บทนำ
เซน ไอ้เด็กหน้าหวานคนนี้เหรอวะ?
เป็นดาราด้วยนี่...ปากแดงเรื่อๆนั่นมันทาลิปมาใช้มั้ย แล้วทาแป้งแต่งหน้ามาซะ ออกสาวจ๋าขนาดนี้เลย?
เชี่ยเอ๊ยยย...โยชิ
ทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยว้า......
ไอ้วินบอก นี่มันเป็นโอกาสที่กูควรคว้าเอาไว้ แต่กูว่ามันเป็นความซวยที่กูจำใจต้องยอมรับมันให้ได้มากกว่า
กูไม่อยากเล่นบทเกย์โว้ยยยยยย!!!
ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาที
ข้างตึกเรียนคณะนิเทศน์ ใต้ร่มเงาต้นหางนกยูงแผ่กิ่งก้านกว้างขวาง กองถ่ายหนังสั้นของกลุ่มนักศึกษาปี4 สาขาภาพยนต์ได้เซตกองถ่ายกันไว้ตั้งแต่ช่วงสายของวันเสาร์
เซน นักศึกษาปี1 ที่ตกปากรับคำชวนจากพี่ปี4ให้มาแสดงบทนำ เขาเป็นนักแสดงมืออาชีพที่อยากเพิ่มพูนประสบการณ์ จึงตอบรับทันที
“ พี่เฟียส คนที่เล่นคู่กับเซนนี่ ชื่ออะไรนะครับ “
เซนเอ่ยขึ้นระหว่างกำลังนั่งแต่งหน้าทำผมอยู่ที่ม้าหิน
เฟียส หนุ่มหวานร่างท้วมหยุดมือที่กำลังกดพัฟบนหน้าผากเซน
“อ๋อ โยชิ...สรุปเป็นโยชิแหละ เซนเจอกันบ้างยัง? ”
“ ยังเลยครับ ”
เพราะก่อนหน้านี้เซนมีงานติดๆกันไม่ว่างมาเวิร์คชอป และเหมือนว่าตัวแสดงคู่กับเซนก็ยังไม่นิ่งว่าจะตกลงที่ใครแน่
“ หน้าเขาจะตี๋ๆ ขาวๆสูงๆ เมื่อกี้พี่เหมือนจะเห็นอยู่แว้บๆนะ น่าจะมาแล้วหละ ”
เซนพยักหน้าพลางส่องกระจก
“ นี่เดี๋ยวต้องไปตามตัวมาตบแป้ง เซตผมด้วยเหมือนกัน เดี๋ยวพี่ไปถามดูก่อนนะ เซนจะได้ทำความรู้จัก จะได้มาต่อบทเวิร์คชอปอะไรกันอีกด้วยใช่มั้ย ”
“ ครับ ได้...งั้นเดี๋ยวเซนไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ ”
เด็กหนุ่มร่างเล็กเดินลิ่วอ้อมมอีกด้านของตึก เพราะวันเสาร์ห้องน้ำเปิดให้ใช้ด้านเดียว
บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบ แดดสายในเดือนกันยายังไม่ร้อนแรงมากนัก ทั้งได้ร่มเงาจากต้นหางนกยูงที่ปลูกไว้ห่างๆกันข้างตึก
เซนเข้าห้องน้ำด้านในอาคาร เขาเข้าไปทำธุระโดยปิดประตูมิดชิด เพราะในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเซนไม่ใช้โถของผู้ขาย ขณะที่เข้าไปไม่ถึงอึดใจก็มีคนเดินเข้ามา
“ ดูหน้ากูดิ แม่ง ยังไม่ค่อยตื่นดีเลย ”
“ ปลุกยากปลุกเย็นชิบหาย ทำไมกูต้องมาปลุกมึงด้วยวะ ช่วยตื่นให้มันง่ายๆหน่อยได้มั้ยวะ กูประสาทจะกิน ”
“ก็ไม่อยากนี่หว่า ”
“ เฮ้ย! มาถึงขนาดนี้แล้ว มึงทำได้เชื่อกู ”
เซนเสร็จธุระแล้ว จะออกไปตอนนี้เลยดีมั้ย
“ แล้วไอ้น้องที่มาเล่นเป็นนางเอกน่ะ มันเป็นไงวะ ”
“ เป็นไง? คืออะไร ”
“ มันเป็นใช่ปะวะ ”
“ เชี่ยย มึงเบาๆโยชิ กูไม่รู้เว้ย ”
โห..ปากดีว่ะ
“ ก็เค้าเป็นดารา เป็นนักแสดงมืออาชีพอะนะ เขาก็คงเล่นได้สมจริงน่ะแหละ จะเป็นไม่เป็นมึงต้องพิสูจน์เองแล้วว่ะ ”
เซนว่าตัวเองไม่ควรอยู่ในนี้แล้ว
ไวเท่าความคิด เสียงกดชักโครกดังขึ้น ทั้งห้องเงียบกริบ เซนเปิดประตูออกมา ตรงไปอ่างล้างมือ เด็กหนุ่มชายตามองแล้วยิ้มให้ก่อน
ทั้งคู่เลิ่กลั่กทั้งที่พยายามทำให้นิ่งเนียน
คนหนึ่งสูงขาว หน้าตี๋คมแบบพิมพ์นิยม เขาดูโดดเด่นแบบน่าให้เล่นพระเอกก็จริง แต่สีหน้าแววตามองปราดเดียวก็รู้สึกได้ว่ากวน
อีกคนสูงน้อยกว่าหน่อย ใบหน้าออกคมเข้มกว่า พี่คนนี้ยิ้มตอบเซนทันที
“ เอ่อ นี่น้องเซนใช่มั้ยครับ “ คนหน้าคมถามอย่างสุภาพ
“ ใช่ครับ หวัดดีครับพี่มาออกกองกันใช่มั้ย ”
“ ใช่ๆ พี่ชื่อวินนะครับ แล้วนี่ ”
วินดันหลังอีกคนให้ขยับตำแหน่งมายืนตรงหน้าเซน
“ นี่พี่โยชินะ ที่จะมาเล่นคู่กับน้องเซน ”
โยชิยกมือขึ้นเซย์ไฮเบาๆ ยิ้มแห้งๆ แล้วเบือนสายตาไปทางอื่น ไม่มองตอบสายตากับรอยยิ้มของเซน
เซน ไอ้เด็กหน้าหวานคนนี้เหรอวะ?
เป็นดาราด้วยนี่...ปากแดงเรื่อๆนั่นมันทาลิปมาใช้มั้ย แล้วทาแป้งแต่งหน้ามาซะ ออกสาวจ๋าขนาดนี้เลย?
เชี่ยเอ๊ยยย...โยชิ
ทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยว้า......
ไอ้วินบอก นี่มันเป็นโอกาสที่กูควรคว้าเอาไว้ แต่กูว่ามันเป็นความซวยที่กูจำใจต้องยอมรับมันให้ได้มากกว่า
กูไม่อยากเล่นบทเกย์โว้ยยยยยย!!!
