เมื่อลูกหนี้ผีพนันนำสมันอ่อนเนื้อ ขาวนวลเนียนใส่พานถวายให้ถึงที่ สิงห์หนุ่มที่กำลังหิวโหยหรือจะทิ้งโอกาสที่จะได้ลิ่มลอง การต่อลองจึงเกิดขึ้น และเป็นเขาเท่านั้นที่จะได้ลิ่มลองเนื้อสมันน้อยตัวนี้แต่เพียงผู้เดียว ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้วเชียว มารก็ดันมาผจญ แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป อุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันก็ดันมาเกิดทำให้จำสมันน้อยไม่ได้อีก และนั้นเป็นเหตุให้เขายกสมันน้อยให้กับคนอื่นโดยไม่คิดเสียดาย แถมเอ่ยปากไล่ไม่มีแม้แต่เยื่อใย โชคชะตาเบื้องหน้าจะเป็นเช่นไร เขาและเธอจะได้กลับมาหากันอีกครั้งหรือเปล่า มีเพียงเขาและเธอที่จะตัดสินมัน!
จาก ‘รู้จัก’ เป็น ‘แปลกหน้า’ จาก ‘รัก’ เป็น ‘ชัง’ จาก ‘นานวัน’ เป็น ‘ไม่มีตัวตน’
ชุด Men Of Lions ---> ขอรักรัฐภูมิ ( สิงห์ตัวที่ 1) [ รัฐภูมิ ฟานเซส (รอฟ) + ปาลี กิจสาโรจน์ (ปา) ]
อุ้มรักรัฐภพ ( สิงห์ตัวที่ 2) [ รัฐภพ ฟานเซส (ลุค) + อ้อมเดือน วงศ์อัคร (อ้อม) ]
พบรักรัฐภาม ( สิงห์ตัวที่ 3) [ รัฐภาม ฟานเซส (คริส) + นุชนารี วายาไทย (นุช) ]
ตามรักรัฐภาค (สิงห์ตัวที่ 4) [ รัฐภาค ฟานเซส (ดอม) + สมานุช ศิตาศาสตร์ (สมา) ]
ล่ารักรัฐภัทร (สิงห์ตัวที่ 5) [ รัฐภัทร ฟานเซส (เจท) + เมฆณา กานต์บดินทร์ (เมย์) ]
รัฐภพ ฟานเซส (ลุค) สิงห์หนุ่มตัวที่สองของฟานเซส เจ้าของเรือสำราญ ‘ฟานเซสพาราไดซ์’ ที่มีความสะดวกสบายครบวงจร ทั้งโรงแรม คาสิโน และยังมีเรือขนส่งสินค้าอีกทั่วโลกจนได้ ฉายานามว่า ‘เจ้าแห่งสมุทร’ การเดินทางขึ้นเรือในรอบหกเดือนของเขา ช่างเหมือนได้โชคหกชั้น เมื่อได้ลูกหนี้สาวจากผีพนันนำมาเป็นหลักประกัน น่าสงสารแต่ไม่ใช่สำหรับเขา เธอคงต้องเหนื่อยหน่อย เพราะเขาจะเริ่มเรียกเก็บหนี้จากเธอแล้ว...
อ้อมเดือน วงศ์อัคร (อ้อม) มหาบัณฑิตมาดๆ จากรั่วมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศผู้หญิงที่แสนจะธรรมดา เดินทางตามผู้เป็นบิดามาเที่ยวพักผ่อน ก่อนจะเริ่มเข้าทำงานแบบเต็มตัวในต้นเดือนหน้า บนเรือสำราญสุดหรูแต่มันช่างเหมือนการท่องเที่ยวเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เมื่อต้องถูกพ่อบังเกิดเกล้าเอาตัวของเธอไปใช้หนี้การพนันให้กับเจ้าของเรือลำนี้ แล้วเธอจะทำอย่างไรดี เธอยอมตายดีกว่าจะให้เขามายำยีร่างกายและจิตใจของเธอเป็นอันขาด…
“ผมถามคุณอยู่นะอ้อมเดือน! ...ดูสิว่าคุณยังจะเงียบอยู่ไหม”
แทนที่หญิงสาวจะตอบเขากลับเป็นได้สายตาเย็นชา ไร้ความรู้สึกกลับไปแทน รัฐภพถามเสียงเข้ม เมื่อได้เห็นกิริยานั้นของเจ้าหล่อน แต่ก็ได้เพียงความเงียบกลับมา ริมฝีปากหยักลึกก็ก้มลงหาริมฝีปากบางทันที ด้วยความที่ไม่ทันระวังจึงถูกจุมพิตเข้าให้ไร้ซึ่งความปรานี ทะนุถนอมและอ่อนโยน
“อื้อ... ปล่อยฉัน!”
