พยัคฆา วรางคุณากร อายุ35ปี สูง188(เจ้าพ่อเพื่อน หรือไอ้เถื่อน)
ต้นตระกูลเขาทรงอิทธิพลครอบคลุมทั่วทั้งภาคอีสาน
พยัคฆาคือหนุ่มหล่อ เขามาดเซอร์ ใจป้ำ สายเปย์ แค่เหลือบมองพร้อมส่งสายตา หรือยกยิ้มมุมปาก สาวน้อยสาวใหญ่ก็พร้อมจะแย่งชิงที่ว่างข้างกายเขาทุกยามค่ำคืน
เสน่ห์ของเขาคือดวงตาหรี่ปรือ ชวนถอดผ้าผ่อน เอกลักษณ์ภายนอกของชายหนุ่มคือความดิบเถื่อนติดดิน ไม่จริงจังกับชีวิต แต่กระนั้นเขาก็เป็น1ใน4 ของแก็งคาวบอย ชื่นชอบเรื่องคาวโลกีย์เป็นชีวิตจิตใจ
“รสสวาทก็เหมือนกัญชา ยิ่งดูดยิ่งติด เรื่องอะไรเขาจะยอมเลิกเสพย์”
++++++++++++++++++++++++++++++
จารุพิชญา กัญญากาญจน์ อายุ21ปี สูง162 (แตงโม)
สาวน้อยผิวขาว หน้าตาสะสวย เพราะค้างค่าเช่าห้อง3เดือนซ้อน เป็นเหตุให้เธอถูกเชิญออกจากหอพักรวม ทว่าโชคร้ายนักที่ความสวยของหนูแตงดันไปกระแทกตาเจ้าพ่อ ผู้ขึ้นชื่อเรื่อง หื่น ห่าม มีความต้องการทางอารมณ์สูงลิ่ว วินาทีแรกที่ได้ประสบพบพักตร์ ชีวิต อิสรภาพและความสาวสดของเธอก็ถูกจองจำด้วยกรงเสน่หาของผู้ชายที่ชื่อ ‘พยัคฆา’
“มันผิดตั้งแต่แรกที่เธอตัดสินใจมาเรียนต่อที่นี่ ได้พบเขากระทั่งเข้ามาพัวพันกับคนถูกตั้งฉายาว่าราชายาเสพย์ติด พยัคฆา!ผู้ชายที่ทำตัวไม่ต่างจากแมงดาปีกทองตัวหนึ่ง”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คุณเป็นใครกันแน่”
จารุพิชญามองเขาด้วยแววตาเจ็บปวด เธอพยายามใช้ชีวิตอยู่ห่างเขา แต่ก็อย่างที่เห็น ไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนของจังหวัดก็ไม่อาจรอดพ้นอิทธิพลเถื่อนของพยัคฆาไปได้
เขาน่ากลัวมาก พบกันเพียงไม่กี่ครั้ง อิสรภาพของเธอก็ถูกจองจำด้วยความต้องการที่เธอไม่อาจรู้ได้ ชายหนุ่มใคร่อยากเอาชนะ หรือมีความรู้สึกทางใจมาเกี่ยวข้อง
แต่จะรู้สึกอย่างไรต่อกัน เธอเองก็คงไม่อาจรับไมตรีได้…
พยัคฆาเป็นพ่อค้ายาเสพย์ติด บุคคลอันตรายที่ทางการต้องการตัว
“ไอ้กุ๊ย ขี้ยา หรือราชายาเสพย์ติด อ้อ จะเพิ่มข้อหาแมงดาเกาะผู้หญิงแก่คราวแม่อย่างเจ๊หวานด้วยก็ไม่ว่ากันนะ”
“คุณ…” จารุพิชญามองเขาด้วยแววตาคาดไม่ถึง ใบหน้าสวยหวานที่ติดอยู่ในความคะนึงหาของเจ้าพ่อรูปงาม ตอนนี้ซีดเผือดเหมือนคนขาดเลือดหล่อเลี้ยงร่างกาย
‘พยัคฆารู้ เขารู้ทันความคิดเธอทุกอย่าง…แต่ไม่เคยปริปาก’
สภาพของเขาและสิ่งที่ได้ยินมาหาได้มีความขัดแย้งไม่…เขาเล่นยาหนัก อิดโรย ง่วงนอน ตาปรือหวานเยิ้มตลอดเวลา แถมยังขี้เหล้าขี้ยาก็ปานนั้น
“ขึ้นรถ” พยัคฆาบอกเสียงเครียด ไม่ตลกเลยที่ต้องมาฉุดกระชากหญิงสาวขึ้นรถต่อหน้าต่อตาผู้คนที่เดินพลุกพล่าน และยืนมองทั่วทั้งตลาด
“แล้วก็อย่าคิดหนี เพราะไม่ว่าคุณจะขึ้นเหนือ ลงใต้หรือขุดรูหลบอยู่ในกรุงเทพ คนของผมมีอยู่ทั่วทุกพื้นที่”
“คุณคงไม่ได้หมายถึงพ่อเลี้ยงสิงห์ เสี่ยรัญและนายหัวแดนหรอกนะ”
“ฉลาดดีนี่…จำไว้ด้วยนะทูนหัว เครือข่ายคนชั่วมันครอบคลุมไปทั่วทุกพื้นที่”
“สุดท้ายคุณก็ยอมรับ…คุณค้ายา คนเลว คุณมันบ่อนทำลายประเทศชาติ” จารุพิชญาเม้มปากแน่น หญิงสาวมองเขาด้วยแววตาแดงก่ำ ในหัวใจเจ็บปวดยิ่งยวด
พยัคฆาหรี่ตามองมองหญิงสาวด้วยความโมโห สันกรามเขาลั่นกรอดสะกดกลั้นโทสะ
ยิ่งหล่อนกลัว เขายิ่งโกรธเกลียดตัวเอง แล้วที่ผ่านมา ไอ้เพื่อนทั้งสามก็ดันสนุกกับการยัดเยียดภาพลักษณ์มัวหมองให้เขากระทั่งกลายเป็นมิลทินร้าย
“จะมองผมชั่วช้าเลวทรามยังไงก็ตามใจ แต่จำไว้นะแตงโม คนอย่างผมถ้าต้องการ คือต้องได้ คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ และใครก็อย่าบังอาจแย่งคุณไปจากผม”