" ความว่างเปล่าประดุจภาพฝัน " นั้นคือนามของข้าหรือสิ่งที่มนุษย์อย่างพวกเจ้ามักเรียกกันว่า " ความปรารถนาสุดท้าย "

ข้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถือได้ว่าไร้ชีวิตต้องอาศัยดวงจิตเหล่านั้นเพื่อดำรงอยู่ ดวงจิตที่แหลกสลายเหล่านั้นเป็นอาหารหลักเพียงอย่างเดียวของข้าเพื่อแลกกับความปรารถนาครั้งสุดท้ายของเหล่าวิณญาณผู้อาภัพ ไม่ว่าจะเป็นนางร้ายผู้หลงผิด ตัวเอกผู้โง่เขลาถูกรังแกครั้งแล้วครั้งเล่าจนตายกลายเป็นวิญญาณแค้น หรือนางปีศาจผู้โง่งมในรักที่ไม่อาจหลุดพ้น ล้วนแล้วแต่มีจุดจบเลวร้ายยิ่ง ความปรารถนาสุดท้ายของพวกนางนั้นปลุกให้ข้าตื่นขึ้นมาเพื่อช่วยให้ความต้องการเหล่านั้นเป็นความจริง