แสนซื่อ [ เลี้ยงต้อย ]
รักโรแมนติก
แสนซื่อ [ เลี้ยงต้อย ]
รักโรแมนติก
รัตติกาลา
แม่ทัพหนุ่มเห็นดังนั้นก็ยิ้มพราย “ที่ข้าทำน่ะ เขาเรียกกันว่า...กิน” “กิน?” “ถูกต้องแล้ว” หากคนที่เหมือนจะได้รับคำอธิบายแล้วกลับยังขมวดคิ้วมุ่นอย่างฉงนใจไม่เลิก “ท่าน...จะกินจูนเอ๋อร์ได้อย่างไร?” ดวงหน้าน่ารักปรากฏรอยสับสน “ก็จูนเอ๋อร์...ไม่ใช่อาหาร” จางหยุนฟ่านหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ ได้เด็กโง่มาเป็นภริยา แท้จริงก็มิใช่ว่าจะเลวร้ายอะไรนัก คงพอเล่นสนุกได้บ้าง
  • 2 ตอน
  • 726
นิยายโดย
  • 13 คนติดตาม
  • Tag
  • #
บทนำ

บทนำ



“เจ้าต้องแต่งงาน”


“แต่ท่านแม่...”


“บัดนี้เจ้าเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ คำพูดแม่คงไร้ค่าในสายตาเจ้าแล้วสินะ”


“ท่านแม่ เหตุใดจึงพูดเช่นนั้นเล่า?” ชายหนุ่มรีบคุกเข่าลงซบตักมารดาอย่างออดอ้อน “ท่านแม่และความต้องการของท่านเป็นสิ่งที่ลูกเคารพและเห็นค่าเสมอ”


ฮูหยินใหญ่สกุลจางแค่นเสียงหึในลำคอ หากกลีบบุปผาสีชาดกลับขยับแยกออกอย่างพึงใจ


เป็นที่รู้ดีว่าบุตรชายคนเล็กของนาง จางหยุนฟ่าน ผู้นี้นั้นเป็นที่ยำเกรงของผู้คนไปทั่วหล้า หากสำหรับ จิวางเยว่หลัน เขาก็ยังคงเป็นลูกคนเล็กขี้อ้อนเหมือนเดิม


“พี่ ๆ ของเจ้าต่างก็แต่งงานมีหลานให้แม่กันหมดแล้ว ขาดเพียงแค่เจ้าเท่านั้น” จางฮูหยินแสร้งบ่นน้ำเสียงกระเง้ากระงอด “คงต้องรอให้เห็นฝาโลงของแม่ก่อนใช่หรือไม่ เจ้าถึงจะยอมทำให้แม่สบายใจ ?”


“โธ่ ท่านแม่ขอรับ” แม่ทัพหนุ่มว่าเสียงอ่อน “อย่าน้อยใจลูกนักเลย” แขนแกร่งยกกอดเอวมารดาอย่างเอาอกเอาใจ


“เช่นนั้นเจ้าก็แต่งงานเสีย สตรีผู้ที่เหมาะสมจะเป็นภรรยาเจ้า แม่เองก็มีแล้วในใจ”


เจ้าของฉายา มารมืด แห่งฉีเซียงถึงกับอยากทอดถอนใจหลังได้ยินคำกล่าวนั้นของอีกฝ่าย


เขาคงหนีการแต่งงานไม่ได้แล้วจริง ๆ สินะ


เมื่อเห็นบุตรชายเงียบเสียงไปครู่ ฮูหยินใหญ่ก็ให้ถามเสียงเรียบ “ว่าอย่างไร เจ้าจะทำเพื่อแม่สักครั้งได้หรือไม่?”


“ลูกจะไปขัดใจท่านแม่ได้เยี่ยงไรเล่า ?” เขาเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายหนึ่งพร้อมรอยยิ้มแฝงเลศนัย “ท่านแม่ว่าอย่างไร ลูกก็ว่าตามนั้น” นัยน์ตาคู่คมมีแววหนึ่งแล่นผ่านก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว


เขาจะแต่งงานก็ได้...ส่วนเรื่องที่ว่ารักษาชีวิตแต่งงานให้อยู่คงรอดตลอดฝั่งได้หรือไม่นั้น...ค่อยว่ากันอีกเรื่อง