“คนทุเรศ ไร้หัวใจ” มันเป็นเสียงครางมากกว่าเสียด่าทอ คนทุเรศไร้หัวใจหัวเราะแล้วเสือกเสยเข้าสู่ทางรุ่มร้อนนุ่มแน่น แล้วรักแม่เมียปากจัดด้วยความป่าเถื่อน
วรนิษฐากัดริมฝีปากแน่น
“ผมเดาว่าการกลั้นเสียงครางหวานๆ แบบนั้นต้องลำบากยากเย็นมากแน่ๆ”
“ไปตายซะ” ยังด่าไม่จบประโยคดีริมฝีปากหยักลึกก็ฉกวูบลงมาจูบลงทัณฑ์ บดขยี้แรงๆ ก่อนจะปลอบประโลมด้วยลิ้น เร่งเร้าความปรารถนาในกายสาวให้พุ่งสูงขึ้น
“บอกผัวไปตายมันบาปนะ ได้สมใจแล้วถีบหัวส่งนี่คืออะไร หรือลีลาไม่ถูกใจหือ”
“ใช่ ลีลาห่วยแตก ผู้ชายคนอื่นคงลีลาดีกว่าคุณเป็นสิบเป็นร้อยเท่า”
บลู๊คลินเห็นทุกอย่างเป็นสีแดงด้วยความโกรธปนหึงหวง แล้วกระแทกกระทั้นร่างบางจนสั่นไหว
“คุณเป็นของผม” บอกด้วยน้ำเสียงเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ตอกย้ำด้วยลีลาหนักหน่วงป่าเถื่อน “ถ้าคิดจะสวมเขาให้ผัว จะจับไปขังไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน”
“คนใจร้าย”
สามารถสั่งซื้อหนังสือ E-Book ของธีร์วรา ได้ที่ link นี้เลยค่ะ