้อนเล็ก ๆ แข็ง ๆ เย็น ๆ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้นาง จากนั้นก็แบกข้าวสารเดินจากไป

อี๊หลานมองตามบุรุษแบกข้าวสารตาปริบ ๆ มือถือหมั่นโถวที่เขาให้มาด้วยความงงงวย เมื่อสักครู่เกิดอะไรขึ้น ขะ ข้า รู้สึกเหมือนข้าจะหิวบางสิ่งบางอย่างอย่างรุนแรงที่ไม่ใช่สิ่งที่ถืออยู่ในมือแน่ ๆ