วิมารลวง ( พระเอกร้ายแรง จัดเต็ม NC & SM )
รักโรแมนติก
วิมารลวง ( พระเอกร้ายแรง จัดเต็ม NC & SM )
รักโรแมนติก
เพื่อนแพง
อดีตที่โหดร้ายทำให้เขาต้องคิดบัญชีกับเธออย่างสาสม!!! มือเรียวทำท่าจะลงทัณฑ์เขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ชายหนุ่มไม่พลาดท่าเสียทีอีก ธีภพล็อคข้อมือเรียวไว้แน่นแล้วบีบอย่างแรง “ปล่อยนะ!” “ผู้หญิงน่ารังเกียจแบบเธอไม่ได้มีค่าพอให้ฉันอยากอยู่ใกล้ด้วยซ้ำ และอย่าคิดนะว่าที่ยอมลดตัวลงมานอนด้วยเป็นเพราะว่ารักหรือพิศวาส ฉันก็แค่อยากให้ไอ้พ่อสารเลวและไอ้ชู้รักหน้าด้านของเธอมันรู้สึกเจ็บปวดเหมือนอย่างที่ฉันต้อเจ็บ อยากรู้นักว่ายามที่พวกมันได้ชื่นชมกับคลิปร่านสวาทของลูกสาวตัวเองมันจะสุขล้นมากแค่ไหน เธออยากรู้ไหมมุกดา?” ปากหยักแสยะยิ้มร้ายกาจ “อย่าทำแบบนั้นนะ อย่า” หญิงสาวอ้อนวอนทั้งน้ำตา “ร้องไห้เหรอที่รัก โอ๋ๆ ไม่ร้องน้า” มือหนาคว้าร่างนุ่มนิ่มมากอด แต่ไม่นานเขาก็กระชากเรือนผมสลวยให้แหงนหงายใบหน้าขึ้นรับจูบแสนดุเดือด “อื้อ...!” มือเรียวทุบตีไปตามลำตัวบึกบึน กลีบปากอิ่มน้ำเจ็บระบมร้าวไปหมด หัวใจเจ้าหล่อนบีบรัดแน่นราวกับถูกจองจำด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่ เขากระทำต่อเธออย่างป่าเถื่อน เหยียบย่ำศักดิ์ศรีโดยไม่ใยดี มุกดาไม่เหลือคุณค่าใดๆ ให้ภาคภูมิใจอีกต่อไป!
  • 4 ตอน
  • 1,748
นิยายโดย
  • 27 คนติดตาม
บทนำ

บทนำ



ร่างบางในชุดนักศึกษามอบรอยยิ้มหวานส่งตรงถึงชายหนุ่มที่มารอรับถึงหน้าคณะ พร้อมกับดอกกุหลาบช่อโตทำเอาเหล่าบรรดาเพื่อนฝูงต่างส่งเสียงแซวจ้าละหวั่น ใบหน้านวลแดงซ่าน หล่อนเขินอายจนไม่กล้าสบตามองผู้ใด

“พี่ธีมารอนานหรือยังคะ?” เสียงหวานเอ่ยถาม กลุ่มเพื่อนแตกก้อนไปคนละทิศคนละทางเสียแล้ว พื้นที่กว้างใหญ่ในเวลานี้ดูจะมีเพียงเธอและเขาเท่านั้น

“ไม่นานครับ พี่รอได้” ชายหนุ่มตอบเสียงทุ้ม แววตานั้นหนาไม่ละห่างจากวงหน้าสวยหยาดฟ้า

“มุกเรทไปตั้งเกือบสองชั่วโมงเลย นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย” เจ้าหล่อนยกข้อมือข้างซ้ายขึ้นดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรู

“พี่ธีทานข้าวหรือยังคะ หิวไหม?” เธอถามเนื่องจากทราบดีว่าเขาเป็นโรคกะเพาะ ถ้าวันใดทานอาหารไม่ตรงเวลาอาการก็จะกำเริบทุกครั้ง

“พี่รอทานพร้อมน้องมุกครับ” ชายหนุ่มปากหวาน

“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะพี่ธี ถ้าถึงเวลาต้องทานก็เชิญทานก่อนได้เลยค่ะ มุกไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว”

เจ้าหล่อนดุเล็กน้อย เป็นห่วงสุขภาพเขามากกว่า

“ก็เวลาทานข้าวคนเดียวมันไม่อร่อยเหมือนมีคนนั่งทานด้วยนี่น่า” ร่างสูงได้ทีจึงออดอ้อนเสียหน่อย

“พี่ธีก็…” หญิงสาวยิ้มละไม

“พี่หิวแล้วค่ะ เราไปทานข้าวกันดีกว่านะ” ชายหนุ่มยื่นมือไปตรงหน้าเจ้าหล่อน

“ไม่เอาค่ะ มุก… มุกอาย”

ร่างบางมองซ้ายแลขวาแล้วเขิน แม้จะไม่ค่อยมีนักศึกษาเดินเพ่นพ่านเท่าไหร่เนื่องจากเย็นจวนจะมืดเข้าไปทุกทีแต่เธอก็ละอายฟ้าดินอยู่ดี

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย คนเป็นแฟนกันแล้วเราก็ไม่ได้ทำเรื่องเสียหายสักหน่อย” น้ำเสียงติดเอ็นดูเอ่ย

เพราะหล่อนรักนวลสงวนตัวเช่นนี้ไงเล่า เขาถึงหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น!

“พี่ธี…” สาวเจ้าอึ้งไปชั่วขณะ “เมื่อครู่พี่ธีพูดว่าอะไรนะคะ ใครเป็นแฟนใครกัน?”

เธอและเขารู้จักกันมาเกือบสองปีเห็นจะได้ แม้ยังไม่มีสถานะที่แน่นอนแต่ชายหนุ่มก็ชัดเจนมาโดยตลอด ไม่เคยมีสักครั้งที่ร่างสูงจะละเลยเธอ เขาดูแลเอาใจใส่ร่างบางเป็นอย่างดี สัญชาตญาณของผู้หญิงมีกันทุกคนไม่เว้นหล่อน หากเพราะเป็นสตรีเรื่องแบบนี้จึงไม่อาจทำอะไรประเจิดประเจ้อได้ ต้องรอให้ถึงเวลาอันเหมาะสมเสียก่อน

“ก็น้องมุกไงครับ แฟนพี่”

“ขี้ตู่…! มุกยังไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนพี่ธีเลยสักคำ”

แก้มนวลแดงระเรื่อน่าสัมผัส ถ้าไม่เกรงใจสถานที่และชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่ เขาคงหอมแก้มสุกปลั่งให้ชื่นใจไปนานแล้ว

“งั้นก็เป็นเลยได้ไหมครับ?” คนตัวโตเร่งเร้า เขาสัมผัสมือนุ่มเล็กขึ้นมากอบกุมแนบหน้าอกข้างซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจ

“เราสองคนก็รู้จักกันมานานพอสมควรแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ก็แสดงให้มุกเห็นว่าพี่จริงใจกับมุกมากแค่ไหน พี่ไม่เคยมองใครตั้งแต่วันที่เจอมุก ไม่เคยปันใจให้ใครนอกจากมุกคนเดียว พี่…” เสียงเข้มเว้นช่วงพลางสบดวงตากลมโต

“พี่รักมุกนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยราวกระซิบ

หัวใจดวงน้อยกระตุกไหวรุนแรง มือไม้พลันเย็นเฉียบขึ้นมาฉับพลัน ประโยคที่รอคอยได้รับการยืนยันจากเรียวปากหยัก ผู้ชายตรงหน้ากำลังพูดในสิ่งที่หัวใจเธอก็ต้องการเช่นกัน

หล่อนไม่เป็นตัวของตัวเองยามได้ยินคำสารภาพจากเขา

“ให้เกียรติเป็นแฟนกับพี่นะครับ มุกดา