ในยุคที่ชายเป็นใหญ่ การที่ฮูหยินเอกใจแคบนับว่าไม่สมควรยิ่ง
นางที่แต่งให้เขาตามหน้าที่จึงยิ้มรับร่า ยามเมื่อเห็นสามีที่หายหน้าไปรบนานถึงสามปีเต็มกลับมาพร้อมกับสตรีข้างกายผู้หนึ่ง
"คนผู้นี้คือสตรีที่ท่านรักสินะเจ้าคะ! แล้วท่านจะแต่งนางเข้าวันใดดี ให้ข้าช่วยหาฤกษ์ยามให้ดีหรือไม่?"
กล่าวจบก็มอบของมีค่าให้มากมาย ไม่แม้แต่จะฟังคำปรามของสามีเลยแม้แต่นิด
แว่นแคว้นแห่งนี้ไม่มีผู้ใดใจกว้างไปกว่าฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวอีกแล้ว ...
"อ้อ! ข้ายกตำแหน่งฮูหยินเอกให้เจ้าด้วยเลยก็แล้วกัน!"
รู้หรอกว่าใจกว้าง ... แต่นี่มันก็กว้างเกินไปไหม!?
-------------------------------------
“แล้วสำหรับฮูหยิน สิ่งที่ยากที่สุดของฮูหยินคืออะไรเช่นนั้นหรือ?”
คำถามของสามีเล่นเอาฉินจื่อเถิงมึนหัวตึ๊บ เขากับนางตอนนี้เหมือนกำลังเล่นเกมถามตอบกันอยู่ก็ไม่ปาน โดยมีเขาเป็นคนถาม และนางเป็นคนตอบ
แต่มันก็สนุกดี
“การเชื่อใจใครสักคนเจ้าค่ะ”
ฉินจื่อเถิงตอบโดยไม่ต้องคิด และก็เป็นคำตอบที่เจียงฮ่าวหรานไม่นึกฝันมาก่อน
“เพราะถูกทำร้ายมาเยอะ ข้าเลยไม่เชื่อใจใครเลยแม้แต่น้อย มักจะสร้างกำแพงสูงขึ้นมาในใจเอาไว้เสมอ และก็ไม่มีใครก้าวข้ามมันมาได้สักคนนานแล้ว”
“เช่นนั้นกำแพงที่ว่านั่นของฮูหยิน ... เคยมีคนข้ามไปได้หรือ?”
หญิงสาวหัวเราะในลำคอ “ไม่มีหรอก”
-------------------------------------
นิยายสั้น แนวสืบสวน+นางเอกมีปม+พระเอกซื่อ(บื้อ) ค่า อย่าลืมอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจนะคะ
