นางฟ้าไร้น้ำตา
แรงชัดจัดเต็ม
นางฟ้าไร้น้ำตา
แรงชัดจัดเต็ม
เพียงรำเพย
คริส มือสังหารอาชีพ ต้องการแค่พาอัฐิคนรักกลับไปคืนครอบครัวมาเฟียของเขา แต่ครอบครัวเขาต้องการให้เธอเป็นสมาชิกอีกคน !
  • 37 ตอน
  • 442
นิยายโดย
  • 81 คนติดตาม
บทนำ

"มิส มิส ขอดูของในเป้ของคุณหน่อยได้ไหม ?"

เสียงเจ้าหน้าที่ผู้หญิงประจำเครื่องสแกนสัมภาระผู้โดยสารขาออกที่ท่าอากาศยานกรุงเทพฯ ทักขึ้นเป็นภาษาอังกฤษ

ผู้หญิงผมสั้น สูงโปร่งใส่เสื้อสีดำมิดชิด กางเกงยีนส์แนบเนื้อ ที่จ้องเจ้าหน้าที่อยู่แล้ว

ส่วนสูงเกินมาตรฐานผู้หญิงไทยทั่วไป และดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอข่ม ให้คนรอบข้างเว้นระยะห่างโดยไม่รู้ตัว

เจ้าหน้าที่มองใบหน้าสวยเหมือนลูกครึ่งของหญิงสาว

ดวงตาเรียว จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง แก้มตอบ ผมสั้นมีผมม้าปรกหน้าผาก ดูแล้วควรจะน่ามองเหมือนนางแบบ แต่กลับไม่ใช่

อะไรบางอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้น่ากลัว

แต่หน้าที่คือหน้าที่

"มิส มิส พลีส ขอดูของในเป้หน่อย และขอดูพาสพอร์ตคุณด้วย"


ผู้หญิงผมสั้นแววตาเรียบสนิท มองนิ่ง แล้วก็ยื่นพาสพอร์ตให้ช้าๆ พร้อมกับรูดซิปกระเป๋าเป้สีดำสนิทใบใหญ่ให้..

หยิบโถทองเหลือง ตกแต่งด้วยลวดลายดอกไม้และนกมาวางตรงหน้า

น้ำเสียงเธอเรียบสนิท ตอบเป็นภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำว่า

"โถบรรจุอัฐิของแฟนค่ะ จะเอาไปส่งให้ครอบครัวเขา ตรวจดูก็ได้ค่ะ ไม่มีอะไรซุกซ่อน"


เจ้าหน้าที่ตาโต ก้มดูพาสพอร์ตแล้วก็อุทานเบาๆ "อุ๊ย คนไทย"

แล้วก็เปิดดูชื่อ..

นางสาว กฤษณา อวตาลพร ..


"นี่ค่ะ ใบมรณบัตร"

หญิงสาวยื่นเอกสารให้ ..

เจ้าหน้าที่อ่านแล้วก็น้ำเสียงอ่อนลงด้วยความสงสาร "ขอบคุณค่ะ ขอโทษที่ต้องตรวจนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ"


ชึบ.. เสียงซิปรูดกลับเร็วกว่าที่อีกฝ่ายจะพูดจบ..

และเพียงกะพริบตาหนเดียว

สาวร่างสูงโปร่ง หน้าตาสวยแต่แววตานิ่งสนิทก็หายตัวไปแล้ว..

ปะปนกับผู้โดยสารอีกมากมายในค่ำคืนนั้น..

----------------

กลางดึกเงียบสงัด ในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งในกรุงโรม อิตาลี...

อังเจโล ผู้ชายผมสีน้ำตาล ตาสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ใส่เพียงเสื้อกล้ามตัวเดียวกับกางเกงขายาว กำลังทำความสะอาดปืนพกบาเร็ตต้า ของรักของหวง

มือถือเขาสั่น..

เขาเลิกคิ้ว..

เวลาแบบนี้คงไม่พ้นเรื่องงาน..

มือเรียวยาวเหมาะเป็นมือนักดนตรีมากกว่าจะเป็นมือสังหารคน หยิบมือถือมารูดเปิดอ่านข้อความที่เข้ารหัสเพื่อรักษาความลับแล้ว และถอดออกมาได้ว่า..

