“ยัยกระต่ายน้อยของพี่” ในห้วงอารมณ์อันสุนทรีย์เต็มเปี่ยม เสียงทุ้มดังขึ้น

ปภังกรรู้ดีว่าภายใต้เกราะกำบังอันแข็งแกร่งที่ทอรุ้งพยายามสร้าง ข้างในนั้นมันอ่อนไหวเพียงใด บางครั้งเธอก็เป็นเหมือนกระต่าย

แค่เพียงลมพัดใบไม้ไหวก็ตื่นตระหนกสะดุ้งสุดตัวแล้ว แต่ก็ยังทำใจกล้า ปลุกปลอบตัวเองว่า...ไม่เป็นไร

นี่คือน้ำจิ้มเล็กน้อย เป็นบางส่วนของตอนนะคะ

ยังไงก็ขอฝากให้ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะกับเรื่องอ้อมรักจอมมายา ค่ะ ไรเตอร์จะเข้ามาอัพให้อ่านกันเรื่อยๆ นะคะ แล้วเจอกัน

รักและคิดถึง

ปิ่น