ร่างบางสะท้านกัดปากกลั้นเสียงครางเอาไว้ กายแกร่งเสียดสีเนื้อตัวถูไถสาวสะโพกระรัวรูดเข้าออกรูหอยเปียกแฉะๆ ผลับ ผลับ ผลับ มือบางหยิบมีดที่เหน็บไว้ด้านหลังชักออกจากปลอกแล้วเสียบแทงเข้าไปที่ลำคอแกร่ง เสือไม้หยุดกึกรวบแขนเรียวตรึงไว้บีบแน่นหญิงสาวปวดข้อมือ มืออีกข้างบีบคอเรียว หญิงสาวหน้าเสียหวาดกลัวมีดคมปักไม่เข้าผิวหนังของเสือไม้ไม่มีแม้แต่ลอยถลอกด้วยซ้ำ

“อีสาระเลว กูช่วยชีวิตมึง เป็นผัวมึง แต่มึงคิดจะฆ่ากู” เสือไม้แววตาแข็งกร้าวจ้องมองหน้าหวานอยากฆ่าให้ตายมือหนาลงน้ำหนักบีบคอแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางหายใจไม่ออกตาเหลือกดิ้นทุรนทุรายหน้าแดงก่ำ ร่างบางแทบหมดลมอ่อนแรงลงแต่มือแกร่งก็คลายน้ำหนักให้เธอได้หายใจ ร่างบางหายใจเฮือกสูดอากาศเข้าปอด

“กูจะล่อมึงให้สาแก่ใจก่อน แล้วค่อยฆ่ามึงทีหลัง” เสียงทุ่มแข็งขึ้น ร่างบางเสียวสันหลังวาบรู้ว่าอีกไม่นานตัวเองก็ไม่รอด กายแกร่งสอดขาเข้าก้นใหญ่ ยกเนินเนื้อให้สูงขึ้นแล้วโยกเด้าลึกๆ แรงๆ จับกดทิ้งสะโพกหนาอัดแน่นจนจุกท้อง แม้จะเจ็บแต่ไม่ร้องขอ