พรุ่งนี้เช้า ไปรับผู้หญิงชื่อคริส ที่สนามบินแล้วพาเขาไปหาโคมาเร่ด้วย เขาเอาอัฐิของโทนี่มาส่ง

อังเจโลเสยผม ตาโตแปลกใจ..

โทนี่ ? หลานชายคนโปรดของโคมาเร่นะหรือ ? ที่ว่าหนีไปเที่ยวเล่นเมืองไทยแล้วโดนเก็บ ?

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเขานิ่งคิด...

เขาจำได้...

โทนี่ จ้างบอดี้การ์ดที่ไทยเป็นผู้หญิง เป็นคนเดียวที่รอดชีวิต ได้ข่าวว่า ไปตามเก็บไอ้มาเฟียไทยที่รับจ้างฆ่าโทนี่แล้ว

อ้อ ทำงานเสร็จแล้วเลยจะมารับรางวัลละมั้ง ?

เขานิ่งงัน

มือลูบไปที่จี้ไม้กางเขนที่ห้อยคอ..

คนของแก๊งมาเฟีย La Socieata Unita ทุกคนมีจี้ไม้กางเขนที่สลักตัวย่อไว้ มันเป็นทั้งสัญญาณติดตามตัวแล้วก็เป็นเครื่องแสดงยศและตำแหน่งชนชั้นความสำคัญในแก๊ง..

ไม้กางเขนของเขาเป็นสีเงิน..

เพราะเขาไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขครอบครัวก่อตั้งแก๊ง เขาเป็นแค่ลูกบุญธรรมที่เก็บมาเลี้ยง.. สุดทางของเขาคือเท่านี้..

แต่จี้ไม้กางเขนของโทนี่เป็นสีทอง.. เพราะจี้ไม้กางเขนทองคำมีจำนวนจำกัดไม่กี่ชิ้น

จำกัดเหมือนจำนวนสมาชิกวงในของแก๊งที่จะเข้าไปประชุมตัดสินใจเกี่ยวกับธุรกิจ เก่าแก่ หรือธุรกิจด้านมืดของแก๊งได้


ในเมื่อ ตอนนี้ โทนี่ตายแล้ว..

แววตาของอังเจโลวาววับ..

ผู้หญิงคนที่เอาอัฐิของโทนี่มาส่ง

จะมีสร้อยกับจี้ไม้กางเขนทองแท้ของโทนี่ด้วยหรือเปล่า ?

เขายิ้มมุมปาก..

ถ้าทำดีๆ เขาอาจได้ไม้กางเขนทองคำของโทนี่มาคล้องคอและขึ้นมามีอำนาจในแก๊งจริง ๆ ก็ได้ !


อังเจโล ลุกขึ้น เดินช้าๆ ทอดน่องไปยืนริมหน้าต่างแล้วมองออกไปที่กลางคืนมืดมิดมีเพียงพระจันทร์เสี้ยว

ถนนของกรุงโรมเงียบสงัด ร้านรวงปิดหมดแล้ว มีเพียงเงาตะคุ่มของตึกหินและหลังคาโบสถ์พอให้เห็น..

เขาพึมพำเบาๆ กับสายลมยามค่ำคืน ให้คำพูดลอยลมไป

"Lasciate ogne speranza, voi ch'intrate"

จงละทิ้งความหวังก่อนเข้ามา...


ราวกับจะเตือนแขกคนสำคัญที่เขาจะไปรับพรุ่งนี้..


---------------

สวัสดีค่ะ

ไรท์หายไปนาน เพิ่งว่างแวะมาดู เห็นเพจมีฟีเจอร์ใหม่ๆ เลยว่าจะลองกลับมาเขียนใหม่ดูซิว่าจะโอเคไหม.. เลยขอลองด้วยเรื่องมาเฟียที่นางเอกเป็นผู้หญิง บู๊ แอ็คชั่น ดราม่า แล้วกันนะคะ ตอนนี้มีแรงบันดาลใจแค่นี้ก็เลยเปิดไว้แค่นี้ก่อน ว่างๆ จะมาค่อยๆ เติมไปค่ะ

เพียงรำเพย