“อย่า-แตะ-ต้อง คนในครอบครัวของฉัน!
เธอไม่มีค่ามากพอจะทำให้ฉันกับแม่ผิดใจกัน! ลุกขึ้นมาทำหน้าที่นางบำเรอได้แล้ว! เธอรับเงินฉันก็ควรเป็นฝ่ายให้ความสุขนายจ้าง ไม่ใช่จะนอนแบรับเงินสบายๆ!”
“เจ็บนะ…” ท่อนแขนถูกกระชากแรงให้ลุกขึ้นนั่งจนเกือบจะขาดออก หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาร่วงต้องพาร่างกายเปล่าเปลือยยันกายขึ้น ยังไม่เข้าใจว่าเขาจะทำให้อะไร
จนกระทั่งเขามอง ‘ส่วนนั้น’ ที่ดุดันอยู่ตรงหน้า หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธจนผมปลิวไม่ยอมทำถึงขั้นจะลุกหนี แต่ถูกเขาลากตัวลงมานั่งบนพื้น ตะคอกเสียงเข้มใส่หน้า
“ทำ! บอกให้ทำอะไรก็ต้องทำ! แล้วจำให้ขึ้นใจว่าจากวันนี้เป็นต้นไปฉันคือเจ้าของชีวิตเธอ!”