“เท่าไหร่” เขาเลิกคิ้วขึ้นพร้อมทั้งยิ้มยียวนเธอ
“อะไรคะ?” แววตาเธอไหววูบรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร
“ค่าตัวคุณนะเท่าไหร่ ผมจะชดใช้สิ่งที่คุณเสียไปเราจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันอีก” เขากระซิบถามเสียงเยาะเย้ยให้ได้ยินกันเพียงสองคน
ภารดีแม้มริมฝีปากที่สั่นเทาแน่นพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้เสียงสะอื้นและน้ำตารินไหลออกมาประจานความใจง่ายของตัวเอง เธอยังคงยืนมองเขานิ่งด้วยสีหน้าเจ็บปวด แวบหนึ่งในห้วงความคิดพยายามหลอกตัวเอง ‘ฝันร้ายเธอกำลังฝันร้าย’

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------