ilytouch ilyso ไอเลิฟยัวร์ทัช ไอเลิฟยูโซ โดย กุล
ซาบซึ้งตรึงใจ
ilytouch ilyso ไอเลิฟยัวร์ทัช ไอเลิฟยูโซ โดย กุล
ซาบซึ้งตรึงใจ
กระพริบตาก็เห็นในหัว เป็นผีหรือไง ตามอยู่ได้ทั้งวันทั้งคืน
  • 2 ตอน
  • 136
นิยายโดย
  • 2 คนติดตาม
บทนำ

****ขอบคุณที่มาอ่านและช่วยสนับสนุนนะคะ คนเขียนเป็นมะเร็งค่ะ บางทีลงช้า บางทีมึนๆ พลาดตรงไหนบอกได้นะคะ จะเข้ามาแก้ให้ค่ะ ขอบคุณน้า (:*****


กลิ่นขนมอบกรุ่นไปทั่วบริเวณ เสียงเพลงไทยเดิมดังคลอขับกล่อมบ้านไอลี่ทัชแต่เช้า สีงาช้างของผนังห้องครัวทำให้ความอบอุ่นทอดตัวโอบล้อมใครบางคนที่กำลังจัดขนมอบแบบฝรั่งหลายชนิดใส่ถาดเพื่อการขายในวันนี้ ชายหนุ่มร่างโปร่ง ผิวขาวผ่อง ริมฝีปากเด่นชัด ดวงตาคมเข้ม มองปราดๆ เหมือนตัวพระผู้งดงามในโขนงานสำคัญๆ

“ยังกะอยู่กรุงศรีอยุธยา ไม่เอาลำโพงงานวัดมาเปิดเลยล่ะคุณพี่โปรด”

คนถูกทักหันหน้ามาดูคนประชดแล้วค้อนขวับ “ไม่โปรด”

เสียงหัวเราะของหญิงสาวที่กำลังยืนกอดอกถือแก้วนมมองเขาอยู่ดังไปทั่วห้องครัว “ทีหลังตีฆ้องเลย เอาให้ลั่น อย่าใช้วิธีปลุกแบบนี้ได้ไหม น่าเบื่อ เจ้าจะออกไปห้างสายๆ นะคะ เอาอะไรไหม?” หญิงสาวถาม

“ไม่ล่ะ ดิฉันสั่งออนไลน์เอาก็ได้ คุณเจ้าน้องไปเถอะ อย่าลืมโทรกลับคุณเจ้าพี่ด้วย ดิฉันขี้เกียจฟังเธอเทศน์” คนพูดยักไหล่ จริตผิดแผกจากเพศของตนค่อนไปทางสตรี กิริยานั้นดูน่ารักอ่อนหวานเกินธรรมดา

“ไม่เช่นกันค่ะ ดิฉันก็ยังไม่อยากสึกปางอวตารพระตอนนี้ รำคาญอ่ะ เดี๋ยวเด็กหน้าร้านมาเปิดร้าน คุณโปรดตามสบายนะคะ วันนี้เจ้าไม่ทำงาน จะไปเพ่นพ่าน” หญิงสาวหัวเราะแล้วก็ถือแก้วนมเดินออกไปจากห้องครัวทันที “ หล่อนพูดจาเหมือนเด็กสมัยใหม่ ทำให้ถ้อยคำที่ดูไว้ตัวนั้นกลับน่ารักอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมีคำห้อยท้ายหลังราวกับเจรจากับคนสนิทขั้นสูงสุด ” โปรดปราน” หยิบช็อกโกแลตบราวนี่ชิ้นใหญ่ในถาดมากัดหนึ่งคำ พลางมองตามหลังเจ้านายตัวน้อยแล้วอมยิ้ม

