หน้าที่สำคัญที่สุดของกัวหยุนซีคือการปกป้องหวงเชียนเล่อ

หน้าที่รองลงมาของนางก็คือคุ้มครองหวงเชียนเล่อ

ลมหายใจของนางมีไว้เพื่อเขาเท่านั้น

แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วนางคือคนที่เขาตามหาและอยากปกป้องมาทั้งชีวิต!

-------------------------------------------

"นอนลงไป!"

"แต่ว่าบ่าว..."

"เจ้าไม่ใช่บ่าว! เจ้าคือสหายของข้า! และต่อไปเจ้าจะต้องเป็น..." หวงเชียนเล่อชะงักก่อนจะกล่าวออกมาเพียงสั้นๆ "จำไว้..อย่าให้ข้าต้องพูดอะไรซ้ำๆอีก!"

"........."

"นอนลงไปเดี๋ยวนี้!"

หวงเชียนเล่อมองดวงตาที่ปิดลงและริมฝีปากอิ่มที่เม้มสนิทแน่นด้วยความขุ่นเคืองของกัวหยุนซีอย่างเอ็นดู นางกำลังขัดเขินและไม่สบายใจ แน่นอน..เขารู้ดี เพราะเขาก็กำลังรู้สึกอย่างนั้นเช่นกัน เขาไม่เคยทำแผลให้ใครมาก่อน ยิ่งไม่เคยใกล้ชิดสตรีใดมากเช่นนี้ แต่เขาก็จำต้องทำเพราะไม่อยากให้ใครมีโอกาสได้แตะต้องนาง มือที่ปลดสายรัดเอวของกัวหยุนซีกำลังสั่น..แต่ความกังวลว่านางอาจจะบาดเจ็บสาหัสมีมากกว่า หวงเชียนเล่อค่อยๆแหวกเสื้อตัวนอกออก ใช้กรรไกรตัดเสื้อตัวในออกทีละนิดๆ ก่อนจะปลดเอี๊ยมสีเหลืองนวลที่ขณะนี้เต็มไปด้วยรอยเลือดสีแดงเข้มออกด้วยมืออันสั่นเทา...