งานวิวาห์แบบสายฟ้าแลบถูกกำหนดขึ้นโดยฝ่ายชาย ทั้งที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน
ครั้นพอถึงวันงาน เจ้าบ่าวกลับหลบหนีหายไป ทำให้เจ้าสาวต้องแบกรับความอัปยศอดสูจนไม่กล้ามองหน้าใครๆ
‘‘ศักดินนท์ รุ่งโรจน์สุริยัน’ ชื่อนี้นามสกุลนี้ ฉันจะจดจำไว้จนวันตาย ฉันสาบานว่าจะเอาคืนคุณให้แสบกว่าที่คุณทำไว้กับฉันหลายเท่า หากไม่ได้เอาคืนก็อย่าได้เรียกฉันว่าไอริณ บุปผาราม!’
ไอริณสาบานในใจดังลั่น เธอยอมรับว่าเธอแค้นมาก
แค้นในครั้งนี้ เธอจะต้องชำระ!