การพบกันอีกครั้ง จะทำให้ทั้งสองกลับมารักกันได้ไหม
***
“ครู...”
เสียงนุ่มครางแผ่ว ไม่ดังเกินไปกว่าที่ตัวเขาเท่านั้นจะได้ยินเพียงคนเดียว
หญิงสาวรูปร่างบอบบาง ผิวพรรณขาวหมดจด ผมสีน้ำตาลอ่อนดัดเป็นลอนยาวคลอเคลียกับไหล่บอบบางรับกับใบหน้าสวย ท่วงท่ากิริยาของหล่อนช่างสมกับความเป็นผู้ดีโดยแท้ แม้จะนานมากแล้ว แต่นรธิปก็จำหล่อนได้อย่างแม่นยำ
พรรณวรินทร์พร้อมด้วยท่านหญิงกนกวดี ทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ยาวฝั่งตรงข้ามกับเขาและวรวุฒิ นัยน์ตาสีนิลของหญิงสาวเบิกกว้างอย่างประหลาดใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นเขา และแล้วก็เป็นหล่อนที่เป็นฝ่ายเอ่ยคำพูดออกมา
“นรธิป...”
