" เธอเป็นใคร เป็นเด็กเป็นเล็ก ทำตัวเป็นกร่างตัวก็นิดเดียว เรื่องแค่นี้คนของฉันก็กล่าวขอโทษไปแล้วไม่ใช่หรอ " แดซองเอ่ย พร้อมกับมองใบหน้าสวยหวานนั้น ด้วยท่าทีอันเรียบเฉย
" นายมาก็ดีแล้ว ขอโทษฉันซะดีๆ " หญิงสาวมองแดซองอย่างท้าทายพูดเสียงห้วนด้วยอารมณ์ที่มีอยู่
" ทำไมฉันต้องขอโทษเด็กมีปัญหาอย่างเธอ อยากได้ค่าเสียหายเท่าไหร่ก็บอกมา "
" ฉันไม่ต้องการเงินของนาย เอ่ยขอโทษฉันมาซะดีๆ"
" อย่ามาพูดอวดดีกับฉัน ถ้าเธอไม่มีอะไรจะอวด แล้วก็ไม่ต้องพูดเรื่องขอโทษ มันไม่มีทาง "
*****/******/
" มาแล้วเหรอ ฮึ! " เอ่ยเสียงเยาะยกยิ้มมุมปาก
" แกทำอะไรเธอ " แดซองแทบจะปรี๊ดแตกได้เมื่อเห็นเธอถูกทึ้งแล้วยังมีเลือดกบปากอีก
" แดซอง! "
พิมพ์พราวเอ่ยน้ำตาคลอเมื่อเขามาช่วยเธอแล้ว อยากวิ่งไปกอดเขาตอนนี้เธอกลัวไปหมดแล้วแต่ก็ยังขืนใจกล้า