“ขู่เก่งเหมือนกันนะ คนอย่างคุณมีอะไรที่ผมจะต้องกลัว” เขาว่าท้าท้าย แล้วรวบเอาเอวเล็กดึงเข้าหาตัว พร้อมกับก้มหน้ามายังใบหน้าเรียวในความมืด ใบหน้าสวยหวานนั้นไม่ได้หลบเขาอย่างที่เขาคิดไว้นั่นทำให้เขารู้สึกประหลาดใจพอสมควร
คงระทวยเลยสิท่า! เขาคิดกระหยิ่มในใจ หึ…ดำรงวิกุลก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นนักหรอก…แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อรู้สึกว่าหน้าท้องเขามีอะไรทิ่มเข้าให้
ใบหน้าของเขาห่างจากหล่อนเพียงแค่ลมหายใจกั้น มองผ่านความมืดสลัวเห็นรอยยิ้มที่มุมปากสวยนั้นอยู่รำไร หากแต่เขาคงไม่รู้หรอกว่าหญิงสาวรู้สึกสั่นไหวแค่ไหนกับสัมผัสอันใกล้ชิดนั้น
“หยก!” เขาแทบพูดไม่ออกและไม่อยากจะเชื่อ ใบหน้าเรียวแหงนเงยมองเขาและก้าวเท้าเข้ามาชิดเขามากขึ้น ยื่นเรียวปากอวบอิ่มยั่วยวนความต้องการในกายของเขาให้ลุกโชนขึ้นมาลมหายใจร้อนผ่าวทั้งของเขาและของหล่อนต่างราดรดรินไปหากันอยู่นานหลายวินาที คนทั้งสองจ้องตากันอยู่เนิ่นนาน แต่แล้วมือเรียวก็เริ่มกระทุ้งมีดแหลมเล็กนั่นอีกครั้ง เพื่อเป็นสัญญานให้รู้ว่าหล่อนกำลังรุกและเขาควรจะถอยเสียแต่โดยดี
“ถอยออกไป…ไม่งั้นฉันควักไส้คุณออกมาสาวเล่นแน่!” เสียงของหล่อนแข็งกร้าวไม่เบา พร้อมกระทุ้งมีดเล็กนั่นเข้าอีก เขารู้สึกเจ็บจี๊ดแสบๆ คันๆ เข้าให้จริงๆ แล้วก็เริ่มก้าวเท้าถอยออกห่าง เมื่อเท้าของหล่อนขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นไปอีก นั่นหมายถึงมีดเล็กก็ทิ่มหน้าท้องมัดกล้ามของเขาเหมือนกัน
ดูท่าว่าหล่อนคงไม่ได้ขู่เล่นๆ เหมือนอย่างที่เขาเคยคิดไว้ ชายหนุ่มร่างสูงจึงยอมยกมือทั้งสองข้างขึ้นเป็นสัญญาณว่ายอมแพ้ และถอยออกห่างจากหล่อนไปหลายก้าวจนยืนชิดติดกับฝาผนังอีกด้าน แล้วเขาก็เห็นมือเล็กถือมีดจ่อขู่เขาไว้อยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม
“คนอย่างผมไม่คิดจะเอาคนใช้มาทำเมียหรอก!” เขากลืนน้ำลายลงคอหลังจากพูดจาดูถูกดูแคลนหล่อนเสร็จแล้ว เพราะก่อนหน้านี้เขารู้ดีว่าห้ามใจตัวเองยากลำบากเข้าไปทุกที เขาไม่ได้เมาแม้จะดื่มไปก่อนหน้านี้ แต่ใบหน้าของหล่อนมันลอยวนเวียนอยู่ตลอดเวลานั้นต่างหาก รูปร่างสวยงามนั้นอีกมันทำให้เขาเกิดบ้าดีเดือดอยากจับต้องลูบคลำขึ้นมาเสียดื้อๆ แม้จะเตือนสติมานับครั้งไม่ถ้วนว่าดำรงวิกุลคือศัตรูตัวฉกาจ
