“ ซองอิน ~ ข้าเฝ้ารอเจ้ามานานเหลือเกิน ”
น้ำเสียงทุ้มต่ำแบบนี้ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเคยได้ยินมาก่อน
“ เดี๋ยวก่อนอย่าพึงไป คุณ .. คุณคะ ”
“ คุณเป็นใครคะ ”
ยังพูดไม่ทันจบประโยค ชายคนนั้นก็หายวับไปราวกับกลีบเมฆเหมือนดั่งเคย
“ โอ้ยยยยย หลับคาโถส้วมอีกแล้ว ”
กี่โมงแล้วเนี้ย ไปทำงานสายมีหวังโดนไอ้ปีศาจนั่น จับกินหัวแน่!!