การที่ลูกอนุอย่างข้าถูกคนอื่นเปรียบตนให้เป็นดัง"ต้นหลิว" ที่เป็นสิ่งอัปมงคลของจวนหลังนี้หากแต่เเท้จริงแล้วมันอาจมาจากการที่ท่านพ่อนั้นรักและเอ็นเหล่าบบุตรตรีคนอื่นมากกว่าข้าจนขนาดที่ว่าเอ่ยให้ว่าพวกนางเป็นดั่ง"ดอกท้อ" ที่จะนำแต่เรื่องดีเข้ามาในจวนหากแต่ใจคนยากรู้หยั่งถึงใครเล่าจะคิดว่า"ดอกท้อ" เหล่านั้นจะกลายเป็นดอกหญ้าที่ไร้ค่าในวันนี้