เธอ" มีสถานะเป็นบุตรสาวของอดีตคนรักเก่า
ในขณะที่ "เขา" คือผู้ชายที่เธอรักและเทิดทูนจนสุดหัวใจ
ธิดาวรรณหันมาพร้อมกระพุ่มสองมือจรดลงบนแผงอกกว้างและรวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปโอบรอบเอวสอบท่ามกลางใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขินอายกับอีกคนที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมากำลังได้ที่
"ฉันจะยอมรับว่าแก่ก็ได้แต่ห้ามคิดว่าฉันเป็นพ่อจริงๆ" อติเทพยอมไม่ได้แน่ถ้าเธอจะเคารพเขาในฐานะแบบนั้น
"ค่ะ"
"แต่ถ้าเป็นพ่อทูนหัวฉันไม่ว่าอะไร"
"ช่วงนี้คุณอรรถดื่มเหล้าบ่อยไปนะคะ" หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีที่รู้สึกว่ากำลังเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
"น้ำหวานไม่ชอบคนขี้เมาหรือคิดว่าฉันเป็นไอ้พวกขี้เมาล่ะ" คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันมุ่น
"ไม่ใช่นะคะ น้ำหวานแค่เป็นห่วงสุขภาพของคุณอรรถค่ะ" ธิดาวรรณรีบอธิบาย กลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจเจตนาของตนผิดอีกระลอก
"อืม ต่อไปฉันจะดื่มเท่าที่จำเป็น" หนุ่มใหญ่ยอมอ่อนให้เล่นเอาคนฟังอึ้งไปชั่วขณะ
"ดีแล้วค่ะ น้ำหวานอยากให้คุณอรรถดูแลสุขภาพ ยิ่งอายุมากขึ้นโรคก็ยิ่งถามหานะ...คะ" คำสุดท้ายค่อยๆ หลุดออกมาอย่างยากลำบากหลังนึกได้ว่าเพิ่งพูดอะไรออกไป
"ว่าไงนะ?"
"คือน้ำหวาน...อื้อ"
ฟอด! ฟอด! แก้มเนียนทั้งสองข้างถูกฉกลงมารวดเร็วและรุนแรงด้วยความหมั่นเขี้ยวจนหญิงสาวผินหน้าหนีแทบไม่ทันกับการจู่โจมแบบไม่ให้ตั้งตัว
---------------------------------
