กล่าวจบหลงหย่งฉีก็ช้อนร่างในอ้อมแขนขึ้นแนบอกก่อนเดินตรงไปที่เตียงหลังฉากกั้น เฉินหลิงเว่ยพลันเบิกตากว้างด้วยความตื่นตกใจ นี่เขาคงไม่คิดจะ...
"ท่านอ๋องเดี๋ยวก่อนเพคะ"
หลงหย่งฉีชะงักเท้าขมวดคิ้วมองใบหน้าหวานในอ้อมแขนของตนด้วยความขุ่นเคืองใจ เฉินหลิงเว่ยขยับตัวถอยห่างจากเขาเล็กน้อยก่อนเลื่อนมือลงปลดเสื้อตนเองอย่างรวดเร็ว
";เสื้อผ้าสตรีนั่นยุ่งยากซับซ้อน ขอหม่อมฉันถอดผ้าก่อนเพคะ"