อ้อมเดือนได้เพียงส่งเสียงอู้อี้ออกมาจากลำคอเท่านั้น ด้วยความเจ็บปวดจะแรงกระแทกที่เข้าพุ่งเข้าหา ทำให้ได้ลิ้มรสชาติของเลือดสดๆ อีกครั้ง พร้อมกับผลักร่างใหญ่โตของเขาออกห่าง
“ยอมพูดแล้วหรอ”
ยิ้มเยาะสะใจที่ทำให้หญิงสาวยอมพูดกับเขาได้ในที่สุด นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองใบหน้าคมอย่างเอาเรื่อง รู้สึกโกรธเกลียดเขาเป็นที่สุด ถ้าให้เลือกได้เธออยากจะฆ่าเขาเสียตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไป ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกได้มากมายขนาดนี้มาก่อน
“สารเลว!”
“มันคงเล็กน้อยถ้าเทียบกับพ่อคุณ”
ความที่ปากไวชายหนุ่มจึงดึงเอาบิดาของอีกฝ่ายมาเกี่ยวด้วย ซึ่งนั้นทำให้อ้อมเดือนยิ่งเกลียดเข้าเพิ่มเป็นทวีคูณ
“หยุดลามปรามพ่อฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
“รับไม่ได้หรือ พ่อแบบนี้จะปกป้องไปทำไมกัน” รัฐภพยังไม่หยุด ยิ่งเห็นคนตัวเล็กโกรธยิ่งชอบใจเข้าไปใหญ่
“เพราะเขาเป็นพ่อฉันยังไงล่ะ คุณถึงไม่มีสิทธิ์!” หญิงสาวโต้กลับอย่างเผ็ดร้อนไม่แพ้กัน
“ช่างเป็นลูกที่ประเสริฐเหลือเกินนะ”
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยเก้าสิบสองเซนติเมตร จ้องมองมายังร่างบอบบางที่นั่งอยู่กลางเตียงกว้าง อ้อมเดือนพยายามที่จะไม่มองให้ต่ำกว่าเอวสอบ ผู้ชายอะไรหน้าไม่อายคิดว่าตัวเองหุ่นดีนักหรือไง ถึงได้เที่ยวแก้ผ้าใครต่อใครดูอยู่ได้ ร่างบางก้าวลงจากเตียงเมื่อก้าวจบ แต่เมื่อเท้าเรียวแตะพื้นเท่านั้นแหละร่างบางแทบทรุดลงไปกองกับพื้น
เพราะขาเรียวสั่นเทาและยังรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาตรงกลางลำตัว เห็นดังนั้นก้าวพรวดเดียวถึงตัวโอบประคองไว้มั่น ก่อนจะถามขึ้นอย่างห่วงใย ลืมเรื่องที่ทะเลาะกันเมื่อครู่ไปเสียสนิท
“มันเรื่องของฉัน! อย่ามายุ่ง ปล่อย...”
………………….....................……
กด Favorite และ Vote
ปล. อ่านแล้วคิดอย่างไรกับนิยาย เม้นท์ติชมกันได้ เป็นกำลังใจให้กัน มาพูดคุยกันได้น้า…
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่:
เฟชบุ๊ค แฟนเพจ : ลานีญา รัมย์ดาว
*** ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทักทายกันนะคะ ขอขอบคุณมากๆ
อยากได้เนื้อเรื่องประมาณไหนบอกได้ เดี๋ยวมาจัดเต็มให้แน่นอน
เอิ้กกกก พูดมากเกินแหละ ไปอ่านกันเลยจ้าาาา
ฝากติดตาม ชุด Men Of Lions ไว้ด้วยนะคะ ***