เกมหัวใจและไฟแค้น
ดราม่าน้ำตาริน
เกมหัวใจและไฟแค้น
ดราม่าน้ำตาริน
นลิน
กิรณาเป็นแค่หมากตัวหนึ่งในเกมรักของคิมหันต์เท่านั้น เขาหลอกให้เธอรัก หลอกให้เธอหลง ก่อนที่เขาจะกระทำย่ำยีกับหัวใจของเธอให้ต้องเจ็บปวด ด้วยแรงแค้นที่เข้าใจผิดคิดว่าพี่ชายของเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้ภรรยาสุดที่รักของเขาต้องตาย จากชายคนรักที่แสนดี อบอุ่นอ่อนโยน กลายเป็นปิศาจร้ายภายในพริบตาในค่ำคืนวันวิวาห์ที่เธอคิดว่าแสนหวาน
  • 14 ตอน
  • 1,876
นิยายโดย
  • 1 คนติดตาม
บทนำ

“จะไปไหนมานี่” คิมหันต์ตวาดกร้าวถามหญิงสาวออกไปเสียงดัง พร้อมกับรั้งร่างบางของเธอเข้าไปสู่อกแกร่งของเขา และช้อนอุ้มร่างบางเข้าไปในห้อง

“จะทำอะไรคะ” กิรณาถามเขาหน้าตาตื่น และรู้สึกหวาดหวั่นเพราะเธอยังขยาดกับบทลงโทษของเขายังไม่หาย

“สั่งสอนคนที่อวดดียังไงล่ะ” พูดออกไปเสียงลอดไรฟัน ก่อนจะผลักร่างบางให้ล้มหงายหลังลงไปยังเตียงกว้าง

“อืม ปล่อยรินนะคะพี่พาย” บอกออกไปปนน้ำเสียงสะอื้นหวังให้เขาเห็นใจ หากแต่คนเช่นเขาก็ไม่มีความปราณีให้เธอแม้แต่น้อย ตอนนี้ในใจของเขามีแต่ความเคียดแค้นและชิงชัง กับสิ่งที่พี่ชายของเธอทำเอาไว้กับเขา

“กับผัวตัวเองทำหวงเนื้อหวงตัว ทีผู้ชายคนอื่นร่านกับเขาไปทั่ว” กล่าววาจาร้ายกายทำร้ายหัวใจของเธอได้อย่างเจ็บปวด กิรณาได้แต่กักเก็บก้อนสะอื้นเอาไว้ และแสดงความเสียใจออกมาผ่านหยาดหยดน้ำตามากมายที่ไหลรดรินสองแก้ม

“รินกับพี่ธรรศเราบริสุทธิ์ใจนะคะ” บอกออกไปปนน้ำเสียงสะอื้น

“โกหก” ตวาดกร้าวออกไปเสียงดัง

“รินไม่ได้โกหก แล้วพี่พายเป็นอะไรคะทำไมต้องทำรุนแรงและกล่าววาจาร้ายกาจกับรินด้วย เกลียดรินนักก็ปล่อยรินไปสิคะ จะเก็บรินไว้ให้เป็นหนามตำใจทำไม” บอกออกไปด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อ

“ฉันปล่อยเธอไปแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้เพราะเธอยังชดใช้ในสิ่งที่พี่ชายเธอทำกับฉันเอาไว้ไม่หมด” บอกออกไปด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นและชิงชัง

“คุณเองต่างหากที่ไม่ยอมรับความจริง พี่กายไม่ผิด” บอกออกไปเสียงปนสะอื้น

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะกิรณาไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอให้ตายตรงนี้”

“เอาสิคะ.....ฆ่าเลย ฆ่ารินให้ตายตามเมียเก่าของพี่พายไปซะเลยสิ รินจะได้หมดเวรหมดกรรมกับพี่ซะที” มองใบหน้าสากของผู้เป็นสามีด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตัดพ้อขณะที่เอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น


นิยายเรื่อง "เกมหัวใจและไฟแค้น" ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ทุกตัวละคร ทุกสถานที่ ที่ถูกกล่าวถึงเป็นเพียงแค่การสมมติ นักเขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในการคัดลอก ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้ในประโยนช์ส่วนตนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537