บทนำ
เรื่องแซ่บๆ ที่ไม่ควรเกิดขึ้นในสำนักงานใดๆ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วอย่างง่ายดาย หญิงสาวที่โซซัดโซเซเสียหลักจากความผิดหวังครั้งใหญ่ในชีวิตครอบครัว เธอมุ่งมั่น ตั้งใจไว้ว่าจะไม่รักใครอีกแล้ว จะขอมุ่งมั่นทำแต่งานอย่างเดียวก็พอ
คำว่า “บ้านแตก” มันจะไม่เกิดขึ้นถ้าหากผู้หญิงคนหนึ่งมีความหนักแน่น และมีความมุ่งมั่นที่จะประคับประคองคำว่าครอบครัวเล็กๆ ของตนเองให้อยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง
ความเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้ง ความอยากเอาชนะ ทำให้หนทางรอดในชีวิตคู่และคำว่าครอบครัวจึงถึงจุดแตกหักง่ายดาย
‘
ภายในสำนักงงาน ที่ต่างก็แข่งขันกันเพื่อความโดดเด่น เพื่อความเป็นที่หนึ่ง ฟางเป็นหญิงสาวที่เพิ่งก้าวเข้ามาทำงานในสำนักงานใหม่ได้ไม่นาน ดังนั้นความสวย ความสาวจึงส่งประกายให้เธอมีออร่ากับเพศตรงข้ามมากกว่าสาวรุ่นพี่ซึ่งทำงานมาก่อนในสำนักงานเดียวกัน
“ฟาง เข้ามาพบผมหน่อย”
เสียงทุ้มกังวาน ดังมาตามสาย เมื่อหญิงสาวกดรับสายทันทีที่มือถือคู่ใจดังขึ้น
“ค่ะ หัวหน้า”
“งานที่ผมส่งให้เมื่อวาน เป็นไง”
“ฟางกำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ค่ะ ขอเวลาอีกสักวันสองวันนะคะจะจัดการให้เรียบร้อยเลยค่ะ”
“ไม่ต้องรีบก็ได้ ค่อยๆ ทำไป คุณยังใหม่กับที่นี่ ถ้ามีอะไรสงสัยให้บอกนะ หรือปรึกษาพี่ตาก็ได้ ปทิตาเธอทำงานที่นี่นานแล้ว น่าจะพอให้คำแนะนำคุณได้ไม่มากก็น้อย
ปทิตาคือสาวรุ่นพี่ที่นั่งอยู่โต๊ะเยื้องๆ กับฟางนั่นเอง ตำแหน่งไม่ค่อยชัดเจนเพราะเธอรับหน้าที่ไปหมดเมื่อหัวหน้าสั่ง ทั้งที่จริงแล้วเธอก็คือบัญชีการเงินของสำนักงาน ส่วนฟางเข้ามาทำงานใหม่ ก็เป็นเพียงเจ้าหน้าที่ข้อมูลและประสานงานภายในหน่วยงาน
ฟางรับคำของหัวหน้าเขมชาติ เมื่อเขาเอ่ยแนะนำกับเธอ ทั้งๆ ที่ครั้งแรกที่มารายงานตัวเข้าทำงานใหม่หญิงสาวไม่ค่อยรู้สึกถูกชะตากับปทิตาสักเท่าไหร่ เพราะเธอทำตัวเหมือนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขมชาติยังไงไม่รู้
“ตั้งแต่คุณเข้ามาทำงาน ผมไม่ค่อยมีเวลาได้ทักถามสารทุกข์สุกดิบคุณเลย มีแต่สั่งงาน และส่งงานให้ทำอย่างเดียวเลย”
“ค่ะ หัวหน้า”
“เอ้อ เอางี้ละกัน เย็นนี้คุณพอจะมีเวลาไหม หลังเลิกงาน ไปกินข้าวกับผม ผมเลี้ยงเอง”
“เย็นนี้เหรอคะ เอ่อ ... ฟาง ฟาง”
“ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร วันหลังก็ได้”
“ก็ไม่ได้มีอะไรยุ่งหรอกค่ะหัวหน้า แค่ แค่... เอ่อ”
หญิงสาวรู้สึกถึงความประหม่าเล็กน้อย เมื่อจู่ๆ หัวหน้าเขมชาติก็เอ่ยชวนทานข้าวหลังเลิกงาน ซึ่งมันเกิดขึ้นเร็วมากในความคิดของสาวฟาง
หญิงสาวสบสายตาเขมชาติเมื่อเขาจงใจจดจ้องมองดวงหน้ามนของเธอ ซึ่งสายตาของเขาดูมีประกายประหลาด ฟางรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังคิดอะไรมากกว่าคำพูดที่สนทนากัน
ผู้หญิงที่ผ่านโลกมาไม่น้อยอย่างฟาง พอมองสายตาของเขมชาติออก เขาดูเหมือนเป็นหัวหน้าที่อบอุ่น เอาใจใส่ลูกน้อง แต่ภายในแล้วใครจะรู้เป็นเสือหิวหรือเปล่า
เพราะก่อนที่จะเข้ามาทำงานในสำนักงานนี้ ฟางพอจะทราบว่าเขมชาติแยกกันอยู่กับภรรยามากว่าสองปีแล้ว เขาคือพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่มีลูกสาวอยู่ในปกครองถึงสองคน ฟางคิดว่าดังนั้นเขาน่าจะเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนคนหนึ่งล่ะถึงเลือกลูกสาวไว้เลี้ยงเอง
“นี่ฟาง คุณคิดอะไรอยู่เหรอ หรือว่าแอบคิดถึงผม หึ”
จู่ๆ เขมชาติก็เอ่ยทักขึ้น ในจังหวะที่ฟางเองก็แอบคิดเกี่ยวกับเขาอยู่จริงๆ”
“อ่ะ คะ หัวหน้า ว่าไงนะคะ ฟางไม่ทันได้ฟัง”
“ก็คุณนั่งเหม่อ คิดอะไรอยู่ล่ะ ถ้าไม่คิดถึงผม”
“หัวหน้าก็หยอดฟางแรงนะคะ เหมือนชี้โพรงให้กระรอก”
“เอาสิ แม่กระรอกน้อย เย็นนี้คุณตกลงไปกินข้าวกับผมใช่ไหม”
เขมชาติจู่โจมทันทีที่ฟางเริ่มตีฝีปากกับเขา ผู้หญิงที่รู้จักรับลูกหยอดจากผู้ชายแบบนี้ ถ้าไม่คิดว่ามีใจจะให้เรียกว่างยังไงกันล่ะ
คืนนี้วิมานฉิมพลีอาจจะอยู่แค่มือเอื้อมแล้วสินะ พ่อเสือหิวคิด เมื่อกระรอกน้อยไม่มีทีท่าจะฎิเสธ
>>>>>>> [[ [[>>>>>>