“หัวไหล่หริงหริงๆดันที่นอน ส้นเท้าเกร็งเป็นที่สุด ในการทำให้ลิ้นตุลย์เป็นที่สุดของความภาคภูมิใจ ของเหลวหลั่งไหล นิ้วของเขาแช่อยู่กับของเหลวและสีชมพูอัน โอ้รสสัมผัสหามีสิ่งใดเสมอเหมือน ร่างหริงหริงส่ายร่อนอยู่กลางอากาศ แข็งขืนดึงดันกันด้วยหมู่มวลเนื้อสีชมพู ให้เขาล้วงเข้ามา ลากออกไปให้ลึกเป็นที่สุด
“สุดยอด”
นี่เป็นเสียงหริงหริงเดียวที่ตุลย์อยากรับรู้ แล้วเขาก็ได้รับรู้ว่า หริงหริงสุขสมอารมณ์หมายอีกครั้งแล้ว เหงื่อพร่างพรูแทบจะชโลมร่าง ให้นี่เป็นการอาบน้ำเลยใช่มั๊ย ทั้งร่างร่อนสูง โยกต่อต้านการบุกรุกของลิ้น น่าจะมีลมแรงแรงพัดร่างนี้ให้ห่างไกลจากที่นอนอยู่นานนาน”