กรอบรูปสีขาวเรียบเก๋ขนาดสี่คูณหกนิ้วแนวตั้งมีรูปถ่ายชายหญิงฉีกยิ้มหวานอย่างมีความสุขนั้นถูกยกขึ้นจากโต๊ะ รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสาวสวยร่างสูงโปร่งสะโอดสะอง ผิวขาวอมชมพู จมูกโด่งเรียวสวย ผมบ๊อบสั้นระดับคางถูกจัดทรงสวยรับกับใบหน้าเรียวเล็ก ภายนอกหล่อนดูเป็นสาวแกร่ง มั่นใจในตนเอง แววตาร้ายนัยน์ตาโศก แขนเรียวที่สวมใส่นาฬิกาเรือนหรูแถมยังเป็นที่นิยมถูกยกขึ้นเพื่อดูเวลา หล่อนหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูขึ้นมาเลื่อนเปิดแอปพลิเคชันการสนทนาหาชายหนุ่มคิ้วเข้มหน้าคมจมูกโด่งเป็นสันในรูปที่หล่อนเฝ้าคิดถึงคำนึงหาอยู่ทุกลมหายใจ วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของหล่อน ซึ่งทุก ๆ ปี คนรักของหล่อนมักจะของขวัญหรือเซอร์ไพรส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้แก่หล่อน คิดมาถึงตรงนี้หล่อนก็เก็บสมาร์ตโฟนเข้ากระเป๋า และเก็บของบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง หยิบกระเป๋าใบสวยแล้วก้าวเดินออกจากห้องทำงานไป

รถสัญชาติยุโรปคันเล็กเคลื่อนเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้านหลังกลางสีขาวสไตล์วินเทจ ร่างบางที่มีรอยยิ้มหวานอยู่เต็มใบหน้าก้าวลงจากรถอย่างเงียบ ๆ หล่อนเดินมายังประตูรั้วสีขาวแล้วมองตามช่องประตูรั้วเข้าไปเห็นคนรักของหล่อนกำลังจัดโต๊ะอาหารเย็นอย่างตั้งใจ รอยยิ้มหวานฉีกกว้างขึ้นเต็มใบหน้า แต่จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงหน้าหวาน ผิวขาวซีด ในชุดจั๊มสูทสีโอลด์โรสเดินเข้ามาสวมกอดคนรักของหล่อนจากข้างหลัง จากรอยยิ้มที่เปื้อนเต็มวงหน้าแปรเปลี่ยน และเจื่อนลงเรื่อย ๆ ดวงตาแข็งขึงขึ้นทันที ร่างบางจึงก้าวเดินเข้าไปยังประตูหน้าบ้านแต่กลับถูกคล้องโซ่ล็อคกุญแจเอาไว้แน่น เพราะความรู้สึกที่เดือดดาลขึ้นเรื่อย ๆ หล่อนจึงปีนรั้วเข้าไปภายในเขตของบ้าน เมื่อผ่านเขตรั้วเข้ามาได้ หล่อนวิ่งเข้าไปที่ประตูบ้านซึ่งด้านในนั้นคนรักกับผู้หญิงหน้าหวานคนนั้นกำลังหัวเราะต่อกระซิกกัน ส่งสายตาให้กันหวานซึ้งจนน่าหมั่นไส้ ภาพบาดตาตรงหน้าทำให้หัวใจของหล่อนแทบแหลกสลายลง ผู้หญิงหน้าหวานที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นการปรากฏตัวของมันตราพี่สาวต่างมารดาซึ่งเป็นคนรักเก่าของดนัยคนรักของหล่อน สายตาแข็งขึงแต่เจือไปด้วยความเจ็บปวดจ้องนิ่งมายังหล่อนกับคนรัก ทำให้หวานยิหวารู้สึกกลัวขึ้นมาดื้อ ๆ และละสายตาออกสาวพี่สาวต่างมารดาไม่ได้

“เป็นอะไรไปหือม์” เสียงทุ้มนุ่มของดนัยเอ่ยถามคนรัก เขาไม่ได้รับคำตอบจึงหันหน้ามองตามออกไปนอกบ้าน “มาร์” เอ่ยเรียกออกไปด้วยน้ำเสียงตกใจ และรีบกู่เข้าไปที่ประตูพร้อมกับคนที่อยู่ด้านนอก เขาไวกว่าจึงกดล็อคประตูทันก่อนที่มันตราจะเปิดเข้ามาได้ มันตรามองเข้ามาด้านในด้วยดวงตาแข็งขึงและเกลียดชัง หล่อนดึงประตูที่ถูกล็อคเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง

มันตราถอยห่างจากประตูหนึ่งก้าวใช้สายตาดุขึงจ้องมองเขากับหวันยิหวาเขม่ง ถ้าสายตานั้นเป็นไฟ เขากับคนรักคงมอดไหม้เป็นจุล ใบหน้าเรียวเล็กเริ่มมีน้ำตาเออคลอหน่วยตา และไหลพรากออกมาอย่างสุดจะกลั้น ร่างบางของหล่อนเริ่มสั้นเครืออารมณ์เดือดดาลขึ้นอีกครั้ง มันตราทุบกระจกตรงช่องประตูจนแตก และล้วงมือเข้าไปหมุนลูกบิดปลดล็อคประตูด้วยแรงอารมณ์ หล่อนกระชากประตูออกแล้วก้าวเดินเข้าไปในบ้านอย่างช้า ๆ ใช้สายตาที่เออคลอไปด้วยน้ำตาจ้องทั้งคู่อยู่เนินนานก่อนจะกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตามิให้ไหลรินออกมาอีกแล้วหันไปสบตากับดนัยที่ทำท่าทีหวาดกลัวหล่อน มองหล่อนดั่งปีศาจร้ายที่พร้อมอาละวาด และทำร้ายน้องสาวต่างมารดาที่เอาแต่ซุกอยู่ด้านหลังคนรักซึ่งแย่งชิงไปจากหล่อน

เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสามเดือนก่อนหลั่งไหลออกมาเป็นภาพไล่เรียงเป็นเรื่องราว มันตราถูกคนรักบอกเลิกอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาหาเหตุผลทุกอย่างมาเพื่อบอกเลิกแต่หล่อนพยายามที่จะยื้อ และทำทุกอย่างให้เขายังอยู่ข้าง ๆ หล่อนเหมือนเดิม แต่แล้วความจริงก็ปรากฏเหตุผลที่เขาให้หล่อนตอนบอกเลิกนั้นล้วนแต่เป็นเรื่องหลอกลวง เหตุผลที่แท้จริงคือเขาไปมีอะไรลึกซึ้งกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นสำหรับหล่อนเลย แม้หล่อนจะไม่เคยมองผู้หญิงคนนี้เป็นคนในครอบครัวก็ตาม หวันยิหวาน้องสาวต่างมารดาของหล่อนผู้หญิงที่เข้ามาแย่งทุกอย่างไปจากหล่อน มารดาของหวันยิหวาแย่งบิดาไปจากหล่อนยังไม่พอ หวันยิหวายังจะมาแย่งดนัยไปจากหล่อนอีกคน