(รูปหน้าปกที่ใช้ไม่ใช่รูปวาดขึ้นเองเพียงแต่หยิบยืมผู้อื่นมาใช้หนาเจ้าคะ)
เหมาะแก่การอ่านคลายเครียด
ยัยอ้วนที่มีความสำคัญแค่ไส้ติ่ง กับผู้ชายปากหมาพาเกรียน
ทั้งคู่กลายมาเป็นคู่กัดกัน จนเป็นกระเเสไปจนถึงคู่จิ้นข้ามไซส์ จากคู่กัด ที่กัดกันไปแซวกันมา สุดท้ายกลายมาเป็นคู่รัก
ความรักจะลงตัวยังไง จะขาดหรือเกินลองมาดูกัน (เอ่อ... น่าจะเกินมากกว่านะ!)
----------------------------------------------------------------------------------
ตัวอย่าง
“อ้ากกกก อย่าคิดบีบไข่ฉันนะ อ้ากกกกก” หมอนั่นแหกปากร้องลั่นไม่หยุด ฉันคาดว่าเสียงนี่น่าจะได้ยินไปทั่วทั้งป่า ฉันพยายามจะกระชากมือตัวเองกลับแต่ก็ไม่เป็นผล หมอนั่นกำแขนฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ไข่น้อยของพ่อ! อ้ากกกก อย่าบีบไข่ฉันนะ” ฉันรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้หน้าตัวเองกำลังเห่อร้อนขึ้นมา บ้าจริง! หน้าหมอนี่ไม่มียางอายเลยหรือไงเนี่ย และมันคงไม่มีอะไรซวยไปมากกว่านี้แล้วเมื่อกลุ่มพี่อีสเตอร์ก็เดินตามหลังมาติด
“ว้าววว~ น้องช้างตกมันกลางป่าแล้วเหรอเนี่ย” พี่กังฟูร้องแซวฉันอีกครั้ง ToT ไม่คิดจะช่วยกันก็ยังมาทำให้ฉันอับอายเพิ่มใช่ม้าย แล้วจากที่ดูท่าทางฉันไม่ได้มีท่าทางบ้าคลั่งเลยจะมีก็แต่นายพอร์ชเท่านั้นแหละที่เอาแต่ตะเกียกตะกายทำอย่างกับโดนแบบนั้น... จริงๆ
“ปล่อยฉันนะนายพอร์ช ปล่อยได้แล้ว” หมอนั่นอมยิ้มอย่างมีชัยจากนั้นหมอนั่นถึงจะยอมปล่อยมือฉัน
“อ้าว~ ไม่อยากจะจับ คลำ ไข่พี่แล้วเหรอค้าบ” นายพอร์ชทำสายตามล้อเลียนมาให้ฉัน สายตาเกรียนๆ นั่นยิ่งส่งผลให้หน้าฉันเห่อร้อนขึ้นมากกว่าเดิม ฉันว่าตอนนี้หน้าฉันคงแดงไปถึงหูแล้วมั้งเนี่ย แค้นนี้ฉันขอบันทึกไว้อีกคราว่าอย่าได้ลืมแก้แค้นมันอีกเป็นอันขาด คิดแล้วกันว่าไอ้คำพูดสองแง่สองง่ามแบบนี้มันจะทำให้ฉันอับอายไปถึงไหนต่อไหนเนี่ย