เธอผิดที่สะกิดจนเขาให้ตื่นจากการหลับใหลมาอาละวาดใส่กันแทบมอดไหม้
หนึ่งครั้งไม่เพียงพอสำหรับดับอารมณ์ดิบโหยกระหาย
แต่เพราะความจำเป็นทำให้ไม่อาจกระทำตามใจ
พบกันเมื่อเผลอ เจอกันเมื่อว่าง จำต้องห่างไกลหวั่นไหว
ความสัมพันธ์ชั่วคราวจะมีวันที่สวยงามหรือสองคนไม่อาจมีกันตลอดไป
โปรยปราย
“จอดรถทำไมคะ!” แวววิฬาร์มองเส้นทางร้างไร้ผู้คนสลับกับเขาอย่างเป็นกังวล
“ผมจะเอาคืน”
Talk: เราตั้งใจเขียนให้เป็นรักสดใสน้าแต่ก็ไม่รู้ว่าจะใสหรือไสยกันแน่เนอะ นิยายเรื่องนี้ไม่มีแก่นสาร สาระนะมีแต่แก่นอย่างอื่นขออภัยถ้ารักสดใสมี NC ถี่เกินเบอร์ อย่างที่บอกค่ะ‘ปรารถนาล้นปรี่’ เป็นนิยายหื่นๆ ไม่มีสาระใดๆ ดำเนินเรื่องด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือของคนเขียนล้วนๆ เตือน แล้วเน้อ!
(เนื้อหาทั้งหมดเป็นเรื่องสมมุติขึ้นเพลินไม่มีเจตนาพาดพิงถึงผู้ใด
หากทำให้ขุ่นเคืองใจกราบขออภัยและขออย่าถือสากันนะคะ)