“แล้วเรื่องของเรา” เมื่อได้ยินคำกล่าวลาพร้อมรอยยิ้มละมุนของนางเขากลับเป็นฝ่ายที่หงุดหงิดเสียเอง แต่ก็เก็บซ่อนมันไว้ภายใต้ใบหน้าสงบนิ่ง
ใจของเธอกระตุกแรงเพราะไม่คิดว่าเขาจะตั้งคำถามแบบนี้ แต่ก็ยักไหล่ทำเหมือนไม่แยแส
“เรื่องของเราก็แค่ดื่มเหล้าเมา ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ท่านอ๋องสบายใจได้ ขอแค่เตรียมเหล้าเอาไว้ให้ข้าก็พอ ขาคงต้องไปจริงๆ แล้ว ลาก่อน” พูดจบเธอก็รีบเดินออกไปทันที เพราะกลัวตัวเองจะทนเข้มแข็งต่อไปไม่ไหวอีก
คำตอบของนางทำให้เขาถึงกับนิ่งอึ้ง หน่วงไปทั้งหัวใจด้วยความรู้สึกที่บ่งบอกไม่ได้แน่ชัด ได้แต่ยืนมองนางเดินจากไปเงียบๆ