เขาอยู่บ้านนี้มาตั้งแต่ 11 ขวบในฐานะลูกบุญธรรมที่ถูกต้องตามกฏหมายของคุณย่าปีบ ย่าแท้ๆ ของเจ้าพระยา หญิงสาวที่เดินออกไปเมื่อสักครู่ เด็กกำพร้าคนนั้นและพี่ชายของเธอ “ฝั่งธน” เป็นครอบครัวเดียวในโลกที่เขามีอยู่ เขาถูกคุณย่าปีบขอมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และมีพี่น้องคู่นี้เป็นญาติต่างสายเลือด แม้จะได้มรดกจากย่าปีบมาพอสมควร แต่เขาก็ยังอยากจะอยู่ที่นี่ ตอนนี้แม้คนพี่จะถูกน้องส่งออกนอกประเทศไปตั้งแต่อายุ 18 ปี แต่ก็ยังไปๆ มาๆ ได้สบายเพราะมีทรัพย์มาก

เจ้าพระยาอายุ 37 ปี เป็นน้อง ส่วนพี่ชายของเธออายุ 40 ปี ฝั่งธนอายุเท่ากับเขา และเราทั้งสามคนยังโสดสนิท แม้ขยิบตาให้เหยื่อที่หมายปองมาทุกพรรษา หากแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จได้แต่งงานสักที ฝั่งธนถูกน้องส่งออกนอกประเทศเพราะน้องสาวของเขารำคาญที่เขาเกาะเธอแจราวกับเป็นแฟนและลูก เธอหวังจะให้พี่ชายคนเดียวได้แต่งงานกับสาวต่างชาติและมีหลานดวงตาสีสวยๆ ให้เธอเล่นเป็นของเล่นที่ขยับได้ แต่พี่ชายของเธอรักน้องยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง เพราะสงสารน้องที่ต้องมากำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่สองขวบ เขาจึงไม่ยอมมีใครเป็นตัวตนซะที

สองพี่น้องคู่นี้ได้รับการเลี้ยงดูจากคุณย่าปีบผู้มีลูกชายเพียงคนเดียว เมื่อรักและสงสารหลานสาวถวายหัวท่านจึงยกทุกอย่างให้หลานสาว ส่วนหลานชายได้เพียงโฉลดที่ดินบ้านไอลี่ทัชนี้เท่านั้น อำนาจทางการเงินทุกอย่างจึงตกอยู่ในมือเด็กผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่เธออายุ 15 ปี

เจ้าพระยาเป็นเด็กที่เก่งเกินตัว คุณย่าเลี้ยงเธอให้เป็นนายคนและเป็นแม่คนได้ในเวลาเดียวกัน ธุรกรรมทางการเงินเมื่อยังไม่บรรลุนิติภาวะมีคุณน้าของเจ้าพระยาเป็นผู้ช่วยดูแล หากแต่ทุกอย่างต้องได้รับการลงนามรับรองโดยเจ้าพระยาเท่านั้น อำนาจของเธอล้นฟ้าเพราะย่าจงใจสร้างมาอย่างนั้น ส่วนเขาถูกแยกออกมาอยู่ในฐานะญาติทางย่าและได้จงใจสมัครงานกับน้องต่างสายเลือดเพื่อเป็นแม่บ้านและลูกจ้างทำขนมในร้านกาแฟและเบเกอรี่ชื่อไอลี่ทัชของเธอ

บ้านนี้มีเพียงเจ้าพระยาและเขา ส่วนร้านกาแฟและเบเกอรี่ปลูกอยู่ห่างออกจากตัวบ้านไปไม่มาก หากแต่ระหว่างทางที่เข้ามาถึงตัวบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายพันธุ์ที่คุณย่าปลูกไว้อย่างแน่นหนา ซุ้มไม้เลื้อยหนาแน่นสีเขียวกั้นตัวบ้านไว้เกือบมิด และมีทางเดินทอดยาวไปหน้าบ้านริมถนนในซอย และซอยนั้นก็เป็นชื่อคุณย่าปีบนั่นเอง

“เจ้าแม่ซอยย่าปีบ ชนะทุกอย่างเสมอ” โปรดปรานหัวเราะแล้วตั้งใจทำงานต่อไป

นิยายเรื่องอื่นของภูระริน ภูปรดา ทิตยฐานน์ กุล