แสงนีออนหลากสีในยามราตรีของริมทะเลสาบเจนีวา เป็นเหมือนสัญญาณแห่งเสรีภาพซึ่งส่องสว่างท่ามกลางความมืดสลัวที่โรยตัวครอบคลุมทั่วบริเวณเมืองแห่งท่าเรือของสวิสต์เซอร์แลนด์
‘อลิสา สิทธิเสรี’ หญิงสาวรูปร่างบอบบางกระทัดรัดเชื้อสายไทยวัยยี่สิบห้าปี ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานซึ่งหันหน้าออกสู่หน้าต่าง เธอบิดตัวซ้ายทีขวาทีขับไล่ความเมื่อยขบหลังจากทนนั่งหลังขดหลังแข็งพิมพ์งานมาทั้งวัน
ในที่สุดคืนวันศุกร์ก็มาเยือน ความจริงอลิสาไม่จำเป็นต้องรอให้ถึงยามค่ำวันศุกร์หรือเสาร์เพื่อจะออกเที่ยวกลางคืน อาชีพนักเขียนอิสระไม่ได้ตีกรอบเวลาว่าเธอต้องทำงานกี่โมง เลิกทำงานกี่โมง จะพักยิบพักย่อยพักใหญ่เมื่อไหร่ เธอบริหารมันได้สบายมาก แต่...
หนุ่มหล่องานหรูดูหน่วยก้านเข้าตามักจะออกมาสังสรรค์ในคืนวันสุดสัปดาห์ มีตัวเลือกเยอะมันดีกว่า จำเป็นต้องเลือกเป็นไหนๆ
ชุดสวยในตู้เสื้อผ้าถูกนำมาวางเกลื่อนที่เตียงนอน อลิสาสลัดชุดอยู่บ้านออกจากกายและพาร่างเปลือยเปล่าเดินโทงๆ เข้าห้องน้ำ ขัดสีฉวีวรรณจนหอมกรุ่น ทาครีมบำรุงผิวทำผมแต่งหน้าจนพอใจแล้วกลับออกมาเพื่อหยิบชุดที่เธอคิดว่าเข้าท่าที่สุดสำหรับคืนนี้มาสวม
