“พี่ธันวา...” ดารัณเรียกเหมือนละเมอ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เขามายังไง เธอฝันไปใช่ไหม?

ธันวาประคองใบหน้าที่เขรอะไปด้วยคราบน้ำตาแล้วประทับริมฝีปากของตนกับริมฝีปากนุ่มสั่นระริกอย่างรวดเร็วและรุนแรง มันไม่ใช่จูบปลอบขวัญแต่มันเป็นจูบลงลงทัณฑ์ หญิงสาวรู้สึกว่ามันเป็นจูบลงโทษ ไม่อยากคิดต่อเลยว่าถ้าผู้ชายแสนอบอุ่นอย่างเขาโกรธจัดขึ้นมาจะร้ายกาจเพียงใด เอ๊ะ! แล้วเขาจะมาโกรธเธอทำไมกันเล่า ในเมื่อเธอไม่ไดทำอะไรผิดเสียหน่อย รู้สึกเจ็บเมื่อเขาขบเม้มริมฝีปากเธออย่างรุนแรงอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เขาแทบดูดกลืนวิญญาณของเธอไปพร้อมกับมอบจูบเร่าร้อนและหนักหน่วงจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ

“เด็กโง่! ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงนักนะ” น้ำเสียงเข้มดุคนตัวเล็กด้วยความโมโห

หมอหนุ่มอย่าง “ธันวา” จำใจต้องแต่งงานกับ “ดารัณ” ผู้หญิงที่คุณแม่ของเขาวางแผนจับเขาให้แต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือก เขาไม่เคยนึกเลยว่าเด็กผู้หญิงที่เคยเจอเมื่อ 9 ปีก่อน คนที่เขาเคยวิ่งหนี วันนี้จะกลายเป็นสาวสวยและหวานฉ่ำจนเขาต้องวางแผนลักพาตัวภรรยาตัวเอง!.