ความเบื่อหน่าย... มันคือคำที่มิรินเกลียดที่สุด และเป็นสิ่งที่กัดกินหัวใจเธออย่างช้าๆ มานานหลายเดือน ชีวิตของเธอไม่ได้แย่อะไรเลย ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ มิรินในวัยสามสิบต้นๆ เป็นหญิงสาวที่ใครๆ ก็ต่างอิจฉา เธอมีหน้าที่การงานมั่นคงในบริษัทชั้นนำ มีอพาร์ตเมนต์หรูใจกลางเมือง มีเสื้อผ้าแบรนด์เนมประดับกาย และมีแฟนหนุ่มที่ดูดีมีอนาคต แต่ภายใต้เปลือกนอกที่สมบูรณ์แบบนั้น หัวใจของเธอกลับแห้งผากราวกับทะเลทราย มิรินรู้สึกเหมือนกำลังติดอยู่ในวงจรซ้ำซากจำเจ ตื่นเช้าไปทำงาน กลับบ้าน ทานข้าวกับแฟน พูดคุยเรื่องเดิมๆ ทำกิจกรรมเดิมๆ และลงเอยด้วยการนอนข้างกันโดยปราศจากความปรารถนา

ประกายไฟในชีวิตรักที่เคยมีมอดดับไปนานแล้ว และเธอก็ไม่รู้ว่าจะจุดมันขึ้นมาใหม่ได้อย่างไร เธอพยายามแล้ว...พยายามทุกวิถีทางที่จะกระตุ้นความรู้สึกเหล่านั้นให้กลับคืนมา แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ผล เธอรู้สึกเหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไร้ความรู้สึก ไร้อารมณ์ และไร้ซึ่งความตื่นเต้นใดๆ

ค่ำคืนนี้ก็ไม่ต่างกัน... เมื่อความเบื่อหน่ายถาโถมเข้ามาอีกครั้ง มิรินตัดสินใจหนีออกจากความจริงอันน่าอึดอัด เธอขับรถมาจอดที่บาร์ลับแห่งหนึ่งซึ่งไม่เคยเหยียบย่างเข้ามา แสงสลัวๆ กับเสียงเพลงแจ๊สคลอเบาๆ ช่วยปลอบประโลมจิตใจได้เพียงชั่วครู่ จนกระทั่งสายตาของเธอไปสะดุดเข้ากับชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่นั่งอยู่มุมบาร์ อเล็กซ์... ชายผู้มีดวงตาคมกริบราวกับใบมีด และรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากที่ดูเย้ยหยันแต่กลับเชื้อเชิญ ความรู้สึกบางอย่างที่หลับใหลมานานหลายปีเริ่มตื่นขึ้นภายในตัวมิริน ความตื่นเต้นที่อันตราย...ความอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่ยังไม่รู้จัก... และความปรารถนาที่เธอไม่เคยรู้ว่าตัวเองกำลังโหยหา

เขาจ้องมองมาที่เธอ...ไม่ใช่การมองแบบสำรวจ แต่เป็นการจ้องมองที่ลึกซึ้ง ราวกับเขามองเห็นทะลุปรุโปร่งเข้าไปในจิตวิญญาณที่เหนื่อยล้าของเธอ และในค่ำคืนนั้นเอง ที่โลกอันน่าเบื่อหน่ายของมิรินก็เริ่มสั่นคลอน เมื่อเส้นทางของเธอกำลังจะบรรจบกับเขา ชายแปลกหน้าผู้ที่จะนำพาเธอเข้าสู่ "คืนบาปปรารถนา" ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล