“กลับห้องอย่ามาเสียงดัง ไปสิ!”
เธอส่ายหน้า ศิรกุลลากดึง จนร่างบางร่วงลงพื้น ชายหนุ่มเร็วรับเธอไว้ได้ เขามองใบหน้าเปื้อนน้ำตาด้วยความตกใจแต่ยังมีสติรีบเรียกพยาบาลมาดูอาการ
“ร่างกายคุณแม่อ่อนแอมากอย่างที่เรียนไปตั้งแต่หลังคลอดนะครับ เราต้องให้เลือดเพราะเธอซีดมาก หมอเดาว่าคงเครียดและกังวลแน่ๆ ตอนตั้งครรภ์ ทุกครั้งที่มาหาหมอเธอจะพูดน้อยแต่เหมือนคิดอะไรในใจตลอดเวลา”
เป็นคำพูดที่ไม่อยากรู้ ศิรกุลไม่สนใจหมอ เพียงขอบคุณ หมอเดินออกไปมองตนอย่างงงๆ ศิรกุลหันหาแม่บ้าน
“ป้า เธอเป็นยังไง ทำไมเป็นแบบนี้”
“ก็ ก็…”
“พูด” ศิรกุลตวาดเพราะแบบนี้มันเหมือนหมอมาประณามเขาชัดๆ ซึ่งเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้
“แม่คุณหนู” ป้าแม่บ้านแทนตัวคนป่วยบนเตียงเสียงเบาๆ “เธอทำงานเยอะมั้งคะ หมายถึงบนตึก อีกอย่าง วันๆ นั่งเหม่ออยู่ที่บ้านหลังเล็กท้ายสวน ไม่มีคนคุย แบบนี้คงจะเครียดมานาน”
“แม่เธอละไม่มาหรือไง” ถามเรื่องที่ไม่เคยอยากรู้ ไม่อยากสนใจ
“ดิฉันก็แปลกใจค่ะ โทรไปหาตอนเข้าโรงพยาบาลก็ไม่เห็นรับสาย ที่บ้านก็ไม่เคยมาหาสักครั้ง “แม่แบบไหนกัน” ท้ายประโยคแม่บ้านคล้ายรำพึงคนเดียว
ศิรกุลหันมองใบหน้าซีดเซียวที่เคยอิ่มเอิบด้วยวัยสาวและทำให้เขาตามตอแยเธอ ตอแยไม่นานก็ได้ครอบครองเรือนร่างสวยในวันหนึ่งที่เมามายนิดๆ
เขาเห็นเธอยืนมองรุ่นพี่ร่วมรักกับว่าที่พี่สะใภ้ ด้วยท่าทีตกใจ เขามองอย่างหลงใหล และสอนบทเรียนรักที่ห้องสาวน้อยจนเธออ่อนระทวย เธอน่ารักในระดับหนึ่ง เขาแอบมองเธอห่างๆ เสมอ ไม่กล้าเข้าไปตอแยมาก คิดว่าค่อยๆ เป็นค่อยไปกลัวรุ่นพี่จะเอ็ดตะโรเพราะหวงเด็กในบ้าน แต่เหตุการณ์กลับกลายเป็นอย่างนี้ มันน่าโมโหไหมล่ะ
เขามันชอบรุก ไม่เคยโดนใครลูบคมมาก่อน โดนเด็กเมื่อวานซืนทำแบบนี้ มันเสียหน้าชะมัด
สุดท้ายมันเกิดเรื่องราวมากมายกว่าที่คิด เขาเกือบสูญเสียชีวิตอิสระ ถ้าไม่ติดว่าแม่หล่อนหิวเงินมาก เขาคงต้องจดทะเบียนกับเธอแน่ๆ และนั่นยังไม่ใช่เวลาที่เขาต้องการ แม้เธอจะน่ารักมากแค่ไหนเขาจึงต้องห่างเธอไว้ให้มากที่สุด เพื่อให้เธอจากไปเมื่อคลอดเด็กออกมา
“คุณศิรกุลคะ ลูกชายคุณงอแงไม่ทานนมผงเลยค่ะ จะให้พามาดื่มนมคุณแม่หรือเปล่าคะ”
พยาบาลที่จ้างพิเศษมาเพื่องานนี้เข้ามารายงาน ชายหนุ่มหันมอง หน้านิ่วคิ้วขมวด
“นี่คุณ ทำยังไงก็ได้ให้เขาดื่มสิ คุณเป็นพยาบาลต้องรู้สิทำยังไง ไม่อย่างนั้นผมจะจ้างคุณมาทำไม”
“แต่เอ่อ นมแม่ดีที่สุด จะไม่เอ่อ…”
“ถ้าไม่มีปัญญาผมจะจ้างคนอื่น”
ชายหนุ่มใส่อารมณ์กับพยาบาลจนฝ่ายนั้นสะดุ้ง ในที่สุดพยาบาลโดนใส่ออกไปจากห้อง แม่บ้านพยายามฝืนความกลัวเดินเข้าหานายหนุ่ม
“ดิฉันขอพูดหน่อยนะคะคุณโดม ในฐานะที่ดูแลเด็กมาเยอะ เด็กอาจจะอยากดื่มนมจากเต้าของแม่นะคะ ดิฉันเห็นเต้านมแม่คุณหนูก็เริ่มตึงค่ะ ให้ดื่มสักหน่อยไม่ดีเหรอคะ”
สายตาคมมองไปที่เต้าอวบอิ่มที่ใหญ่กว่าวันนั้นมาก ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ก่อนตัดสินใจพยักหน้าส่งๆ ให้แม่บ้าน เขาเดินห่างจากเตียง
