“คงไม่ได้หรอกค่ะ กลับมาฝึกงานที่ภูเก็ต พ่อแม่ก็อยากให้หนูกลับไปพักอยู่ที่บ้านกับพวกท่าน”นิราบอก
“อ้าว”อันดามันหันมาทางเพื่อนรัก “ก็ไหนเธอบอกว่าจะพักด้วยกันที่บ้านคุณเหนือไง”
“ก็พ่อแม่ฉันไม่ยอมน่ะสิ ฉันพยายามเถียงแล้ว แต่ก็เถียงไม่ขึ้น”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะอยู่กับใคร”อันดามันเสียงแผ่ว
“ก็อยู่กับฉันไง”เหนือสมุทรกล่าว สายตาเขามองเธอ
“ ..”อันดามันรู้สึกใจสั่นๆ กับสายตาเขาที่มองมา
ไม่รู้ทำไม อยู่ๆ ก็เผลอนึกถึงคืนนั้น
มันคือความทรงจำที่เธอไม่มีวันลืมได้เลย
วัวเคยค้าม้าเคยขี่
อยู่ดีๆ เธอก็ร้อนวูบวาบขึ้นมา ยิ่งสายตาของเหนือสมุทรที่มอง ยิ่งทำให้ไม่อาจวางใจ
เธอไม่ไว้ใจเขา ..และไม่ไว้ใจตัวเองเช่นกัน
ความสัมพันธ์ของเราสอง ต้องปกปิดให้มิดชิด
เขาเป็นเพื่อนสนิทของพ่อ แถมยังเป็นแฟนของเพื่อนสนิทของเธอ
เจอสถานการณ์แบบนี้ แล้วจะให้เธอทำยังไง
จะเปิดเผยเรื่องคืนนั้นกับใครก็ไม่ได้
แล้วที่สำคัญ เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น
เธอไม่ใช่แฟนของเขา ไม่ใช่คนที่เขารัก
ก็แค่คนหนึ่งที่เขาเผลอพลาดพลั้ง ไม่อาจยับยั้งสติ
เพราะความเมา จึงทำให้เกิดเรื่องของสองเรา
ถ้าเขาไม่เมา ก็คงไม่มีวันแตะต้องเธอ